19 Μαΐ 2013

Δεν δίστασες να μισήσεις αδερφό, θα λογαριάσεις ξένο;

Πόντιοι πρόσφυγες σε καραντίνα στην Μακρόνησο το 1922. Πηγή: National Geographic
Το "Ε ιστορικά" κυκλοφορεί και πάλι με την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Μια ευχάριστη είδηση για όσους είχαμε γεμίσει ράφια βιβλιοθηκών με το εν λόγω 'ιστορικό εγχειρίδιο'.
Σήμερα το θέμα ήταν η γενοκτονία στην ανατολή, σε επιμέλεια του Βλάση Αγτζίδη. Ο ιστορικός στην εισαγωγή του περιγράφει τις διεργασίες που έλαβαν χώρα και οδήγησαν στη σφαγή χιλιάδων στα ερείπια της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Παράπλευρη συνέπεια του διωγμού των ελληνικής καταγωγής κατοίκων από τα εδάφη των προγόνων τους ήταν η αναγκαστική μετάβασή τους στην Ελλάδα. Στη χώρα που υποτίθεται ότι με χαρά θα υποδέχονταν τους ομοεθνείς κ ομόθρησκους πρόσφυγες της μικράς ασίας. Δεν έγινε όμως έτσι.
Όπως περιγράφει ο Βλάσης Αγτζίδης, μεγάλη μάζα ελλαδιτών, μεταξύ των οποίων επιφανή στελέχη της κυβέρνησης, των κομμάτων, των επιχειρηματιών, των συνδικαλιστών και γενικότερα των τοπικών κοινωνιών δεν έτρεφε τα καλύτερα των αισθημάτων για τους μικρασιάτες και αντιμετώπισε με το χειρότερο δυνατό τρόπο τους υποτιθέμενους 'αδερφούς' τους.
Ήδη στα 1914, το Εργατικό Κέντρο Αθηνών ήθελε τον αποκλεισμό των προσφύγων (που κατέφθαναν από τότε στο κράτος της Ελλάδας) από τις δουλειές. Ο Ίωνας Δραγούμης "θεωρούσε τους μικρασιάτες όργανα υποταγής στον αγγλογαλικό ιμπεριαλισμό".
Ο Αγτζίδης συνεχίζει να μας πληροφορεί ότι η ρατσιστική συμπεριφορά διογκώθηκε πριν και μετά την μικρασιατική καταστροφή. "... Μακάρι να τους σφάξει όλους ο Κεμάλ να μη μείνει ούτε ποδάρι από δαύτους..." είναι φράση που ειπώθηκε στην Ελλάδα όταν άρχισε η επέλαση του Ατατούρκ κ καταγράφηκε από τους ιστορικούς. Αλλά και μετά το βίαια 'ξέβρασμα' των μικρασιατών στα ελλαδικά παράλια, η κατάσταση δεν άλλαξε. Οι βρισιές ακούγονταν σε καθημερινή βάση: "τουρκόσποροι, σκατοουγλούδες, παληοαούτηδες". Βρισιές που εκστομίζονταν όχι μόνο από πολίτες, αλλά και από "ανώτερα και κατώτερα κυβερνητικά όργανα". Η παραπομπή στα γραπτά του Π.Κανελλόπουλου περιγράφει την κατάσταση.
Γράφει ο Κανελλόπουλος: "Μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, που από το 1915 είχε διχασθεί, δεν αντίκρυσε τους πρόσφυγες με συμπάθεια, όταν τα αδυσώπητα κύματα της ιστορίας τούς έριξαν πάνω στους βράχους της Ελλάδας. Δεν υπήρξε συμπάθεια, δεν υπήρξει απάθεια, υπήρξε αντιπάθεια".

Ο ρατσισμός στη χώρα μας δεν είναι μια πρωτοφανής κοινωνική 'εκδήλωση'. Μάλιστα πριν από σχεδόν έναν αιώνα στρέφονταν κατά ομοίων, ελλαδίτες κατά μικρασιατών. Συντηρητικοί ως επί τον πλείστον οι πολέμιοι των προσφύγων, που μάλιστα θεωρούσαν ότι οι πρόσφυγες είναι ακραιφνείς βενιζελικοί (εκτός από υποχείρια του 'αγγλογαλλικού ιμπεριαλισμού').
Βάσει των παραπάνω δεν θα πρέπει να μας προξενεί εντύπωση το σημερινό μίσος σημαντικής μερίδας του πληθυσμού κατά των μεταναστών. Εδώ δεν δίστασαν να μισήσουν αδερφό, θα λογαριάσουν ξένο;
Το ερώτημα είναι εμείς τι κάνουμε; Πως διατηρούμε ζωντανό το χρέος μας να σεβόμαστε πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά, να μην κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους σε α ή β κατηγορίας, να παραμένουμε άνθρωποι, χωρίς συνάμα να γινόμαστε βασιλικότεροι του βασιλέως. Φτάσαμε στο σημείο να μην υπάρχει σαφής, συνεκτική απάντηση. Αλλά μέχρι να υπάρξει δεν θα πρέπει να κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια.  Ο καθείς όπως μπορεί και πιστεύει.

* Το άρθρο περιέχει εκτεταμένα αποσπάσματα από την εισαγωγή του τεύχους του "Ε Ιστορικά", Η γενοκτονία στην ανατολή: από την οθωμανική αυτοκρατορία, στο έθνος-κράτος, 19/5/2013.  
* Η φωτό ανακαλύφθηκε στο τεύχος, αλλά και εδώ

12 Μαΐ 2013

Επιστράτευση καθηγητών: επιτρέπεται από το Σύνταγμα και τους νόμους;


Αυτή είναι η απόφαση του Πρωθυπουργού της χώρας με την οποία κηρύσσεται η πολιτική επιστράτευση των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ευχαριστώ τον @doleross που την ανέβασε στο διαδίκτυο).
Για να δικαιολογηθεί η επιστράτευση 'επιστρατεύονται' μια σειρά από άρθρα του Συντάγματος, το ν. 3536/2007 κ το ν.δ. 17/1974. Πολλές φορές δεν μελετούμε τα άρθρα που επικαλείται η εκάστοτε κυβέρνηση και περιοριζόμαστε στην αποδοχή μιας απόφασης, 'καλή τη πίστη' προς τους νομοθέτες. Πολλές φορές όμως μέσα στα 'επικαλούμενα' άρθρα βρίσκεται όλο το ζουμί.

Ας ξεκινήσουμε με τα άρθρα του Συντάγματος. Τι αναφέρουν προκειμένου να δικαιολογήσουν την πολιτική επιστράτευση των εκπαιδευτικών;


Άρθρο 5
1. Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη
Άρθρο 16
1. Η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες· η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους. Η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα.
2. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.
Άρθρο 18
3. Ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με τις επιτάξεις για τις ανάγκες των ενόπλων δυνάμεων σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης, ή για τη θεραπεία άμεσης κοινωνικής ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή υγεία.
Άρθρο 22
4. Οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται. Ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της Χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς και τα σχετικά με την προσφορά προσωπικής εργασίας στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών.
Άρθρο 112
1. Σε θέματα που για τη ρύθμισή τους προβλέπεται ρητά από διατάξεις του Συντάγματος η έκδοση νόμου, οι κατά περίπτωση νόμοι ή διοικητικές πράξεις κανονιστικού χαρακτήρα, που υπάρχουν κατά την έναρξη της ισχύος του, εξακολουθούν να ισχύουν ώσπου να εκδοθεί ο νόμος που προβλέπεται κατά περίπτωση, εκτός αν είναι αντίθετες προς τις διατάξεις του Συντάγματος.

Όπως θα δείτε, πρόκειται για διατάξεις που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την επιστράτευση. Το άρθρο 22 ορίζει ρητά ότι απαγορεύεται η αναγκαστική εργασία κ παραπέμπει σε ειδικούς νόμους περί επιστράτευσης. Τέτοιος νόμος είναι ο ν.3536/2007 που επικαλείται ο Πρωθυπουργός στην απόφασή του. Τι αναφέρει το άρθρο 41 του νόμου;

Αρθρο 41
Ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών σε περίοδο ειρήνης.
1. Επίταξη προσωπικών υπηρεσιών και επίταξη ακινή­των και κινητών πραγμάτων, ως μέτρα πολιτικής κινητο­ποίησης για την αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης σε πε­ρίοδο ειρήνης επιτρέπονται κατά τους όρους και προϋ­ποθέσεις των διατάξεων του άρθρου αυτού.
2. Έκτακτη ανάγκη σε περίοδο ειρήνης, που επιβάλλει την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών, είναι κάθε αιφνίδια κατάσταση, η οποία απαιτεί τη λήψη άμεσων μέτρων προς αντιμετώπιση αμυντικών αναγκών της Χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από κάθε μορφής απει­λούμενη φυσική καταστροφή ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Εκτακτη ανάγκη σε περίοδο ειρήνης, που επιβάλλει την επίταξη ακινήτων και κινητών πραγμάτων, είναι κάθε άμεση κοινωνική ανά­γκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή υγεία.
3. Με απόφαση του Πρωθυπουργού, ύστερα από εισή­γηση του Υπουργού στην αρμοδιότητα του οποίου ανή­κει η αντιμετώπιση της αιτίας που προκάλεσε την έκτα­κτη ανάγκη, κηρύσσεται γενική ή μερική πολιτική κινητο­ποίηση, κατά την έννοια των αντίστοιχων διατάξεων του ν.δ. 17/1974 (ΦΕΚ 236 Α'), για την αντιμετώπιση της.
4. Με την ίδια επίσης απόφαση του Πρωθυπουργού, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του πρώτου εδαφί­ου της παραγράφου 2, μπορεί να εξουσιοδοτούνται οι υπουργοί ή οι γενικοί γραμματείς περιφερειών ή οι νο­μάρχες να προβαίνουν, με απόφαση τους, σε επίταξη προσωπικών υπηρεσιών. Η επίταξη προσωπικών υπηρε­σιών πραγματοποιείται με «Φύλλα Επίταξης Προσωπι­κών Υπηρεσιών» που εκδίδονται από τις οικείες αστυνο­μικές, λιμενικές ή και πυροσβεστικές αρχές και επιδίδο­νται από όργανα τους και όργανα της δημοτικής αστυνο­μίας, καθώς και από υπαλλήλους του Δημοσίου και νομι­κών προσώπων δημοσίου δικαίου. Από την επίταξη των προσωπικών υπηρεσιών απαλλάσσονται πρόσωπα που έχουν σωματική ή πνευματική αναπηρία ή άλλους λό­γους υγείας, εφόσον αυτοί πιστοποιούνται με σχετική γνωμάτευση κλινικής δημόσιου νοσοκομείου.
5. Με την ίδια απόφαση του Πρωθυπουργού, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του δευτέρου εδαφίου της παραγράφου 2, μπορεί να εξουσιοδοτείται ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών και ο κατά περίπτωση αρμό­διος Υπουργός να προβαίνουν, με κοινή απόφαση τους, σε επίταξη ακινήτων, μη αναλώσιμων κινητών, καθώς και βιομηχανικών και εμπορικών επιχειρήσεων μαζί με τις εγκαταστάσεις τους. Η επίταξη αναλώσιμων κινητών επιτρέπεται σε εξαιρετικές περιπτώσεις που αιτιολογού­νται ειδικά. Σε κατεπείγουσες περιπτώσεις, για την έκ­δοση της απόφασης επίταξης ακινήτων και κινητών πραγμάτων μπορεί να εξουσιοδοτείται ο οικείος Γενικός Γραμματέας της Περιφέρειας ή ο οικείος Νομάρχης. Η επίταξη ακινήτων και κινητών πραγματοποιείται με «Φύλλα Επίταξης» κατ' ανάλογη εφαρμογή της προηγού­μενης παραγράφου.
6. Όποιος καλείται να προσφέρει τις υπηρεσίες του ή ακίνητο ή κινητό πράγμα κατά τις διατάξεις του άρθρου αυτού και είτε αρνείται να παραλάβει το σχετικό φύλλο επίταξης είτε αρνείται ή παραλείπει να εκτελέσει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την επίταξη, τιμωρεί­ται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών.
7. Οι διατάξεις ιδίως των άρθρων 2 παρ. 5, 18, 19, 22 και 23 του ν.δ. 17/1974 δεν εφαρμόζονται εφεξής για την αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης σε καιρό ειρήνης, εφόσον έρχονται σε αντίθεση προς τις διατάξεις αυτού του άρθρου. Επίσης δεν εφαρμόζεται και κάθε άλλη διά­ταξη που είναι αντίθετη προς τις διατάξεις αυτού του άρ­θρου.
Το ζουμί στο άρθρο 41 είναι οι παράγραφοι 2 κ 7.  Η απεργία των εκπαιδευτικών εμφανώς δεν εμπίπτει στον ορισμό της παραγράφου 2 περί έκτακτης ανάγκης που δικαιολογεί την επιστράτευση. Δεν αφορά αμυντικές ανάγκες ή απειλούμενη φυσική καταστροφή ή ανάγκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή την δημόσια υγεία. Εκτός εάν νομίζει κανείς πως μια απεργία δασκάλων θα επιφέρει κατάλυση της δημόσιας τάξης ή θα έχει χαρακτηριστικά υγειονομικής βόμβας. Αστειότητες!

Προσέξτε τώρα κάτι άλλο ιδιαίτερα σημαντικό. Το ν.δ 17/1974, που μπορείτε να το βρείτε εδώ, ήταν πολύ πιο ευέλικτο στη δυνατότητα επιστράτευσης. Η παρ.5 του αρ.2 του ν.δ προέβλεπε τα εξής:



Θα μπορούσε ο νομοθέτης να επικαλεστεί "την παρακώλυσιν και διατάραξιν της οικονομικής ζωής της χώρας" προκειμένου να δικαιολογήσει την επίταξη υπηρεσιών.
Όμως, ο ν.3536/2007 -που υπερτερεί- αναφέρει στην παρ.7 του αρ.41 ότι το άρ.2 παρ.5 του ν.δ. 17/1974 δεν εφαρμόζεται εφεξής καθώς έρχεται σε αντίθεση με το ν.3536/2007 που κάνει πιο δύσκολη (ορθώς κατ'εμέ) την επιστράτευση. Ειρήσθω εν παρόδω ο νόμος ψηφίστηκε επί κυβέρνησης ΝΔ, άρα δεν ήταν κάποια "σοσιαλιστική" συνωμοσία.


Δεν χρειάζεται να είναι κανείς νομικός για να καταλάβει πως η επιστράτευση των καθηγητών δεν δικαιολογείται από το Σύνταγμα και τους νόμους της χώρας. Η επιμονή της κυβέρνησης δηλώνει απείθεια προς τους νόμους και ουσιαστικά καταδεικνύει πως η επιδίωξή της δεν είναι η τήρηση της νομιμότητας αλλά η επίθεση κατά του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην απεργία.

Τώρα θα με ρωτήσεις; Εσύ συμφωνείς ή διαφωνείς με την απεργία των καθηγητών στις πανελλήνιες;
Θα σου απαντήσω πως είτε συμφωνω, είτε διαφωνώ το ζήτημα είναι ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να παρανομήσει καραμπινάτα.
Ξέρω ότι δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά κάθε φορά που παρανομεί καρφώνει άλλο ένα καρφί στο φέρετρο της δημοκρατίας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό από κανέναν άνθρωπο. Τουλάχιστον όχι από όλους όσοι εμφορούνται από αληθινά δημοκρατικά αισθήματα.

ΥΓ. Ποιες αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούν να επικαλεστούν όσοι "ευρωπαϊστές" επικροτούν την εμφανώς παράνομη επιστράτευση των καθηγητών;

2 Μαΐ 2013

Λίγες σκέψεις με αφορμή το επεισόδιο Καμίνη-χα...

Μια στοργική αγκαλιά στον "παραστρατημένο" νέο
Η φασιστική οργάνωση χα επιχείρησε να προβεί σε ρατσιστική πράξη (με το μανδύα της φυλετικής φιλανθρωπίας) στο Σύνταγμα. Ο δήμαρχος Αθηναίων αρνήθηκε να παραχωρήσει την πλατεία. Ακολούθησε μίνι συμπλοκή με τα ΜΑΤ, αν κ το βίντεο δείχνει επίσης μια αρκετά ζεστή ατμόσφαιρα μεταξύ χαυγιτών και οργάνων της τάξης.
Το επεισόδιο είχε συνέχεια στο παλιό φρουραρχείο όπου βουλευτής της χα με το χαριτωμένο ψευδώνυμο 'καιάδας' επιτέθηκε στον κ. Καμίνη, χτυπησε ένα κοριτσάκι και αποπειράθηκε να τραβήξει όπλο.

Η καταδίκη του συμβάντος και η αμέριστη συμπαράσταση στο δήμαρχο Αθηναίων θα έπρεπε να είναι δεδομένη από όλους όσοι δεν εμφορούνται από αισθήματα μίσους για τους 'ξένους'. Ακόμα και αν δεν συμπαθεί κάποιος τον κ. Καμίνη, η συμπάθεια για το συμβάν θα έπρεπε να είναι δεδομένη μόνο και μόνο γιατί οποιοσδήποτε γίνεται στόχος των νεοναζί αποτελεί εν δυνάμει σύμμαχο στη μάχη κατά του εκφασισμού της κοινωνίας.

Από εκεί και πέρα, το πρόβλημα φαίνεται πως έχει διογκωθεί για τα καλά.  Έχω γράψει παλιότερα για το υπόβαθρο της ανόδου της χα.
Σήμερα φαίνεται πως κατά τη διάρκεια συγγραφής της ταπεινής μου ανάλυσης, δεν είχα λάβει επαρκώς υπόψη τον βαθμό ιστορικής ανεπάρκειας των ελλήνων, ούτε το ότι ο φασισμός έχει αποκτήσει χαρακτήρα lifestyle (σφακιανακοειδούς χροιάς).
Κυρίως δεν είχα λάβει υπόψη την ιδεολογικοπολιτική κάλυψη που απλόχερα δίδεται στους νεοφασίστες από μέρος των κομμάτων του "συνταγματικού τόξου". Βλέπεις η χα έχει "σφετεριστεί" (και ευλόγως προτάσσει προς το κοινό) μέρος του ιδεολογικού τους προτάγματος (μυθεύματα περί φυλής, φανταστικά μεγαλεία και συνέχειες, μπόλικο DNA μπολιασμένο με εθνοπατριωτικές κορώνες και χριστιανικά διδάγματα), πράγμα που τους έχει φέρει σε δύσκολη θέση καθώς με αυτές τις "αρχές" έχει γαλουχηθεί μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Το τελικό διακύβευμα είναι η ψήφος των "χρήσιμων ηλίθιων" (γιατί έτσι τους αντιμετωπίζουν) που έλκονται από τέτοιου είδους δοξασίες.
Κι εδώ αρχίζουν οι πολιτικές παλινωδίες. Αντί να επισημαίνεται το λάθος των πολιτών που επέτρεψαν με την ψήφο τους την είσοδο της χα στη βουλή, αφήνεται να εννοηθεί (από μερίδα λέω και πάλι και όχι από το σύνολο των συντηρητικών κομμάτων) πως το ρεσιτάλ μισαλλοδοξίας της χα (έξω οι ξένοι, ελλάς-ελλήνων-χριστιανών κτλ) μπορεί να συνεχιστεί χωρίς τη χα, αρκεί οι ψηφοφόροι να επιστρέψουν στο μαντρί.

Για να μην πολυλογούμε: Η χα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί όσο χαϊδεύεται από συντηρητικές-οπισθοδρομικές δυνάμεις, που ελλείψει πολιτικού έργου κάνουν παιχνίδι στο τελευταίο καταφύγιο κάθε αποτυχημένου αντιδημοκράτη, δηλαδή στην φυλετική ανωτερότητα και προστασία. Αν δεν υπάρξει ξεκάθαρη πολιτική εντολή από την κυβέρνηση για την καταπολέμηση του εκφασισμού, θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα. Αν δεν ξεριζωθούν οι φωλιές του φιδιού σε σώματα ασφαλείας (πχ. κρατική κ δημοτική αστυνομία), συνδέσμους οπαδών, σχολεία θα έχουμε πρόβλημα.
Για να συμβούν τα παραπάνω θα πρέπει ο πραγματικά δημοκρατικός κόσμος εντός της κυβέρνησης να κινητοποιηθεί ενεργά, αφήνοντας τις ψηφοθηρικές ευκολίες περί "δυο άκρων που ταυτίζονται" (στην ανάγκη σκεπτόμενοι πως ακόμα και οι φιλελεύθεροι Ρούζβελτ και Τσόρτσιλ συμμάχησαν με τις αριστερές δυνάμεις -κομμουνιστικές και μη- προκειμένου να ανακοπεί ο καταστροφικός εθνικοσοσιαλισμός).Αν δεν το κάνουν γιατί φοβούνται ότι έτσι θα ανοίξουν κι άλλο τα φτερά του σύριζα και γενικότερα της εδώ αριστεράς να ξέρουν ότι διαπράττουν μέγιστο ιστορικό σφάλμα. Η εγχώρια αριστερά παρά τα χίλια μύρια προβλήματα και τις ανοησίες της δεν είναι και δεν πρόκειται (ελλείψει αντικειμενικών συνθηκών κ συμμαχιών) να γίνει το νέο όχημα εγκαθίδρυσης σοβιετικού τύπου δικτατορίας. Ας σκεφτούν λοιπόν όχι με προοπτική επανεκλογής, αλλά με ορίζοντα εικοσαετίας.
Να αισιοδοξούμε; Όχι ιδιαίτερα. Όπως όλα δείχνουν ο πάτος δεν έχει ακόμη φανεί :(