30 Ιαν 2011

Μια μικρή ανάλυση για την Αίγυπτο

Παρατηρώ με εξαιρετικό ενδιαφέρον την χιονοστιβάδα των αντιδράσεων κατά του Αίγυπτιου εκλεγμένου δικτάτορα Χόσνει Μουμπάρακ. Σύσσωμη η αντιπολίτευση και εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου συρρέουν σε καθημερινά συλλαλητήρια για να διαμαρτυθούν ενάντια στην στυγνή καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το κόμμα που συγκαταλέγεται στη σοσιαλιστική διεθνή και κυβερνά εδώ και δεκαετίες την "κοσμική" Αίγυπτο.
Οι αντιδράσεις φαίνεται να έρχονται ως συνέχεια των όσων έλαβαν χώρα στην Τυνησία (βάσει της θεωρίας Ντόμινο), αλλά κακά τα ψέμματα τα προβλήματα υπήρχαν εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Σημαντικό ρόλο στην οργισμένη στάση μεγάλης μερίδας των πολιτών έπαιξαν οι εκλογές νοθείας που τελείωσαν το Δεκέμβρη του 2010 και έβγαλαν για μιαν ακόμη φορά νικητή με συντριπτική πλειοψηφία το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα και τον αρχηγό του, Χόσνει Μουμπάρακ.
Η Μέρα οργής, δηλαδή η διαδήλωση υπέρ των πολιτικών αλλαγών και ελευθεριών, δεν είναι αποτέλεσμα της εξέγερσης στην Τυνησία, αλλά μόνο μια εξαιρετική συμβολική αφορμή. Οι πολίτες μπορούν, σε όλες τις ανελεύθερες χώρες, να ορθώσουν το ανάστημά τους. Αυτό φαίνεται να είναι το κύριο -αρχικό- μύνημα από το ντόμινο των εξεγέρσεων.
Εδώ όμως σταματούν οι ομοιότητες των δυο χωρών. Η Αίγυπτος (όπως θα διαπιστώσετε από αυτόν εδώ τον χάρτη) καταλαμβάνει μια κομβικής σημασίας θέση στο κολαστήριο της Μέσης Ανατολής. Είναι ο μουσουλμάνος νοτιοδυτικός γείτονας του Ισραήλ και συνάμα ένας υπερπολύτιμος "σύμμαχος" των ΗΠΑ και γενικότερα των χωρών του ΝΑΤΟ που υποθετικά λειτουργεί ως ανάχωμα στην εξτρεμιστική μουσουλμανική επέκταση, ως "πειστικός" συνομιλητής των υπόλοιπων αραβικών κρατών και ως αντίπαλος πόλος στις βλέψεις του Ιράν για επιβολή της πολιτικής του κατεύθυνσης στην εύρυτερη περιοχή. Με άλλα λόγια, το σημερινό καθεστώς της Αιγύπτου είναι πολύ πιο απαραίτητο σε άλλους, παρά στον ίδιο τον αιγυπτιακό λαό. Οι διαρροές στο Wikileaks απλά επιβεβαιώνουν κάτι που όλοι ξέρουμε.

Τι γίνεται όμως τώρα; Καταρχήν είναι πάρα πολύ δύσκολο να πέσει ο Μουμπάρακ που δείχνει διατεθειμένος -γνωρίζοντας τη "σημασία" που έχει στα μάτια των δυτικών κυβερνήσεων- να κρατήσει την εξουσία με νύχια, δόντια και άφθονο αίμα. Αυτές τις μέρες θα δούμε τις αντοχές του αιγυπτιακού λαού στις αλλεπάληλες πιέσεις της κυβέρνησης (πιέσεις που οδηγούν σε μαζικές δολοφονίες διαδηλωτών). Θα δούμε επίσης τη στάση που θα κρατήσει -βράχυ και μεσοπρόθεσμα- ο Αιγυπτιακός στρατός. Θα επιβάλλει την "τάξη" ή θα αφήσει να πράγματα να εξελιχθούν;
Όλα αυτά θα μαθευτούν μέσα από το γαϊτανάκι των διαπραγματεύσεων που σίγουρα λαμβάνουν χώρα μεταξύ επιτελείου Μουμπάρακ - στρατηγών - επιτελείου αντιπολιτευόμενων κομμάτων - δυτικών κυβερνήσεων - και όμορων γειτονικών χωρών. Με άλλα λόγια, κατά την ταπεινή μου άποψη, η πορεία της μάχης θα εξαρτηθεί από τις παραχωρήσεις και τις διαβεβαιώσεις που ο Ελ Μπαραντέι θα δώσει στους "συμμάχους" της Αιγύπτου.
Αν διαβεβαιώσει πως θα κρατήσει την ίδια εξωτερική πολιτική και θα αφοσιωθεί μόνο στην καλυτέρευση των συνθηκών στο εσωτερικό της χώρας, είναι πολύ πιθανό να τα καταφέρει και να συμβεί τελικά η πολυπόθητη αλλαγή.
Από την άλλη το γεγονός πως ο Ελ Μπαραντέι υποστηρίζεται από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης (περιλαμβανομένων των αδελφών μουσουλμάνων) δεν πρέπει να μας "λέει" πολλά πράγματα. Πιστεύω πως όλοι στην εκεί αντιπολίτευση συμφωνούν πως πρέπει καταρχήν να πέσει ο Μουμπάρακ και μόνο έπειτα να επιχειρηθεί η κατανομή της εξουσίας. Όμως και αυτή η μάχη (αν συμβεί) προβλέπεται να είναι δύσκολη. Η ενίσχυση των ριζοσπαστών μουσουλμάνων είναι μια σοβαρή πιθανότητα, πράγμα που σίγουρα φοβίζει την δυτική "τάξη" και ίσως την κάνει περισσότερο διαλλακτική απέναντι στον Χόσνει Μουμπάρακ.
Μύλος! Ας παρακολουθούμε με προσοχή τις εξελίξεις και ας προσευχηθούμε να δούμε επιτέλους μια αλλαγή από το λαό για το λαό! Βέβαια κάτι τέτοιο είναι τόσο δύσκολο που μόνο με θαύμα θα πραγματοποιηθεί! Αλλοίμονο, σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε ένα θαύμα! 

Δεν υπάρχουν σχόλια: