Περί κοινωνικής και κυκλικής οικονομίας

Η ανεργία δεν λέει να μειωθεί. Οι ενέργειες της κυβέρνησης, σπασμωδικές και πρόχειρες, δεν αφήνουν περιθώρια ελπίδας. Τα προγράμματα τύπου Stage αποδεδειγμένα δεν έχουν μέλλον. Η απασχόληση στον δημόσιο τομέα, υπ' αυτές τις συνθήκες μαρασμού και έλλειψης τεκμηριωμένης στρατηγικής κατεύθυνσης, επίσης δεν αποτελεί βιώσιμη απάντηση. Υπάρχουν άλλες λύσεις;
Οι έννοιες της κοινωνικής οικονομίας και της κυκλικής οικονομίας κερδίζουν συνεχώς έδαφος τα τελευταία χρόνια στις -"από τα κάτω"- διαδικασίες επαγγελματικής απασχόλησης.

Η κοινωνική οικονομία, σύμφωνα με τον ορισμό που οι Σοφία Αδάμ και Χρίστος Παπαδόπουλος παραθέτουν σε έκδοση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, «αποτελείται από όλες τις οικονομικές δραστηριότητες που διεξάγονται από επιχειρήσεις, κυρίως συνεταιρισμούς, ενώσεις και κοινωνίες αλληλοβοήθειας, οι οποίες εμφορούνται από τις ακόλουθες αρχές: Προτεραιότητα στις υπηρεσίες προς τα μέλη και την κοινότητα και όχι στο κέρδος, αυτόνομη διοίκηση, δημοκρατική διαδικασία λήψης αποφάσεων, προβάδισμα στα μέλη και στην εργασία έναντι του κεφαλαίου στη διανομή των κερδών».
Η κοινωνική οικονομία έχει ιστορία χρόνων και επανέρχεται θεαματικά. Σύμφωνα με στοιχεία της Σ. Αδάμ, σχεδόν 15 εκατομμύρια εργαζόμενοι απασχολούνται σε τομείς της κοινωνικής επιχειρηματικότητας στην Ε.Ε., αριθμός που αντιστοιχεί στο 6,5% του ενεργού πληθυσμού.

 Η κυκλική οικονομία αφορά την αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου που βασιζόταν στον τύπο «εξαγωγή - κατασκευή - κατανάλωση - διάθεση» δίδοντας έμφαση στην επαναχρησιμοποίηση, την ανταλλαγή, την ανακύκλωση και γενικότερα την εξάλειψη των αποβλήτων.
Η κυκλική οικονομία είναι μεν ένας όρος που πρωτοχρησιμοποιήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '70, όμως μόλις τώρα γίνεται αισθητή, εξαιτίας κυρίως των μεγάλων πιέσεων που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και το σύνολο του πλανήτη (κλιματική αλλαγή, περιβαλλοντική υποβάθμιση, έλλειψη φυσικών πόρων). Η Κομισιόν εκτιμά ότι η μετάβαση στην κυκλική οικονομία θα φέρει για την ευρωπαϊκή οικονομία οφέλη της τάξης των 630 δισ. ευρώ ετησίως και θα δημιουργήσει περισσότερες από 2 εκατομμύρια θέσεις εργασίας στην Ε.Ε. έως το 2030.

Κοινωνική και κυκλική οικονομία είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που μας καλεί σε διαφορετική γραμμή πλεύσης αναφορικά με το τι θεωρείται ανάπτυξη και πώς αποτιμάται. Όμως στην Ελλάδα χάνουμε το τρένο για μια ακόμη φορά.
Το 2011 εκδόθηκε ο Νόμος 4019 για την «Κοινωνική Οικονομία και Κοινωνική Επιχειρηματικότητα». Ήταν ένας νόμος προοδευτικός για τα ελληνικά δεδομένα, που τα βασικά του στοιχεία αγνοήθηκαν ή καταργήθηκαν. Έτσι σήμερα, σχεδόν 4 χρόνια μετά και παρά τις πρόσφατες προκηρύξεις που δείχνουν μάλλον την αγωνιώδη προσπάθεια να απορροφήσουμε κονδύλια ΕΣΠΑ, δεν έχει συσταθεί ακόμα ο μηχανισμός στήριξης και χρηματοδότησης κοινωνικών επιχειρήσεων που προβλέπονταν στον νόμο. Επιπλέον οι φοροαπαλλαγές που θεωρητικά θα απολάμβαναν τέτοιου είδους επιχειρήσεις καταργήθηκαν σιωπηλά και πλέον το πλεόνασμά τους φορολογείται κανονικά.
Αξίζει να διαβάσει κανείς το βαρύγδουπο «Στρατηγικό σχέδιο για την ανάπτυξη του τομέα της κοινωνικής επιχειρηματικότητας» που δημιούργησε το υπ. Εργασίας το 2013 για να γίνει αντιληπτή η ελάχιστη πρόοδος στην καθιέρωση θεσμών κοινωνικής οικονομίας. Ένα μόνο πράγμα κινείται γοργά: η προσπάθεια αετονύχηδων να εκμεταλλευτούν το ομιχλώδες καθεστώς που διέπει την κοινωνική οικονομία για να δημιουργήσουν δομές "φαντάσματα".

Στην κυκλική οικονομία τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε μία από τις τελευταίες θέσεις της Ε.Ε. στα επίπεδα ανακύκλωσης. Ούτε επίσης μπορούμε να αγνοήσουμε την άοκνη προσπάθεια πολλών ομάδων συμφερόντων, επιχειρηματικών και πολιτικών, να συντηρήσουν το business as usual στη διαχείριση των αποβλήτων.
Έτσι όμως χάνεται μια μοναδική στα χρονικά ευκαιρία να δημιουργηθούν εργαλεία που θα βοηθήσουν τους Έλληνες πολίτες να μάθουν να ψαρεύουν, κατά πώς ορίζει το διάσημο γνωμικό. Εργαλεία που θα δώσουν τίμιες θέσεις εργασίας, σε τομείς εξωστρεφείς, πέρα από το παραδοσιακό μοντέλο "καφενείο, ταβέρνα, τουριστικό κατάλυμα".

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στη στήλη Συναντήσεις της Αυγής στις 26.11.2014

Τίποτα για εμάς χωρίς εμάς!

"The greatest danger to our future is apathy" - Jane Goodall

Η κυβέρνηση πνέει τα λοίσθια. Ο ΕΝΦΙΑ είναι η αρχή του προαναγγελθέντος τέλους. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προηγείται με διαφορά και να βρίσκεται ένα βήμα πριν από την αυτοδυναμία. Φαίνεται πως, εκτός απροόπτου ή εκτροπής, το αργότερο έως τον Φεβρουάριο οδηγούμαστε σε βουλευτικές εκλογές. Και μετά τι; Τι διδαχθήκαμε από την κρίση που από το 2009 ταλανίζει την Ελλάδα; Ποια είναι τα βήματα που πρέπει να συμβούν από εδώ και πέρα;
Οι συζητήσεις επικεντρώνονται στην αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης και στην ανάγκη κουρέματος του δημόσιου χρέους. Οι συζητήσεις περιορίζονται στην αλλαγή του φορολογικού συστήματος, στην εύρεση των πόρων που θα απαιτηθούν από τη μελλοντική κυβέρνηση προκειμένου να φέρει τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης, στα διαπραγματευτικά ατού που πρέπει να πέσουν στο τραπέζι ώστε να πειστούν οι εταίροι (βλ. τρόικα και γερμανική κυβέρνηση) για το αδιέξοδο του σημερινού προγράμματος "εξυγίανσης" της οικονομίας. Είναι μόνο αυτά;

Φοβάμαι πως και πάλι η συζήτηση γίνεται σε λάθος βάση, σε στραβό γήπεδο. Αναμφισβήτητα η πολιτική κατεύθυνση δίνει το στίγμα της επόμενης ημέρας. Όμως είναι η στάση και συμπεριφορά των πολιτών αυτή που θα καθορίσει την όποια επιτυχία. Κι εδώ αρχίζει η ανησυχία.
Πολύ μεγάλο μερίδιο της ελληνικής κοινωνίας έχει βιώσει στο πετσί του την κρίση, έχει χάσει τη δουλειά του, έχει δει το εισόδημά του να περιορίζεται δραματικά, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, υποφέρει από την αβεβαιότητα της επόμενης μέρας. Όμως πολύ μεγάλο μερίδιο της κοινωνίας, κυρίως από τη δεξαμενή των χαμένων της κρίσης, αντί να αφυπνίζεται, λουμπενοποιείται.
Ένα άλλο μερίδιο έχει σταματήσει να σκέφτεται και να αντιδρά σε ερεθίσματα πολιτικής και κοινωνικής υφής. Και ένα ακόμα πιο μεγάλο μερίδιο, ίσως το μεγαλύτερο στην ελληνική κοινωνία, δεν φαίνεται διατεθειμένο να αλλάξει συμπεριφορά. Όχι μόνο στο πώς ψηφίζει κι επιλέγει τους αυριανούς ηγέτες, ούτε μόνο στο πώς αντιλαμβάνεται την έννοια της εθνικής οικονομίας. Διατηρεί δυστυχώς την ίδια συμπεριφορά σε σχέση με τα υπόλοιπα μέλη του κοινωνικού συνόλου.

«Κάνω ό,τι μου καπνίσει γιατί με παίρνει να το κάνω» μοιάζει να είναι το μότο, και δεν χάνουμε ευκαιρία να το δείχνουμε στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την έννοια του δημόσιου συμφέροντος, στον τρόπο που συμπεριφερόμαστε απέναντι στους κοινωνικά ασθενέστερους, στον τρόπο που οι επαγγελματίες κάνουν τη δουλειά τους, στον τρόπο που ο ευρύτερος δημόσιος τομέας εξυπηρετεί το σύνολο, στον τρόπο που οι επιχειρηματίες διαιωνίζουν τις κακές πρακτικές, στον τρόπο που η κάθε συντεχνία προασπίζεται τα συμφέροντά της, ακόμα και στον τρόπο που φερόμαστε ο ένας στον άλλο στην καθημερινότητά μας.
Η ίδια παθογένεια αναπαράγεται και στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον ρόλο της κρατικής μηχανής. Αδιαμφισβήτητα σε εποχές κρίσης το κράτος καλείται να παίξει τον ρόλο της ατμομηχανής, ώστε να στρέψει επενδύσεις σε επιλογές κοινωνικά δίκαιες, εργασιακά επωφελέστερες, οικονομικά συμφέρουσες. Όμως το κράτος - πατερούλης τέλειωσε. Κι όποιος συνεχίζει να παπαγαλίζει άκριτα την ατάκα «πού είναι το κράτος;» δεν κάνει τίποτε άλλο από το να αποφεύγει να αναλάβει την ευθύνη που ο κάθε πολίτης έχει στη σύγχρονη κοινωνία.

Πώς θα αλλάξουμε τα μεγάλα, αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα μικρά καθημερινά; Αν εμείς οι πολίτες, όχι όλοι, αλλά μια κρίσιμη μάζα, δεν κατανοήσουμε ότι, όποιο πολιτικό μονοπάτι κι αν πάρουμε, η κοινωνική και δημοκρατική επιτυχία οποιασδήποτε προσπάθειας θα κριθεί από τη δική μας διάθεση για αλλαγή, για έλεγχο των κυβερνώντων, για συμμετοχή στη δημιουργία ενός νέου κοινωνικού υποδείγματος. Τίποτα δεν θα γίνει για εμάς χωρίς εμάς!

* το παρόν κείμενο δημοσιεύτηκε στη στήλη "Συναντήσεις" της Αυγής, στις 2/10/2014 
** Photo (c) Flickr/Michael Kofteros

Για την Αμφίπολη...

Θα πω τη δική μου άποψη για την Αμφίπολη και γενικά για τα αρχαιολογικά ευρήματα που κατά καιρούς βγαίνουν στο φως και πείτε με γκρινιάρη, αιρετικό ή ό,τι άλλο θέλετε. Αναμφισβήτητα κάτι σπουδαίο κρύβεται εκεί, αλλά εμένα με συγκινούσαν και με συγκινούν περισσότερο τα μικρά ταπεινά προγονικά έργα. Αυτά που παρότι συνέβαλαν να γραφτεί η ιστορία, δεν χώρεσαν σε αυτή. Αυτά που θεωρούμε παρακατιανά, παρότι συνέβαλαν πολύ περισσότερο στην ανθρώπινη εξέλιξη.
Πόσο μεστή, για παράδειγμα, ήταν η φετινή επίσκεψη στον προϊστορικό οικισμό στο Παλαμάρι της Σκύρου. Δεν είδαμε καρυάτιδες ή πολύτιμα κτερίσματα. Είδαμε τις μικρές οικίες με τις αυλές, τα πεζούλια, τους φούρνους, τα στενά δρομάκια και γενικότερα την -ας πούμε- πολεοδομία του οικισμού, τα λίθινα και κοκάλινα εργαλεία, τα απολιθώματα που βοήθησαν στην εκτίμηση για τα είδη των ζώων που διατηρούσαν ή/και έτρωγαν εκείνη την εποχή.
Ταπεινά τα ευρήματα, αλλά τόσο αποκαλυπτικά για τις συνθήκες εκείνης της εποχής και τη διαδρομή των ανθρώπων μέσα στους αιώνες.
Οι "βασιλιάδες" έφτιαχναν και θα φτιάχνουν κομψοτεχνήματα. Τα χαζεύεις, τα θαυμάζεις. Όμως πάντα θα με συγκινούν περισσότερο οι ανακαλύψεις που έχουν ανθρώπινη κλίμακα. Γιατί κι αυτά κρύβουν μέσα τους γνώση. Σε πιο καθαρή και συμπυκνωμένη μορφή!

Για τον προϊστορικό οικισμό μπορείτε να δείτε σχετικά άρθρα: 1    2    3

Γιατί δεν πήρες παραπάνω ψήφους στις ευρωεκλογές;

Τέλειωσαν οι ευρωεκλογές. Χύθηκε μπόλικο μελάνι πριν, θα χυθεί ακόμα περισσότερο τώρα. Δεν θα μπω σε διαδικασία αναλύσεων, έχω μόνο μια παρατήρηση:

Λένε ότι το κόμμα που πρώτευσε, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν κατάφερε να πάρει περισσότερες ψήφους σε σχέση με τις προηγούμενες εθνικές εκλογές κι άρα δεν υπάρχει κανένα ρεύμα.
Δεν ξέρω αν υπάρχει ή όχι ρεύμα. Ξέρω μόνο ότι αν κατάφερνε να μαζέψει περισσότερες ψήφους σε σχέση με τις εκλογές του Ιουνίου 2012 θα επρόκειτο για μια μοναδική πρωτιά.
Κι αυτό γιατί από το 1981, οπότε και μπήκαμε στην τότε ΕΟΚ, ουδέποτε τα δυο πρώτα κόμματα κατάφεραν να μαζέψουν περισσότερες ψήφους στις ευρωεκλογές σε σχέση με τις εθνικές εκλογές που προηγήθηκαν.

Για του λόγου το αληθές, ιδού τα νούμερα:

Με άλλα λόγια, καλύτερα να μην χρησιμοποιείται αυτό το επιχείρημα γιατί απλά δεν ευσταθεί βάσει της έως σήμερα εμπειρίας! Άσε που η πτώση κατά 0,31% είναι η μικρότερη που έχει καταγραφεί. Αμέσως καλύτερη επίδοση είναι η μείωση κατά 1,46% που έγραψε το ΠΑΣΟΚ το 2009.
Καλή συνέχεια σε όλους :)

Παιδικές χαρές και τα κροκοδείλια δάκρυα για την ασφάλεια των παιδιών

Στη Δανιμαρκία ανακαλύψαμε εσχάτως και με το χειρότερο δυνατό τρόπο την ακαταλληλότητα πολλών χώρων παιδικής αναψυχής, που χωρίς άδεια και πιστοποιήσεις, αποτελούν δυνητική παγίδα θανάτου για τους μικρούς επισκέπτες.

Ο Υπουργός Εσωτερικών, Γ. Μιχελάκης, θεώρησε σκόπιμο να παρέμβει και για αυτό εξέδωσε χθες εγκύκλιο με την οποία διατάσσει κατεπείγουσα έρευνα σε παιδότοπους, παιδικές χαρές και παιδικούς σταθμούς για την εξακρίβωση της καταλληλότητας των εγκαταστάσεων.Όλοι ξαφνικά, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, νοιάζονται για τα παιδιά και την ασφάλειά τους. Μεγάλη υποκρισία!

Αφού όλοι νοιάζονται γιατί εδώ και χρόνια όλοι αυτοί, κι εμείς μαζί, ανεχόμαστε μια καραμπινάτη μη τήρηση του νομικού πλαισίου, που θέτει τελικά σε κίνδυνο τη ζωή των παιδιών μας; Για τις παιδικές χαρές ο λόγος και για το νόμο που για μιαν ακόμη φορά δεν τηρείται.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Τον Μάιο του 2009, το Υπουργείο Εσωτερικών εκδίδει την Υπουργική Απόφαση 28492/2009 (ΦΕΚ 931/Β’/18.5.2009) με τίτλο «Καθορισμός των προϋποθέσεων και των τεχνικών προδιαγραφών για την κατασκευή και τη λειτουργία των παιδικών χαρών των Δήμων και των Κοινοτήτων, τα όργανα και η διαδικασία αδειοδότησης και ελέγχου τους, τη διαδικασία συντήρησης αυτών, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια». Η Υ.Α. ορίζει όλα όσα πρέπει να διαθέτει μια παιδική χαρά προκειμένου να θεωρείται κατάλληλη κι ασφαλής. Μεταξύ άλλων ορίζονται τα μέσα και τα όργανα που χρειάζεται μια παιδική χαρά, οι πιστοποιήσεις που πρέπει να διαθέτει, η διαδικασία συντήρησης, ο τρόπος λειτουργίας, ο ορισμός υπευθύνων που θα ελέγχουν την κατάσταση του χώρου. Η Υ.Α. προέβλεπε  μεταβατική περίοδο έως τις 31.12.2012, οπότε όλες οι δημοτικές και κοινοτικές αρχές θα έπρεπε να συμμορφωθούν με τις προβλεπόμενες απαιτήσεις. 

Η ανάγκη ύπαρξης νέου νομοθετικού πλαισίου για τις παιδικές χαρές ήταν μεγάλη. Σύμφωνα με εγκύκλιο που ο τότε Υπουργός Εσωτερικών Π.Παυλόπουλος διένειμε «η ανωτέρω Υπουργική Απόφαση έρχεται να καλύψει το κενό που παρουσιάζεται στο πλαίσιο λειτουργίας των παιδικών χαρών των Δήμων και Κοινοτήτων, δεδομένου ότι ένας μεγάλος αριθμός παιδικών χαρών έχει κατασκευαστεί και λειτουργεί χωρίς την ύπαρξη ενός συγκεκριμένου θεσμικού πλαισίου αναφορικά με τις προϋποθέσεις και τις τεχνικές προδιαγραφές που θα πρέπει να διέπουν αυτές. ώστε να μην τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια και η υγεία των παιδιών». Η ίδια εγκύκλιος έκανε σαφές πως μετά τις 31.12.2012 θα πρέπει να κλείσουν όσες παιδικές χαρές δεν έχουν υπακούουν στα όσα ορίζει η Υ.Α.

Το 2012 πέρασε, το ίδιο και το 2013. Αλλά τίποτα δεν έχει αλλάξει. 

Κι αυτό γιατί οι ίδιοι που έβγαλαν την (όντως πολύ καλή) Υ.Α. αναστέλλουν συνεχώς την ισχύ της. Μια άλλη υπουργική απόφαση την άνοιξη του 2013 (ΦΕΚ 1096/Β’/2.5.2013), του τότε Υπουργού Εσωτερικών Ε.Στυλιανίδη, δίνει νέα περίοδο χάριτος έως τις 31.12.2014. Με άλλα λόγια, έως το τέλος του 2014 οι αρμόδιες αρχές δεν θα αντιμετωπίζουν προβλήματα αν δεν συμμορφώνονται με τα όσα προβλέπει η Υ.Α του 2009 και θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν παιδικές χαρές που είναι δυνητικά επικίνδυνες για παιδιά.

Οι βουλευτές της Δημ.Αρ, Δ.Αναγνωστάκης και Σ.Λυκούδης εντόπισαν το πρόβλημα και υπέβαλλαν κοινοβουλευτική ερώτηση το Μάιο του 2013. Στην απάντησή του ο Υπ.Εσωτερικών, Ευριπίδης Στυλιανίδης, επί της ουσίας παραδέχεται το λάθος και γενικότερα τη δυσπραγία κυβέρνησης και δημοτικών αρχών για το συγκεκριμένο θέμα. Μεταξύ άλλων, ο Υπουργός αναφέρει ότι το πρόγραμμα «Διαμόρφωση παιδικών χαρών» που το Υπουργείο Εσωτερικών είχε ξεκινήσει τον Αύγουστο του 2009 διακόπηκε λόγω μνημονίου!!!

Σίγουρα ο εκσυγχρονισμός των παιδικών χαρών που υπάρχουν σε κάθε δήμο και κοινότητα της χώρας είναι μια χρονοβόρα και πολυέξοδη διαδικασία και σίγουρα η οικονομική κρίση έχει μειώσει  τους διαθέσιμους πόρους, όμως αλίμονο∙ μιλάμε για την ασφάλεια των παιδιών! Μιλάμε για μια απόφαση του 2009 που έδινε περίοδο προσαρμογής 3,5 χρόνων. Για ποιο λόγο να δοθεί κι άλλη παράταση άλλων δυο ετών;

Κι όλοι αυτοί οι μεγαλοδημοσιογράφοι, οι μεγαλοπολιτικοί και οι 'επαγγελματίες αισθηματίες' γιατί δεν μιλούν για τις παιδικές χαρές, γιατί δεν απαιτούν να μην υπάρξει άλλη παράταση, γιατί δεν ζητούν να ισχύσει άμεσα το νέο νομοθετικό πλαίσιο ώστε να περιοριστούν οι πιθανότητες να ζήσουμε τραγικά συμβάντα; Ο νυν Υπουργός Εσωτερικών δεν χρειάζονταν να κάνει οτιδήποτε άλλο, πέρα από το να ζητήσει να τηρηθεί ο νόμος για τις παιδικές χαρές. Όμως κάθε μέρα οι πράξεις και κυρίως οι παραλείψεις τους διαψεύδουν τα συγκινητικά τους λόγια.

* Για το τραγικό περιστατικό στο Ελληνικό θα έπρεπε να υπάρξουν παραιτήσεις. Αν όχι του δημάρχου, τουλάχιστον του αρμόδιου αντιδήμαρχου ή του δημοτικού συμβούλου που εισηγήθηκε τη λειτουργία του λούνα παρκ. Ο χειρισμός του θέματος από τη δημοτική αρχή Ελληνικού είναι απαράδεκτος. 

** Τον Ιανουάριο του 2014, ο Υπουργός Εσωτερικών της Ρουμανίας παραιτήθηκε λόγω αποτυχημένων χειρισμών στη διάσωση 2 ανθρώπων. Λίγο πιο παλιά είχε παραιτηθεί ο Υπουργός Οικονομικών της Βουλγαρίας εξαιτίας των αυξήσεων στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος. Επομένως κάνουν λάθος όσοι λένε ότι στα Βαλκάνια κανείς δεν παραιτείται. Στα Βαλκάνια παραιτούνται. Στις Μπανανίες όχι!

*** Η φωτό έρχεται από εδώ

Διάλογος με ταξιτζή

- Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση. Πρέπει να ενωθούμε, όλος ο λαός, να συνεργαστούμε, να πάρουμε την εξουσία, να σταματήσει το δούλεμα.Οι πολιτικοί είναι όλοι τους τομάρια. Κοίτα τα λαμόγια τι έχουν κάνει στη χώρα. Και όλες αυτές οι ΜΚΟ που φάγανε και δουλέψανε τον κοσμάκη. Και οι αλήτες οι συνδικαλιστές στο κόλπο. Κι όλες οι συντεχνίες που κοιτάνε μόνο τη πάρτη τους, γιατροί, δικηγόροι, υδραυλικοί, δάσκαλοι. Κι αυτοί που κατεβαίνουν στις πορείες, οι περισσότεροι είναι καβατζωμένοι, δημόσιοι υπάλληλοι και εργατοπατέρες. Και τα μπάχαλα γίνονται για να αλωνίζουν οι άλλοι. Κι είναι κι αυτοί που τους πίνουνε το αίμα και δεν μιλάνε γιατί περιμένουν να καβατζωθούν. Τίποτα, όπως έχει φτάσει η κατάσταση, ο καθένας για πάρτη του. Να μην εμπιστεύεσαι κανέναν.  
- Κι αφού όπως λες είναι όλοι σκάρτοι, ποιος είναι ο λαός που θα συνεργαστεί;
- Είσαι κι εσύ από αυτούς ε; Καλά σε κατάλαβα.

Διάλογος με ταξιτζή πριν από 3 μέρες. Προσπάθησα να τον μεταφέρω όσο πιο πιστά μπορούσα. Πολιτική τρικυμία.