16 Φεβ 2012

"Κοινά αντιμνημονιακά μέτωπα" για λαϊκή κατανάλωση. Μην τσιμπάμε

Διάβασα τις προάλλες για το κοινό μέτωπο που άνοιξαν, λέει, οι γιατροί, οι δικηγόροι και οι μηχανικοί, δηλαδή ο ΙΣΑ, ο ΔΣΑ και το ΤΕΕ. Είδα στο άρθρο να αναφέρεται πως οι δράσεις που προγραμματίζουν οι τρεις σύλλογοι είναι η πραγματοποίηση απεργίας, η διενέργεια ελέγχων και η πραγματοποίηση μποϋκοτάζ στα γερμανικά προϊόντα και φρίκιασα.

Είναι δυνατό οι σύλλογοι που υποτίθεται εκπροσωπούν την ανφάν γκατέ της εγχώριας επιστημονικής κοινότητας να προβαίνουν σε ενέργειες φθηνού εντυπωσιασμού, συστήνοντας ένα κούφιο αντιμνημονιακό μέτωπο μόνο και μόνο για λαϊκή κατανάλωση;
Είναι δυνατό οι εκπρόσωποι δικηγόρων, γιατρών και μηχανικών να καλούν σε μποϋκοτάζ των προϊόντων της Γερμανίας λες και δεν ξέρουν ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί για τον απλούστατο λόγο ότι η οικογένεια που δεν έχει λεφτά γερμανικές ετικέτες απ' το Lidl θα ψωνίσει και όχι αυθεντικά (και πιο ακριβά) ελληνικά προϊόντα της μάνας γης. Είμαι περίεργος να μάθω πόσοι μετέχοντες στα ΔΣ των τριών επιστημονικών συλλόγων διαθέτουν στην κατοχή τους άπειρα γερμανικά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων ΙΧ (τα οποία ειρήσθω εν παρόδω είναι αρκετά ακριβότερα σε σχέση με τις μέσες προτιμήσεις των πολιτών της χώρας).

Αυτές ήταν οι πρώτες μου σκέψεις όταν διάβασα το άρθρο για το κοινό μέτωπο. Ευτυχώς ψάχνοντας λίγο παραπάνω βρήκα την πλήρη ανακοίνωση της πρωτοβουλίας που -ευτυχώς λέω και πάλι- αναφέρει κανά δυο δράσεις που αξίζουν προσοχής και ενθάρρυνσης όπως η σύνδεση με αντίστοιχους φορείς του εξωτερικού και η προετοιμασία πρότασης για την ανάπτυξη της Ελλάδας.
Απ'την άλλη σκέφτηκα πως η δημιουργία μιας καλής πλατφόρμας δικτύωσης με αντίστοιχους (και όχι μόνο) φορείς του εξωτερικού για ενημέρωση σχετικά με τα μέτρα, αλλά και για διάχυση εμπειριών και γνώσης, απαιτεί χρόνο και κόπο, πράγμα που φοβάμαι ότι καθιστά αδύνατο το εγχείρημα, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη ότι οι τρεις φορείς δεν διαθέτουν μηχανισμούς υποδοχής-προετοιμασίας τέτοιων διαδικασιών. Το αυτό ισχύει (έλλειψη μηχανισμού) και για την εκπόνηση ενός ρεαλιστικού προγράμματος για την ανάπτυξη, που αν ποτέ γίνει μάλλον θα αφορά ένα γενικόλογο πλαίσιο αρχών και μια σειρά επιμέρους προτάσεις, ενδεχομένως ασύνδετες πολιτικοοικονομικά.

Οι φορείς αυτοί μπορούν περισσότερα και κάκιστα παραμένουν δέσμιοι μιας παρωχημένης συντεχνιακής λογικής. Με θλίβει ακόμα περισσότερο το γεγονός πως δεν δείχνουν οι συγκεκριμένοι επαγγελματικοί φορείς καμια διάθεση να κατανοήσουν πως πρέπει να προχωρήσουμε σε αλλαγές ακόμα και αν ως δια μαγείας ξεμπερδέψουμε αύριο με το μνημόνιο.
Έχω ξεκαθαρίσει και θα το κάνω για μιαν ακόμη φορά πως τάσσομαι ενάντια του μνημονίου 1, του μνημονίου 2 και γενικώς κατά των κοινωνικά άδικων και πολωτικών, περιβαλλοντικά καταστροφικών και οικονομικά αδιέξοδων μέτρων που λαμβάνονται τα τελευταία δυο χρόνια με ρυθμούς πολυβόλου. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν αντιλαμβάνομαι την ανάγκη για διαρθρωτικές αλλαγές και κυρίως για επαναδιαπραγμάτευση του ρόλου που κάθε πολίτης, κάθε συντεχνία, κάθε κοινωνικοπολιτικός φορέας παίζει. Είναι λυπηρό να μην καταλαβαίνουν οι σύλλογοι των επαγγελματιών που κάποτε (για πολλούς ακόμα και τώρα) αποτελούσαν το όνειρο σχεδόν κάθε άντρα και κάθε γυναίκας (είτε για απασχόληση, είτε για 'αποκατάσταση') πως βρισκόμαστε στο σημείο που ως κοινωνία επαναδιαπραγματευόμαστε το συμβόλαιο που μας δένει.

Ας ξεμπερδεύουμε όσο γρηγορότερα γίνεται με αυτούς που μας έσπρωξαν χωρίς σχέδιο σε ένα αυτοκτονικό 'συμφωνητικό' με τους εταίρους. Όσοι όμως βγαίνουν στα κεραμίδια, ιδίως αυτοί που ανήκουν στην "ανώτερη μεσαία τάξη", καλά θα κάνουν να δουλέψουν πάνω σε άλλο μοτίβο. Γιατί όπως ο λαός βαρέθηκε τους πολιτικούς και τους λαμβάνοντες τις αποφάσεις, πιθανολογώ ότι έτσι έχει βαρεθεί και τη συμπεριφορά των 'πρωτοκλασάτων' της κοινωνίας. Καιρός να αλλάξουν και αυτοί, τώρα που είναι καιρός. Και ας μάθουν να μην σπέρνουν ανέμους αν δεν ξέρουν πως να θερίσουν τις θύελλες που έπονται.

Τελικά, έρμε πολίτη, μόνος πρέπει να μάθεις να βαδίζεις. Και εδώ που τα λέμε ίσως αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί. 

13 Φεβ 2012

Η μαρτυρία μου για όσα έζησα στο Σύνταγμα, την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Δεν είμαι επαναστάτης. Το αντίθετο. Ένας αντι-ήρωας του κερατά είμαι, που αποφάσισα να κατέβω χθες στο κέντρο γιατί δεν θέλω να βιάζεται η νοημοσύνη μου, γιατί δεν θέλω να αποδεχτώ ένα κοινωνικά άδικο και μαθηματικά αδύνατο να εφαρμοστεί μνημόνιο, γιατί δεν θέλω να λαμβάνονται αποφάσεις για μένα χωρίς εμένα, γιατί δεν αποδέχομαι την έννοια της συλλογικής ευθύνης, γιατί είμαι πεπεισμένος πως η κατάσταση δεν είναι άσπρο-μαύρο (μνημόνιο ή επιστροφή στο '30), γιατί θεωρώ ότι η διαπραγματεύση δεν έγινε ποτέ, γιατί πιστεύω ακράδαντα πως η Ελλάδα τείνει να γίνει η κερκόπορτα για παρόμοιες καταστάσεις σε άλλες χώρες της ΕΕ, γιατί θέλω να παραμείνουμε στο ευρώ μόνο όμως αν γίνει σεβαστή η χάρτα των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί δεν αντέχω να βλέπω την Ευρώπη να χάνει μέρα με τη μέρα το νήμα που τη συνδέει με το διαφωτισμό, την γαλλική επaνάσταση και τις επαναστάσεις του 1848, που την κρατά δεμένη με τις εμπειρίες του 1929 και των μετέπειτα εξελίξεων στη δημοκρατία της Βαϊμάρης, που αγνοεί τις προθέσεις των πρωτεργατών της ενοποίησης της Ευρώπης (κυρίως των Σπινέλι, Μονέ) για το σμίξιμο των λαών και όχι απλά για μια ζώνη ελεύθερου εμπορίου.

Φτάνοντας χθες με τον ηλεκτρικό στο Μοναστηράκι, κατά τις 17.15, ένιωσα μεγάλη ευχαρίστηση βλέποντας χιλιάδες πολίτες να καταφθάνουν μαζικά και να προχωρούν με βήμα σημειωτόν προς την ήδη γεμάτη Πλατεία Συντάγματος. Μαζί με φίλους κινήσαμε κι εμείς προς τα εκεί, περπατώντας επί της Ερμού. Φτάνοντας στην Καπνικαρέα αρχίσαμε να νιώθουμε την κάψα των δακρυγόνων, πολύς κόσμος έτρεχε προς τα πίσω. Ξεκίνησε και η ρίψη χειροβομβίδων κρότου-λάμψης.
"Ήρεμα, μην τρέχετε" φώναζαν αρκετοί. Ο κόσμος σταματούσε σιγά σιγά, έψαχνε να βρει άλλες διόδους για να προσεγγίσει το Σύνταγμα. Κολοκοτρώνη, Καραγιώργη Σερβίας, Ερμού, Μητροπόλεως, και σε όλα τα στενά της Πλάκας και των δρόμων πέριξ του Συντάγματος η ίδια εικόνα. Κόσμος να φεύγει προς τα πίσω για να αποφύγει τα δακρυγόνα και μετά βόλτες γύρω τριγύρω μήπως ανακαλύψει μια ανοιχτή διάβαση προς το Σύνταγμα.
Μιλάνε σε πηγαδάκια, αναλύουν βιαστικά, πρόχειρα, θυμώνουν, ηρεμούν, αξίζει τον κόπο να πας σε μια πορεία μόνο και μόνο για τον διάλογο με αγνώστους, την ατάκα μιας στιγμής.
Αδύνατο να πλησιάσει κανείς στο Σύνταγμα. Τα δακρυγόνα ελέω του ανέμου εγκλωβίζονται στις μικρές άσχημα αεριζόμενες καθέτους της Ερμού. Χιλιάδες άνθρωποι στοιβάζονται στην πλατεία Κλαυθμώνος, που η ατμόσφαιρα είναι λιγότερο αποπνικτική.
Σταδίου γεμάτη μέχρι ψηλά, Πανεπιστημίου επίσης, στην Ομόνοια το ΠΑΜΕ, μαθαίνω από τηλεφώνου πως ο κόσμος παραμένει πολύς σε Φιλελλήνων, Αμαλίας μέχρι στήλες Ολυμπίου Διός και μετρό Ακρόπολης.
Απ' την Κλαυθμώνος βλέπουμε να γίνεται μάχη στα Προπύλαια. Μια δυνατή φωτιά αρχίζει να καίει στην πλατεία Κοραή. Στα στάρμπακς, μου λένε. Έχει λαμπαδιάσει το κτίριο. Ένα πυροσβεστικό όχημα προσπαθεί να προσεγγίσει. Κάνει έκκληση στον κόσμο να ανοίξει. Δύσκολο να γίνει. Τα ΜΑΤ φτάνουν και στην Κλαυθμώνος, αρχίζουν και εδώ τη ρίψη δακρυγόνων, οι πολίτες μαζεύονται προς τα πίσω εμποδίζοντας ξανά το πυροσβεστικό όχημα.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, ο περισσότερος κόσμος φεύγει απ' την Κλαυθμώνος τυφλωμένος απ' τα δακρυγόνα. Η μάχη κόπασε για λίγο. Προσπάθεια για διαφυγή στα στενά της Κολοκοτρώνη. Εκείνη τη στιγμή κάνει έφοδο μια ομάδα Δίας, περισσότερα από 15-20 μηχανάκια. Περνάνε με φόρα, χτυπούν με τα γκλομπ τον αέρα αλλά και όποιον/α βρίσκεται σε ακτίνα βολής. Τα τελευταία μηχανάκια αρπάζουν μερικά πλαστικά μπουκάλια, όχι κάτι σοβαρό. Πετυχαίνω το ίδιο σκηνικό στην Καρ.Σερβίας. Γκλομπιές σε μερικά ζευγαράκια που πήγαιναν να σωθούν.
Δημιουργούνται οδοφράγματα από ζαρντινιέρες, κάδους, σίδερα σε όλες τις οδούς. Προφανώς για να ανακοπεί το κύμα των Δίας. Η ώρα έχει φτάσει σχεδόν 9.30. Περπατάω μόνος πλέον με κατεύθυνση προς το Μοναστηράκι. Βρίσκομαι σε μια κάθετη ανάμεσα σε Κολοκοτρώνη και Καρ.Σερβίας. Κι άλλα μηχανάκια Δίας.  Εφορμούν προς την Ερμού αυτή την φορά. Ο κόσμος έχει αρχίσει να σπάει.
Αυτά πρόλαβα να δω στο κάτω μέρος της Πλατείας Συντάγματος, ανάμεσα στις 17.30 και τις 21.30, αναμεμειγμένος με χιλιάδες απλούς πολίτες, κρατώντας απόσταση από τους μπαχαλάκηδες. Δεν κάνω εξαντλητική περιγράφη όλων των συμβάντων, παρά μόνο αυτών που είδα. Δυστυχώς δεν αντιλήφθηκα πως και πότε συνέβη ο εμπρησμός του Κόστα Μπόντα, αν και ήμουν σχετικά κοντά.

Το σχέδιο ήταν σαφές. Έναρξη 'εχθροπραξιών' από νωρίς, ώστε σε σύντομο χρονικό διάστημα να φύγει η μεγάλη μάζα των ειρηνικών διαδηλωτών και να ξεκινήσει το παιχνίδι των 'εντυπώσεων' και των 'εικόνων'. Στο σχέδιο συμμετείχαν τόσο η ηγεσία της ΕΛΑΣ, όσο και οι γνωστοί-άγνωστοι μπάχαλοι, μεγάλα κομμάτια των οποίων ανήκαν σε 'οργανωμένους' των συλλόγων του ΠΟΚ.
Στο σχέδιο μετείχαν επίσης σύσσωμα τα τηλεοπτικά κανάλια, που πλειοδότησαν στην περιγραφή ενός σκηνικού τρόμου και λεηλασιών, εφάμιλλου των όσων συνέβησαν στο Λονδίνο τον Αύγουστο του 2011. Αργά το βράδυ, άκουγα τους 'ανταποκριτές' των καναλιών να περιγράφουν μια κατάσταση διαφορετική των όσων έζησα εγώ.
Προσοχή, δεν αμφισβητώ τις οδομαχίες, τους βανδαλισμούς και ούτε αθωώνω την ελεεινή συμπεριφορά των 1.000-1.500 μπαχαλάκηδων. Αμφισβητώ την διόγκωσή τους από τα μέσα ενημέρωσης, που εξαφάνισαν από τον τηλεοπτικό φακό 200.000 - 300.000 κόσμου, εστιάζοντας την εικόνα σε αυτά που αρκούν να κάνουν έναν ανυποψίαστο τηλεθεατή να πιστέψει πως στο κέντρο της Αθήνας απειλήθηκε χθες η ακεραιότητα του πολιτεύματος.
Όχι δεν απειλείται από τους μπάχαλους το πολίτευμα, ή μάλλον για να το θέσω διαφορετικά, οι μπάχαλοι απειλούν το πολίτευμα όχι για τους λόγους που ψελλίζει ο πρώην πρόεδρος της ΕΦΕΕ, Παπουτσής, αλλά γιατί αναγκάζουν τους πολίτες (ή έστω δίνουν σε πολλούς πολίτες το άλλοθι) να μην συμμετέχουν στα κοινά, να μην συνδιεκδικούν σεβασμό και αξιοπρέπεια.
 
Από την άλλη βέβαια, οφείλω να ομολογήσω ότι το σκηνικό χθες δείχνει πως ακόμα και να μην υπήρχαν μπάχαλοι, θα έπρεπε να ανακαλυφθούν. Ο τρόπος αντίδρασης της αστυνομίας δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας σε έναν αντικειμενικό κριτή. Η σύναξη του Συντάγματος έπρεπε να σπάσει όσο το δυνατό πιο γρήγορα, ώστε να 'αποσυμπιέσει' τους βουλευτές και να τους επιτρέψει να ψηφίσουν το μνημόνιο βάσει της αρκετά ελαστικής συνείδησής τους. Έπρεπε να σπάσει ει δυνατό με επεισόδια, ώστε η 'ηθική δικαίωση' να γύρει προς την πλευρά των υπερασπιστών του μνημονίου.
Θα μου πεις "όλο τα ίδια και τα ίδια λέτε, ποιοι είναι αυτοί οι μπαχαλάκηδες και γιατί δεν τους απομονώνετε" και θα σου απαντήσω έχεις δίκιο, μεγάλες οι ευθύνες μας, αλλά από την άλλη προσπάθησε να καταλάβεις ότι όταν τρέχεις να σωθείς από τα δακρυγόνα, λίγα μπορείς να κάνεις για να πάρεις την πέτρα από το χέρι του κάθε βαλτού ή του κάθε μηδενιστή. Άσε που η τυφλή αστυνομική βία οδηγεί περισσότερο κόσμο να αισθανθεί μια αμήχανη συμπάθεια προς αυτούς που τα βάζουν με τους 'σιδερόφρακτους'.

Και τώρα τι; Ειλικρινά δεν έχω ιδέα. Αν και είμαι πεπεισμένος ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα γίνει σαφές σε όλους ότι το μνημόνιο-2 δεν οδηγεί στην ανάκαμψη και στην αποφυγή της χρεοκοπίας. Και τότε να δούμε πως θα συμπεριφερθεί ο λαός απέναντι σε αυτούς που φρόντισαν να εξαπατήσουν μια ολόκληρη κοινωνία βάζοντας την υπογραφή τους σε μια κατρακύλα χωρίς τελειωμό. Και τότε να δούμε πως θα συμπεριφερθεί ο λαός απέναντι στους wanna-be κολοκοτρώνηδες που ακόμα δεν φρόντισαν να δημιουργήσουν ένα πειστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση (είτε εντός, είτε εκτός ευρώ).
Ας ελπίσουμε ότι οι ζυμώσεις θα ενταθούν, ότι ο κόσμος θα ξυπνήσει από το λήθαργο της αδράνειας, ότι νέες πολιτικές θα βγουν, από τους πολίτες για τους πολίτες.

ΥΓ. Αν και το αναφέρω ξεκάθαρα, ας το πω ακόμα πιο καθαρά για να αποφύγω τυχόν δίκη προθέσεων: Καταγγέλω τα σπασίματα και τις καταστροφές. Δεν με εκφράζουν, θεωρώ ότι κάνουν μόνο κακό. Πάντως σήμερα πέρασα από το κέντρο, περίεργος για την 'επόμενη μέρα'. Βγήκα Πανεπιστήμιο και βάδισα Πανεπιστημίου, Σταδίου, Σύνταγμα. Υπάρχουν πολλές καταστροφές, αλλά δεκάδες φορές λιγότερες απ'όσες άκουσα από τους δαιμόνιους ρεπόρτερ των καναλιών.
ΥΓ2. Να δεχτώ ότι κάποιος (μη ανήκων σε λόμπι συμφερόντων) στηρίζει το μνημόνιο-2 γιατί δεν πείθεται από τις δυνάμεις του 'όχι'. Σαφέστατα δημοκρατικό και σεβαστό το δικαίωμα στην επιλογή. Ας δει τώρα τα μέτρα που προβλέπει και ας μου πει που ακριβώς, εντός του μνημονίου, περιγράφεται το δικαίωμα στην ελπίδα.

* Η φωτό από εδώ

3 Φεβ 2012

Άστεγοι, Πνευματικό Κέντρο, Καμίνης: η επόμενη μέρα;

Τελικά τι συνέβη προχθές στο καφενείο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων; Ποιοι και γιατί επιχείρησαν να εισέλθουν στον σφραγισμένο χώρο; Ποια στελέχη του Δήμου και πως διαπραγματεύθηκαν με τους 'καταληψίες'; Τι ειπώθηκε και γιατί η υπόθεση έκλεισε με την παρέμβαση των γνωστών αγνώστων ΜΑΤατζήδων και τη σύλληψη 15 αλληλέγγυων; Ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο;

Δεν έχω πρόθεση να καταγράψω το χρονικό, καθώς δεν ήμουν παρόν και δεν μπορώ να γνωρίζω τι διαμηνύθηκε. Μια σειρά από άρθρα έχουν γραφτεί και ο καθένας μπορεί να αντλήσει από εκεί πληροφορίες και να βγάλει -κατά πως θέλει- τα συμπεράσματά του. Ενδεικτικά, αναφέρω μια λίστα δημοσιεύσεων.
- Η είδηση όπως καλύφθηκε από την ΕΡΤ
- Ανάρτηση στον Παραλληλογράφο, εδώ
- Μια "κατάθεση" του αυτόπτη μάρτυρα risinggalaxy
- Η αντίθετη άποψη από τη Νέλλη Παπαχελά, αντιδήμαρχο Παιδείας

Την επόμενη μέρα του συμβάντος ο Δήμος Αθηναίων επιχείρησε να "προχωρήσει εμπρός", αρνούμενος να σχολιάσει το περιστατικό. Αναρτήθηκε λοιπόν στην ιστοσελίδα του ανακοίνωση για τους αστέγους χωρίς καμιά μνεία στο συμβάν του Πνευματικού Κέντρου. Δυστυχώς, η ανακοίνωση ήταν copy-paste το κείμενο που πόσταρε η κ. Παπαχελά στο facebook.

Εν πάση περιπτώσει, ο γέγονε, γέγονε. Οι αντεγκλήσεις στο twitter δεν έλειψαν κι αυτή τη φορά. Πολλοί έσπευσαν να πάρουν θέση χωρίς να έχουν ενημέρωση για το τι στα αλήθεια συνέβη. Αυτό είναι κατανοητό και ανθρώπινο. Πολλές φορές η αλήθεια δεν είναι μια, αλλά υποκειμενική. Και ακόμα περισσότερες, η αλήθεια δεν είναι καν το ζητούμενο. Βέβαια, τα ελαφρυντικά που μπορεί να βρει κανείς στους "κοινούς θνητούς" της μιας ή της άλλης πλευράς, τους λανθασμένα λεγόμενους και "απλούς πολίτες" (λες κ υπάρχουν "πολύπλοκοι πολίτες"), θεωρώ ότι δεν θα έπρεπε να αποδίδονται σε όσους έχουν ταχθεί στο καθήκον της έγκαιρης και έγκυρης ενημέρωσης των συμπολιτών, δηλαδή τους δημοσιογράφους. Ως γνωστό όμως, η δημοσιογραφία πνέει τα λοίσθια και αρκετοί εκ των δημοσιογραφούντων έχουν μπλέξει τις έννοιες "συνεργασία/συμπάθεια" και "εκδούλευση". Ο Galaxyarhis κάνει εδώ μια μικρή σύνοψη για τα φάουλ δυο "δημοσιογράφων".
Οφείλω να σημειώσω σε αυτό το σημείο πως θα κάνουμε λάθος αν εστιάσουμε και επιμείνουμε στη συμπεριφορά ή και την αναπαραγωγή μη εξακριβωμένων ειδήσεων από δυο γραφίδες. Ο δημοσιογράφος(;) Σιδέρης και ο κάθε Σιδέρης είναι το σύμπτωμα και όχι η πηγή του προβλήματος. Κι ευτυχώς η ευκαιρία που δίδεται στους πολίτες μέσα από τα social media να πάρουν στις πλάτες τους την βαρύτατη ευθύνη της αλληλοενημέρωσης (δημοσιογραφία των πολιτών) μπορεί να κάνει αχρείαστους λίαν συντόμως τους κάθε λογής Σιδέρηδες, είτε της μιας (λέω και πάλι), είτε της άλλης πλευράς.

Πάλι ξέφυγα! Το περιστατικό που οδήγησε στη σύλληψη αστέγων και αλληλέγγυων ήταν το θέμα. Ή μήπως τελικά δεν πρέπει να το δούμε ως μείζον ζήτημα, αλλά σαν μια καλή ευκαιρία να καθορίσουμε (ή επανακαθορίσουμε) τη στάση μας απέναντι σε ένα πρόβλημα που διογκώνεται διαρκώς;

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με δυο προβληματισμούς: Τι κάνουμε με τους αστέγους; Και για να μην χαθούμε σε ατέρμονες φιλολογίες, εκτός αυτών που πρέπει να κάνουμε κάθε μέρα, κάθε χρόνο, πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε την ανάγκη προστασίας των αστέγων όταν επικρατούν ιδιαίτερα άσχημες καιρικές συνθήκες;
Για τον πρώτο προβληματισμό θεωρώ ότι ο κ. Καμίνης ορθά πράττει και συνεργάζεται με ειδικούς ψάχνοντας διέξοδο για την ομαλή επανένταξη των αστέγων ή τέλος πάντων για να κρατηθούν οι άστεγοι δεμένοι έστω και με μια ψιλή κλωστή με την υπόλοιπη κοινωνία. Το κέντρο που ακούω ότι ετοιμάζεται για την κάλυψη βασικών αναγκών των αστέγων τις πρωϊνές ώρες (μπάνιο, ιατρική περίθαλψη, συζήτηση κτλ) βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση. Όμως ένα κέντρο σίγουρα δεν είναι αρκετό. Χρειάζονται κι άλλες πρωτοβουλίες, χρειάζονται πόροι, χρειάζεται κινητοποίηση δυναμικού, χρειάζονται ανοιχτές θύρες μεταξύ της κοινωνίας των πολιτών και της δημόσιας διοίκησης.
Δεν θα προβώ σε μεγαλύτερη ανάλυση γιατί κινδυνεύω να εκτεθώ. Η ΜΚΟ "Κλίμακα" ασχολείται εκτενώς με το πρόβλημα έχει κάνει μια σειρά ερευνών και προτάσεων που αξίζει όλοι να διαβάσουμε, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών στο Δήμο, στη Βουλή και παντού. Περισσότερα εδώ.

Ας πιάσουμε τώρα τον δεύτερο προβληματισμό καταθέτοντας λίγα στοιχεία. Καταρχάς, πόσοι είναι οι άστεγοι στην Αθήνα; Η αδυναμία ύπαρξης ενός -έστω και κατ' εκτίμηση- αριθμού καταδεικνύει την πλημμελή διερεύνηση του προβλήματος από την Πολιτεία.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις της "Κλίμακας" οι άστεγοι στην Αθήνα ξεπερνούν τους 20.000. Σύμφωνα με την ΜΚΟ "Πράξις Ένταξις" ο αριθμός βρίσκεται γύρω στις 11.500. Σύμφωνα με τον κ. Καμίνη οι άστεγοι δεν ξεπερνούν τους 1.200 (θέλω να πιστεύω ότι η εκτίμηση αφορά το σύνολο των αστέγων και όχι μόνο αυτών που πηγαίνουν στο κέντρο σίτισης, οι οποίοι ανέρχονται και αυτοί σε περίπου 1.200).
Είτε 1.200 είτε 20.000 οι άστεγοι είναι εκεί έξω. Σύμφωνα με στοιχεία του Δήμου Αθηναίων τις μέρες με πολύ κρύο αναζήτησαν καταφύγιο στις αίθουσές του περίπου 100 άστεγοι. Η Κλίμακα φιλοξενεί επίσης το βράδυ περίπου 25. Ας υποθέσουμε (αν και δεν έχω στοιχεία) ότι άλλοι τόσοι βρίσκουν καταφύγιο σε υποδομές άλλων φορέων.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων, περίπου 900 - 1000 άτομα κοιμήθηκαν έξω αυτές τις μέρες, με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν. 
Για ποιο λόγο άραγε αυτοί οι άστεγοι δεν πήγαν στα κέντρα υποδοχής; Αρκετοί από αυτούς μπορεί να βρήκαν καινούρια σκεπάσματα, σλίπιν-μπαγκ κτλ, κάνοντας λίγο καλύτερη την κατάστασή τους. Άλλοι γιατί ουδέποτε ενημερώθηκαν. Άλλοι γιατί δεν θέλουν να απομακρυθούν (οι περισσότεροι υποθέτω) από τη γωνίτσα τους, φοβούμενοι ότι θα την καταλάβει κάποιος άλλος άστεγος.  Άλλοι γιατί όντας αποσυρμένοι από την κοινωνία, αισθάνονται παραιτημένοι από την ζωή. Είναι πολυσύνθετο το πρόβλημα και δύσκολο να δημιουργηθεί ένα συνεκτικό κοινωνικοψυχολογικό προφίλ των αστέγων.
Μια λύση που επιδιώκεται σε άλλες χώρες, πχ. Πολωνία πρόσφατα, όταν επικρατούν τέτοιες συνθήκης είναι η προσωρινή αξιοποίηση εγκαταλελειμμένων κτιρίων. Είναι μια λύση που εξετάζεται και από το δήμο Βόλου.

Επ' αυτής της βάσης και μόνο προσωρινά ο Δήμος Αθηναίων θα έπρεπε να χειριστεί διαφορετικά το περιστατικό του Πνευματικού Κέντρου. Θα μπορούσε η κατάσταση να μην οδηγηθεί σε μηνύσεις και αντεγκλήσεις. Κι εξάλλου ακόμα και αν ήταν οι αλληλέγγυοι αυτοί που προκάλεσαν, έτσι θα έπρεπε να αντιδράσει ο δήμαρχος όλων των Αθηναίων;
Συν τοις άλλοις, σήμερα που οι καιροί είναι πονηροί θα περίμενα καλύτερη ετοιμότητα από το Δήμο και τις υπηρεσίες του. Ο Δήμαρχος έπρεπε να μεταβή στον τόπο του συμβάντος και με την παρουσία του να επιχειρήσει να κατευνάσει τα πνεύματα και να ρυθμίσει το περιστατικό. Αν όχι ο Δήμαρχος, το παρόν έπρεπε να δώσει η καθ'ύλην αρμόδια Αντιδήμαρχος, δηλαδή η κ. Καλλιόπη Γιαννοπούλου που τυγχάνει Αντιδήμαρχος "Κοινωνικής Πολιτικής και Αλληλεγγύης". Αντ' αυτού (και σύμφωνα με τα όσα έχω διαβάσει) για ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα επιλέχθηκε να συζητήσει και δώσει λύσεις ο Κωνσταντίνος Αλεξάκος, αντιπρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας, που κατά πως φαίνεται απέτυχε οικτρά στην αποστολή του. Πολλά λάθη για τον κ. Καμίνη, που έχει βαλθεί να εξανεμίσει σε χρόνο dt τις προσδοκίες που οι πολίτες έχουν για αυτόν. Μακάρι να αλλάξει, και από φοβισμένος και άτονος διαχειριστής να εξελιχθεί σε μια καθαρή και θαρραλέα ΠΟΛΙΤΙΚΗ παρουσία και άποψη. Ποτέ δεν είναι αργά...

Και τώρα τι, θα ρωτήσετε; Απάντηση δεν έχω. Ελπίζω και εύχομαι να καταπιαστούμε ειλικρινά με δράσεις αλληλεγγύης προς αστέγους και όχι μόνο, προβαίνοντας σε ουσιαστικές πρωτοβουλίες και όχι σε 'πυροτεχνήματα του κώλου" σαν αυτά του Star, που ανάμεσα σε Μελέτη και Πετρούλα είπε να ασχοληθεί με τους αστέγους. Δεν θέλουμε άλλους μεσάζοντες στην εξαθλίωση. Λιγότερος σαματάς χρειάζεται από όλους, ή τέλος πάντων, αν ο σαματάς δεν μπορεί ή δεν πρέπει να αποφευχθεί θα πρέπει να είναι στοχευμένος με ξεκάθαρο γιατί και πως. Ειδάλλως γινόμαστε όλοι συμμέτοχοι (ακόμα και αν δεν το επιδιώκουμε, ακόμα και αν παρακινούμαστε από καθαρά ανθρωπιστικά κίνητρα) σε ένα σημαδεμένο παιχνίδι εντυπώσεων.