Οικ. Πράσινοι και Δημοκρατική Αριστερά: μονόδρομος η συνεργασία τους

Οι καιροί είναι πονηροί οπότε ας ξεκινήσω το σημερινό ποστ με την διευκρίνηση ότι με την παρούσα ανάλυση δεν τάσσομαι υπέρ ή κατά μιας πολιτικής πλατφόρμας, δεν σχετίζονται τα όσα γράφω με αυτό που ψηφίζω, δεν έχει σημασία εξάλλου. Θεωρώ όμως υποχρέωσή μου, στα πλαίσια των δυνατοτήτων που έχει κάθε πολίτης, να αναφέρω και αναλύσω κάτι που είναι τόσο εμφανές και απορώ γιατί δεν έχει ακόμα προχωρήσει.


Αυτές τις μέρες διεξάγεται το 1ο συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς (εφεξής ΔημΑρι). Δεν έχω το χρόνο να το παρακολουθήσω δια ζώσης ή μέσω ίντερνετ, έχω διαβάσει ελάχιστα γύρω από τα όσα έχουν ειπωθεί από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του κινήματος, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.
Είναι τόσο εμφανές, κατά την ταπεινή μου άποψή, πως η συνεργασία ΔημΑρι και Οικολόγων Πρασίνων είναι μονόδρομος που απορώ πως δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα ο γάμος των δυο τους. Η Μαρία Βασιλάκου στον χαιρετισμό που απηύθηνε έκανε ένα σαφέστατο άνοιγμα προς την ΔημΑρι που θεωρητικά θα έχει συνέχεια.

Και θα έπρεπε να έχει συνέχεια, καθώς όπως όλες οι δημοσκοπήσεις (ενδεικτικά δείτε εδώ) αποδεικνύουν η ΔημΑρι δεν έχει πείσει την κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων που βρίσκεται ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει πείσει και φαίνεται πως δύσκολα θα το καταφέρει στο διάστημα που απομένει (μάλλον μικρό) μέχρι τις επόμενες εκλογές. Και αν δεν καταφέρει να μπει στη Βουλή, ο δρόμος γίνεται υπερβολικά δύσβατος. 

Από την άλλη, οι Οικολόγοι Πράσινοι φαίνεται οριακά να (μην) μπαίνουν στη Βουλή. Αν και τα βήματα προόδου είναι σημαντικά, δεν έχουν βρει τον τρόπο να περάσουν τα μηνύματά τους στην κοινή γνώμη, τα πολιτικά τους αντανακλαστικά δεν έχουν ωριμάσει, η δημοσκοπική τους παρουσία φαίνεται να ενισχύεται κυρίως από την "απουσία" τους, πράγμα που -υπό συνθήκες απαξίωσης της πολιτικής- τους βοηθά να μην φθείρονται. Αν λάβουμε υπόψη ότι το κλίμα πολώνεται επικίνδυνα λίγο πριν τις εκλογές, η επιτυχία τους κρέμεται από μια κλωστή. Συνάμα, η ΔημΑρι προσπαθεί να ενισχύσει τον πράσινο λόγο της, πράγμα που τελικά θα κάνει κακό και στα δυο κόμματα.

Αντί της αυτόνομης καθόδου, η συνεργασία των δυο κομμάτων και γιατί όχι η συγχώνευσή τους θα έφερνε άλλη δυναμική. Η πολιτική εμπειρία θα συνδέονταν με τον άφθαρτο ενθουσιασμό, το αντίκτυπο της κίνησης θα είχε πιθανότατα μεγάλη ανταπόκριση στην κοινωνία, μπορεί να δημιουργηθεί αυτό που θα προσεκλύσει την κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων ώστε στη συνέχεια το τρένο να πηγαίνει σφαίρα προς διψήφια νούμερα.
Παρόλα αυτά, οι συζητήσεις που μάλλον γίνονται παρασκηνιακά δεν έχουν φέρει αποτελέσματα. Ίσως, η διαφωνία γίνεται για το πάπλωμα. Σου λέει μερίδα των Οικ. Πρασίνων (εν μέρει δικαίως) ότι ένα φθαρμένο κομμάτι της αριστεράς μπορεί να καπελώσει (ένεκα αναγνωρισιμότητας) τη νεόκοπη πράσινη πολιτική πτυχή. Οι Κουβέλης, Ψαριανός και σία να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον των media, να εκλεγούν κοκ.

Αν είναι αυτό το πρόβλημα εύκολα λύνεται. Θα μπορούσαν να καταλήξουν σε συμφωνία γύρω από την παρουσία των νέων "Πρασίνων" (χωρίς το "οικολόγοι" μπροστά) στα μέσα ενημέρωσης. Θα μπορούσαν να συμφωνήσουν επίσης στα εξής: να κατέβουν οι προβεβλημένοι της ΔημΑρ σε δύσκολες εκλογικές περιφέρειες, η πρώτη θέση στο Επικρατείας να δοθεί στους Οικ. Πράσινους, στο οργανωτικό σχήμα του νέου κόμματος οι Οικ. Πράσινοι να αποτελούν την πλειοψηφία κοκ.
Η αποδοχή τέτοιων όρων από τη ΔημΑρ θα έπειθε πραγματικά ότι η ηγετική της ομάδα δεν ενδιαφέρεται για καρέκλες αλλά για την βελτίωση των συνθηκών στον τόπο.
Οι Οικ. Πράσινοι με τη σειρά τους, δεν θα πρέπει να ζητήσουν τον ουρανό με τα άστρα, ούτε να επιδιώξουν την άνευ όρων κατάργηση της ΔημΑρ. Έτσι θα αποδείξουν ότι είναι σε θέση να μπουν σε μια νέα 3η και ίσως πιο ελπιδοφόρα πορεία του πράσινου κινήματος της Ελλάδας, αφήνοντας πίσω την γραφικότητα της 1ης περιόδου των "οικολόγων εναλλακτικών" και τον στασιμοπληθωρισμό της 2ης περιόδου (που βρίσκονται σήμερα). Θα αποδείξουν ότι βαδίζουν ολοταχώς στα χνάρια του "Die Grünen". Όπερ έδει δείξαι!