4 Δεκ 2013

Αιθαλομίχλη: ένας χρόνος χαμένος και 71.000€ πεταμένα

Όλοι παραδεχόμαστε ότι η αιθαλομίχλη είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που επηρεάζει την υγεία των πολιτών, χωρίς διακρίσεις. Όλοι αναγνωρίζουμε ότι το πρόβλημα διογκώθηκε λόγω της ενέργειας της κυβέρνησης να εξισώσει το φόρο πετρελαίου θέρμανσης και πετρελαίου κίνησης.
Όμως η εξίσωση έγινε πέρυσι. Το πρόβλημα αναδείχθηκε πέρυσι. Από τότε έως σήμερα μεσολάβησε ένας χρόνος. Τι έκανε η κυβέρνηση προκειμένου να διαχειριστεί αποτελεσματικά το ζήτημα της αιθαλομίχλης και γενικότερα της θέρμανσης των πολιτών; Ελάχιστα πράγματα.

Έπρεπε να φτάσουμε στις 4 Οκτωβρίου για να συνεδριάσει για πρώτη φορά η συντονιστική διυπουργική ομάδα για την αντιμετώπιση της αιθαλομίχλης.
Έπρεπε να περάσει ένας ακόμη μήνας πριν φτάσουμε στις 5 Νοεμβρίου και στην ανακοίνωση του Υπουργείου όπου γίνεται λόγος για ένα σχέδιο ΚΥΑ για την αντιμετώπιση των περιστατικών αιθαλομίχλης. Το σχέδιο ΚΥΑ προβλέπει βασικά συστάσεις προς τους πολίτες, ενώ σε συνθήκες όπου η αιθαλομίχλη θα έχει καλύψει τα πάντα προβλέπεται επίσης περιορισμός στην κυκλοφορία οχημάτων και στη λειτουργία των βιομηχανιών. Σε περιπτώσεις δε όπου η ατμόσφαιρα θα θυμίζει Πεκίνο η ΚΥΑ προβλέπει την διακοπή χρήσης των τζακιών.
Το όλο σκηνικό προκάλεσε μόνο τη θυμηδία της πλειονότητας των πολιτών. Τα social media κατακλύστηκαν από ειρωνίες (δικαιολογημένες) γύρω από τη δημιουργία αστυνομίας τζακιού.
Η ΚΥΑ δεν έχει ακόμα βγει. Αντιθέτως στις 28 Νοεμβρίου βγήκε νέα ανακοίνωση του ΥΠΕΚΑ βάσει της οποίας ο Υπουργός ζητά από τη ΡΑΕ να μην χρεώνονται τον ηλεκτρισμό οι καταναλωτές που κάνουν χρήση του Κοινωνικού Οικιακού Τιμολογίου κατά τις ημέρες όπου η αιθαλομίχλη θα έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα κόκκινα. Βάσει της ίδιας ανακοίνωσης, ο Υπουργός ζητά από τη ΡΑΕ να του προτείνει τυχόν άλλα μέτρα για τον περιορισμό του προβλήματος.
Προσέξτε! Είχε σχεδόν εκπνεύσει ο Νοέμβριος κι ο καθ' ύλην αρμόδιος Υπουργός ακόμα ζητούσε να μάθει τρόπους για τον περιορισμό του προβλήματος.
Όμως το καλό είναι άλλο!

Όπως έγραψα πιο πάνω στις 4 Οκτωβρίου συνεδρίασε μια διυπουργική ομάδα. Εκεί μεταξύ άλλων αποφάσισε να τρέξει καμπάνια ενημέρωσης των πολιτών για την αιθαλομίχλη.
Στις 17 Οκτωβρίου λοιπόν προκηρύσσεται διαγωνισμός για διαφημιστική που θα αναλάβει την εκστρατεία ενημέρωσης. Ο διαγωνισμός ολοκληρώνεται γρήγορα για τα ελληνικά δεδομένα και στις 7 Νοεμβρίου βγαίνει ο ανάδοχος κι αναρτάται στη Διαύγεια τόσο το όνομά του, όσο και τα καθήκοντά του. Ο ανάδοχος λοιπόν πρέπει να βγάλει ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό σποτ, να εκδώσει ενημερωτικό υλικό και να υλοποιήσει διαδικτυακή καμπάνια κυρίως με web banners και καταχωρήσεις. Το κόστος όλων αυτών ανέρχεται σε 71.140€
Μπήκαμε στο Δεκέμβριο. Το κρύο έχει γίνει τσουχτερό. Η καμπάνια εννοείται ότι δεν είναι ακόμα έτοιμη και πιθανότατα δεν θα είναι πριν από τουλάχιστον 5-15 ημέρες (στην καλύτερη των περιπτώσεων κι αν όλα τρέξουν ρολόι).
Και η ερώτηση είναι μια: Πόσο νόημα έχει να τρέξει στα μέσα Δεκέμβρη μια καμπάνια ενημέρωσης των πολιτών για την αιθαλομίχλη, όταν όλοι μα όλοι οι πολίτες έχουν κάνει ήδη τις επιλογές τους για το μέσο θέρμανσης με το οποίο θα βγάλουν τον χειμώνα;
Για ποιο λόγο ξοδεύονται 71.000€ για μια καμπάνια που προκαταβολικά γνωρίζουμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με τα ενεργειακά ότι δεν θα έχει καμιά επίπτωση στην αλλαγή στάσης των πολιτών;
Για να μην πολυλογώ. Η καμπάνια θα είχε νόημα (που κατ' εμέ δεν θα είχε γιατί απλά ο κόσμος δεν εμπιστεύεται το Υπουργείο για την ενημέρωσή του, αλλά λέμε τώρα), αν υλοποιούνταν το διάστημα όπου οι πολίτες αποφασίζουν τι θα κάψουν, δηλαδή τον Οκτώβριο. Και θα είχε νόημα μόνο αν καταδείκνυε το αληθινό κόστος του τζακιού και των άλλων συστημάτων καύση, τόσο στην υγεία όσο και στην τσέπη (λίγοι γνωρίζουν για παράδειγμα ότι για το ίδιο θερμικό έργο το τζάκι είναι πιο ακριβό από το καλοριφέρ). Και θα είχε νόημα μόνο αν συνοδεύονταν από ουσιαστικά μέτρα που θα έδιναν στους πολίτες τη δυνατότητα επιλογής άλλου μέσου πλην του τζακιού. Το επίδομα θέρμανσης ήταν και φέτος peanuts. Το δωρεάν ρεύμα σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες δεν θα το σχολιάσω. Κινήσεις πανικού!

Και φέτος λοιπόν πορευόμαστε μόνοι μας. Ο καθένας ας κάνει ότι μπορεί. Να ενημερώσει φίλους και γνωστούς ώστε αν δεν αποφύγουμε την αιθαλομίχλη, τουλάχιστον να αποφύγουμε τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Να μην ξεχάσω μόνο να συγχαρώ την διαφημιστική που κέρδισε την εκστρατεία ευαισθητοποίησης. Δεν φταίει αυτή. Αυτοί που της τα έδωσαν Νοέμβρη μήνα φταίνε!     

* η φωτό από εδώ

11 Νοε 2013

Μετά την πρόταση δυσπιστίας τι;


Η πρόταση δυσπιστίας ήταν απλά ένα ακόμα επεισόδιο στη διαδικασία συγκρότησης των δυο πόλων που θα μονομαχήσουν στις εκλογές, όταν και όποτε διεξαχθούν. Βάσει των σημερινών συνθηκών, οτιδήποτε βρίσκεται ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι καταδικασμένο να περιοριστεί σημαντικά. Το μονοψήφιο ποσοστό μοιάζει σήμερα το πιθανότερο σενάριο για το σύνολο των κομμάτων που πασχίζουν να συστήσουν έναν κεντρώο πόλο.
Ποια είναι η επόμενη μέρα και ποιοι οι συσχετισμοί;
Δύσκολη η απάντηση στο ομιχλώδες πολιτικό τοπίο της χώρας. Αυτό πάντως που ξέρω είναι ότι τα κυριότερα πολιτικά συμπεράσματα δεν εξάγονται ούτε από την πρόταση δυσπιστίας, ούτε από το ταξίδι στο Τέξας, ούτε από τον τρόπο που έκλεισε η ΕΡΤ. Όλα αυτά δεν είναι παρά λίγα από τα στοιχεία που αθροίζονται στην -κατά Χομπσμπάουμ*- "ιστορική δυναμική", η οποία έχει ήδη αναπτυχθεί και παρασέρνει βεβαιότητες στο διάβα της.  
Όποτε προσπαθώ -με τις λίγες γνώσεις μου- να προβλέψω τι πρόκειται να συμβεί στο κοντινό πολιτικό μέλλον της χώρας, ανατρέχω πάντα στην ακτινογραφία της ψήφου των εκλογών του 2012. Εκεί μέσα μπορεί να εντοπιστεί η φορά της "ιστορικής δυναμικής". Προτείνεται η ανάγνωση του πιο κάτω πίνακα με την προϋπόθεση ότι δεν θα υποπέσει κανείς στο λάθος να θεωρήσει πως οι αντικειμενικές συνθήκες δεν επηρεάζονται από το εκάστοτε υποκείμενο ή να πιστέψει λανθασμένα πως το εκάστοτε υποκείμενο καθορίζει απόλυτα τις αντικειμενικές συνθήκες.    



* Από το "Έρικ Χομπσμπάουμ, Στους ορίζοντες του 21ου αιώνα μετά την εποχή των άκρων: συνομιλία με τον Antonio Polito, Θεμέλιο, 2000"

7 Νοε 2013

Έσκυψε το κεφάλι για να μη δεις τα δάκρυα

Το πιο κάτω μήνυμα έφτασε χθες στο mailbox μου. Το έστειλε ένας δάσκαλος από ένα σχόλειο κάπου σε μια γωνιά της Ελλάδας, που μέσα σε αντίξοες συνθήκες προσπαθεί να πράξει τα αυτονόητα: Να παραμείνει άνθρωπος, να ενοχλείται από την αδικία και να μπορεί να εκτιμά την αγάπη και την καλοσύνη -χωρίς διακρίσεις- απ' όπου κι αν προέρχονται! 

"Κανένα κανάλι και κανένας διευθυντής εκπαίδευσης δεν θα ασχοληθεί με το σημερινό θέμα. Γονείς ήρθαν να πάρουν δύο παιδιά που έχουν στο σχολείο μαζί με τα άλλα δύο που πάνε πια Γυμνάσιο.
Μετά από πολλή πίεση μας αποκάλυψαν ότι τους έδιωξαν από το σπίτι που μένουν δύο χρόνια και δε χρωστάνε ούτε μισό νοίκι γιατί καθυστέρησαν δύο μέρες να πληρώσουν αυτόν τον μήνα επειδή τους έκλεψαν το τσαντάκι με τα λεφτά. 200 ευρώ για μια τρύπα!
Η κυρία τους απείλησε ότι θα φέρει την αστυνομία κι αυτοί, παρόλο που έχουν άδεια παραμονής, φοβήθηκαν και τα μάζεψαν. Πέταξαν στα σκουπίδια τα ''περιττά'', έβαλαν τα υπόλοιπα σε ΜΙΑ βαλίτσα (πώς χωράνε άραγε τα πράγματα έξι ανθρώπων σε μία βαλίτσα;) και ήρθαν να πάρουν τα μικρά νωρίτερα επειδή...δε θα προλάβαιναν να είναι στην ώρα τους! Για να κοιμηθούν στο πάρκο.
Πήραμε 5-6 κέντρα φιλοξενίας αλλά δεν τους δέχονται επειδή τηρείται σειρά προτεραιότητας. Μόνο ένα δέχτηκε, με την προϋπόθεση ότι θα κοιμούνται αλλού ο μπαμπάς με τον μικρό και αλλού η μαμά με τα κορίτσια. Τελικά, σήμερα θα τους φιλοξενήσει ένας συμπατριώτης τους κι αύριο βλέπουμε...
Δε χρειάζεται να περιγράψω την ψυχολογική τους κατάσταση, είναι σκληρό θέαμα να βλέπεις ένα νέο άνθρωπο με τέσσερα παιδιά να σκύβει το κεφάλι για να μη δεις τα δάκρυά του και να σου λέει ότι δε χρειάζεται τίποτα. Ούτε χρειάζεται να πω πώς η μικρή όλη την ώρα καθόταν χωρίς να μιλάει και διάβαζε τα μαθήματα της επόμενης μέρας. Χρειάζεται όμως να αναφέρω ότι ο τρόπος που μιλούσαν ο ένας στον άλλον και η αγάπη και η περηφάνια που είδαμε στα μάτια τους ήταν κάτι που δεν βλέπουμε συχνά".

19 Οκτ 2013

Ιδιωτικός παιδικός σταθμός για το παιδί Τσίπρα. Χμμμ!

Σύμφωνα με δημοσίευμα στην Καθημερινή, ο πρόεδρος του Σύριζα, Αλέξης Τσίπρας, επέλεξε γνωστό ιδιωτικό παιδικό σταθμό για το παιδί του. Εννοείται πως στα social media δίνουν και παίρνουν οι σχολιασμοί για την είδηση. Πριν τοποθετηθώ για το ζήτημα ας δούμε τα δεδομένα.

Ο κ. Τσίπρας είχε την επιλογή να στείλει το παιδί του είτε στο βρεφονηπιακό σταθμό της βουλής των Ελλήνων, είτε σε κάποιο δημόσιο παιδικό σταθμό, είτε σε ιδιωτικό σταθμό της αρεσκείας του.
Σύμφωνα με τον κανονισμό λειτουργίας του βρεφονηπιακού σταθμού της βουλής (ΦΕΚ 1007Β/10.08.2000), προτεραιότητα στην πλήρωση θέσεων του σταθμού έχουν πρώτα οι εργαζόμενοι της βουλής και μετά οι βουλευτές. Επιπλέον, οι θέσεις δεν είναι άπειρες αλλά κάθε χρόνο ορισμένες. Δεν είμαι σε θέση να ξέρω πόσες είναι, αλλά μια ερώτηση στη βουλή θα έλυνε απορίες.
Επίσης, κάθε χρόνο στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς γίνεται χαμός για μια θέση (ξέρω από πρώτο χέρι την κατάσταση). Για την εισαγωγή των παιδιών υπάρχουν κοινωνικά και κυρίως εισοδηματικά κριτήρια. Δείτε πχ. εδώ.
Αναφορικά τέλος με τους ιδιωτικούς σταθμούς δεν υπάρχει κανένας περιορισμός παρά μόνο η οικονομική δυνατότητα των γονιών.
Θεωρώ πως μόνο αν δεν υπήρχαν κενές θέσεις σε κάποιο δημόσιο σταθμό (δημοτικό ή της βουλής των ελλήνων) δικαιολογείται η επιλογή του προέδρου του Σύριζα. Η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει να είναι, αλλά να φαίνεται κιόλας κι αυτό είναι κάτι που οφείλει να γνωρίζει ο κ.Τσίπρας.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, στην Ελλάδα της υπερβολής αλλά και της κλειδαρότρυπας, οι πολιτικοί που σήμερα βρίσκονται σε εξαιρετικά καυτές θέσεις δεν έχουν την πολυτέλεια της 'ιδιωτικότητας'. Κοινώς, κάθε τι που κάνουν είτε για τους άλλους, είτε για την οικογένειά τους, έχει άμεση αντανάκλαση στη δημόσια σφαίρα. Έτσι, περιστατικά που αφορούν το γιο του κ. Σαμαρά ή την κόρη της κ. Παπαρήγα ή το σημερινό με το γιο του κ.Τσίπρα είναι δεδομένο πως θα βρεθούν κάποια στιγμή στην επικαιρότητα.

ΥΓ. Ο δημοσιογράφος γράφει μεταξύ άλλων "Για να μη θεωρηθεί ότι υπάρχει ψήγμα λαϊκισμού στην εν λόγω αναφορά, οφείλω να διευκρινίσω ότι αν διέμενα στο κέντρο και είχα την ανάλογη οικονομική δυνατότητα, θα είχα κι εγώ προτιμήσει το εν λόγω σχολείο". Μπορεί να μην είναι λαϊκισμός η αναφορά στο σχολείο του γιου του προέδρου ενός-κόμματος-που-υποτίθεται-ότι-κόπτεται-για-τη-δημόσια-παιδεία, όμως δεν θα πω το ίδιο για τον ισχυρισμό του δημοσιογράφου ότι δεν έχει την οικονομική δυνατότητα για προτίμηση τέτοιων σχολείων. Βλέπετε, όλοι έχουμε δει τη λίστα με τους μισθούς που έπαιζαν πριν λίγο καιρό στην ΕΡΤ. Άσε που ξέρω πολλούς ανθρώπους οι οποίοι στέλνουν τα παιδιά τους σε σχολές σαν αυτή που υπονοεί αλλά δεν κατονομάζει ο δημοσιογράφος, βγάζοντας πολύ λίγα χρήματα και κάνοντας αιματηρές οικονομίες.

* Πηγή της φωτό εδώ

31 Αυγ 2013

Τελικά, τι πραγματικά συμβαίνει στη Συρία;

Επίκειται "σύντομο" πολεμικό χτύπημα στη Συρία. Οι ΗΠΑ φαίνονται αποφασισμένες να παρέμβουν, χωρίς ακόμα να γνωρίζουμε τον τρόπο και την έκταση του χτυπήματος, ούτε τους απώτερους στόχους που έχουν κατά νου. Γιατί κακά τα ψέμματα ποτέ δεν παρεμβαίνεις κάπου χωρίς να έχεις σχέδια για την επόμενη μέρα.
Τα στρατόπεδα στην Ελλάδα έχουν χωριστεί. Οι περισσότεροι είναι κατά πως φαίνεται κατά του χτυπήματος στη Συρία και ιδιαίτερα κατά της εμπλοκής της χώρας. Τα πολιτικά κόμματα είτε παίρνουν θέση κατά (σύσσωμη η αντιπολίτευση), είτε ποιούν τη νήσσα (ΝΔ). Μόνο το ΠΑΣΟΚ μάλλον άστοχα έσπευσε να πάρει θέση θετική επί της αρχής, με μια δήλωση του προέδρου του και υπουργού εξωτερικών.
Η συζήτηση στην Ελλάδα όπως πάντα γίνεται με τον πλέον μανιχαϊστικό τρόπο. Η πλημμελής ενημέρωση δεν εμποδίζει να αναδεικνύονται οι πλέον απόλυτες θέσεις γύρω από το ζήτημα, είτε υπέρ, είτε κατά. Είναι δυστυχώς στο αίμα μας να γνωρίζουμε τα πάντα. Εκτός από τουρκολόγοι, βαλκανιολόγοι,ευρωπαιολόγοι, εσχάτως γίναμε αιγυπτιολόγοι και συριολόγοι.
Πως έχει τελικά η κατάσταση στη Συρία;

Ο εμφύλιος πόλεμος έχει ξεσπάσει εδώ και δυο χρόνια. Από τη μια πλευρά το καθεστώς Άσαντ και οι υποστηρικτές του, από την άλλη ένα συνονθύλευμα πολιτικών οργανώσεων, οι περισσότερες εκ των οποίων συνασπίστηκαν στην "εθνική συμμαχία αντιπολιτευόμενων και επαναστικών δυνάμεων".
Γράφημα 1. Η παγκόσμια μπαρουταποθήκη
Στην αντιπολίτευση μπορεί κανείς να δει φονταμενταλιστικές ισλαμικές ομάδες, τζιχαντιστές, μετριοπαθείς δημοκράτες, μειονοτικές ομάδες, αριστερούς κοσμικούς, ακόμα και μικρά σύνολα άλλων θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Το συριακό καθεστώς τυγχάνει της υποστήριξης της Χεζμπολά, του Ιράν, της Ρωσίας. Βρίσκει επίσης συμπάθεια και στην Κίνα. Στην αντίπερα όχθη βλέπουμε τη Μουσουλμανική αδελφότητα, τις ΗΠΑ, τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, την Τουρκία. Το κουβάρι παραείναι μπερδεμένο σε αυτή τη μόνιμη παγκόσμια μπαρουταποθήκη (γράφημα 1).  
Οι περισσότεροι από εμάς προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τις διπλωματικές κινήσεις που επιβάλλουν την ανωτέρω υποστήριξη και κυρίως να καταννοήσουμε τα ανταλλάγματα που κρύβονται πίσω από αυτές. Αμελούμε ή τέλος πάντων θέτουμε σε δεύτερη μοίρα τις απώλειες του πολέμου, που μέχρι στιγμής είναι τραγικές.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τις 100.000, ενώη Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες εκτιμά πως ο αριθμός των προσφύγων κοντεύει στα 2.000.000, εκ των οποίων τα 3/4 είναι γυναίκες και παιδιά. Οι περισσότεροι έχουν βρει πρόσκαιρο κατάλυμα στις γειτονικές χώρες, όπως θα δείτε στο γράφημα 2, βάσει των στοιχείων του ΟΗΕ.
Σύριοι πρόσφυγες στις γειτονικές χώρες
Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να περάσουν στις 'πολιτισμένες' δυτικές χώρες, αλλά εδώ όπως επισημαίνει εύστοχα ο Περικλής Κοροβέσης με άρθρο του στην Εφ.Συν (31/8) "ομάδα υποδοχής των προσφύγων στην Ελλάδα είναι η χρυσή αυγή". Στο ίδιο άρθρο ο Κοροβέσης περιγράφει τις συνθήκες διαβίωσης των σύριων προσφύγων στον καταυλισμό Ζαατάρι της Ιορδανίας. Σχεδόν 150.000 άνθρωποι ζουν εκεί, σε σκηνές και κοντέινερ με υποτυπώδεις και αυτοσχέδιες συνθήκες υγιεινής, σε θερμοκρασίες που φτάνουν συχνά τους +40οC.

Όπως φαίνεται από την υφιστάμενη διάταξη δυνάμεων και τα πεδία μαχών (δείτε εδώ), παρά την συμπαράσταση των ΗΠΑ και τον πακτωλό πετροδολαρίων που φτάνουν από Σ.Αραβία και Κατάρ οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης εδώ και αρκετό καιρό έχουν περάσει σε θέση άμυνας μη μπορώντας να υπερνικήσουν τις πολύ καλά εξοπλισμένες του καθεστώτος (με βαρύ οπλισμό κυρίως ρωσικής προέλευσης).
Η επίθεση με χημικά στην Γκούτα, στα περίχωρα της Δαμασκού, φαίνεται πως είναι η αιτία ή/και η αφορμή για την επίθεση ενάντια στο καθεστώς. Οι επιθεωρητές του ΟΗΕ έχουν ήδη επισκεφθεί την περιοχή και αναμένεται να βγάλουν σύντομα το πόρισμά τους. Παρόλα αυτά, ο λευκός οίκος δεν μπόρεσε να περιμένει το πόρισμα και ανακοίνωσε χθες (30/8) την δική του εκδοχή, βάσει της οποίας το καθεστώς Άσαντ είναι υπαίτιο για αυτή την απάνθρωπη πράξη που επέφερε το θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων μεταξύ των οποίων πολλών παιδιών (οι εκτιμήσεις για τους νεκρούς κυμαίνονται από 300 έως 1700).
Το ζήτημα είναι τι πρόκειται να γίνει τώρα. Ο Ομπάμα δηλώνει ότι δεν είναι ακόμα σίγουρος, όμως έχει ήδη προετοιμάσει την πολεμική μηχανή και μια οπισθοδρόμηση θα του έκοβε πολλούς πόντους. Ο Πούτιν δηλώνει αποφασισμένος να μην επιτρέψει μια μονομερή ενέργεια, όμως όλοι γνωρίζουμε πως δεν είναι σε θέση να τη σταματήσει. Από την άλλη, το καθεστώς διαθέτει πλούσιο οπλοστάσιο, χάρη στις προνομιακές επαφές με τη Ρωσία (γίνεται λόγος και για S-300, πράγμα που ενδέχεται να προξενήσει σημαντικές απώλειες στους αντιπάλους). Η Γερμανία υποστηρίζει ενέργειες μόνο εντός του πλαισίου του ΟΗΕ. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο Κάμερον ακόμα δεν μπορεί να χωνέψει το στραπάτσο που έφαγε μετά την καταψήφιση της πρότασής του για πολεμική επέμβαση από το κοινοβούλιο. Ο Ολάντ βρυχάται, όμως όλοι ξέρουν πως δεν είναι κανένας παίκτης της προκοπής.
Βέβαια, όπως πάντα δίνουμε μεγάλη σημασία στους 'πολιτισμένους' παίκτες (ΣΣ. καθόλου πολιτισμένοι, αλλά λέμε τώρα) και αγνοούμε τους ουσιαστικότερους συντελεστές που δεν είναι άλλοι από τις αραβικές χώρες, περιλαμβανομένης της Τουρκίας και του Ισραήλ.
Πολλοί λένε ότι όλα γίνονται με βασικό σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος στο Ιράν, όμως αυτή είναι μια μάλλον απλοϊκή άποψη. Μεγαλύτερη σημασία έχει ο μόνιμος πόλεμος Σουνιτών και Σιιτών στην περιοχή, όμως και αυτός είναι μόνο μια όψη του ζητήματος.
Προσέξτε πως έχουν μπερδευτεί τα πράγματα. Σ.Αραβία και Κατάρ είναι παραδοσιακοί σύμμαχοι των ΗΠΑ, όμως από την άλλη είναι αυτοί που στηρίζουν την μουσουλμανική αδελφότητα που προτάσσει τον εξισλαμισμό της ευρύτερης περιοχής μέσα από θεοκρατικά καθεστώτα (φρέσκο το παράδειγμα της Αιγύπτου). Εντός των καλών παιδιών που τυγχάνουν της στήριξης αυτής είναι και οι παλιοί εχθροί των ΗΠΑ, οι μαχητές της Αλ-Κάιντα. Από την άλλη πλευρά, Ιράν και Χεζμπολά είναι περίεργοι σύμμαχοι ενός καθεστώτος που για πολλά χρόνια δεν το έλεγες και τόσο φιλικό προς αυτούς. Μέσα στο κουβάρι μπλέκεται και η μεγαλομανία του τουρκικού καθεστώτος Ερντογάν, αλλά και το πάντα έτοιμο για φασαρίες Ισραήλ. Μύλος.
Δεν πρόκειται να κάνω ανάλυση για την επόμενη μέρα, γιατί πολύ απλά δεν είμαι ειδικός επί του θέματος. Μια μικρή επισκόπηση προσπάθησα να κάνω μπας και καταννοήσουμε καλύτερα το που βρισκόμαστε. Άσε που πιστεύω πως είναι τόσο ρευστό το τοπίο, που οποιαδήποτε πρόβλεψη θα είναι παρακινδυνευμένη. Το όλο σκηνικό μοιάζει να είναι βγαλμένο από το '1984' του Όργουελ. Όπου ξαφνικά οι πολίτες της Ωκεανίας μαθαίνουν πως τόσο καιρό εχθρός δεν ήταν η Ευρασία, αλλά η Ανατολασία, ενώ αρκεί μια απλή ανακοίνωση για να πιστέψουν ξανά πως τελικά ο εχθρός που εδώ και χρόνια σκοτώνει τους ωκεάνιους δεν είναι η Ανατολασία, αλλά η Ευρασία.
Πάντως θεωρώ πως όπως έχει μπλέξει το πράγμα, κανείς δεν θα είναι χαρούμενος την επόμενη μέρα, αλλά όλοι θα ισχυριστούν πως κέρδισαν. Εν τω μεταξύ, οι νεκροί θα πολλασιαστούν, οι πρόσφυγες θα αυξηθούν, η 'πολιτισμένη' ευρώπη θα κοιτά με τεχνητό ενδιαφέρον μέσα από τους δέκτες της παρακαλώντας μην σκάσουν φουρνιές προσφύγων στην περιοχή.
Όσον αφορά την Ελλάδα θεωρώ ότι ο Βενιζέλος βιάστηκε. Η Ελλάδα δεν είναι παίκτης στην περιοχή, ούτε πρόκειται να γίνει. Δεν χρειάζεται να δείξει ούτε πως είναι το κουτάβι που τρέχει πίσω από το αφεντικό, νομίζοντας ότι θα του πετάξει την μπάλα, ούτε υποστηρίκτρια του σημερινού στάτους κβο. Βέβαια αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, δυστυχώς όπως πάντα, το κλειδί κρύβεται στα ανταλλάγματα που μια κυβέρνηση μπορεί να προσκομίσει από την εμπλοκή της σε έναν πόλεμο που δεν την αφορά. Όμως για να βγεις πραγματικά κερδισμένος θα πρέπει να έχεις οξυδέρκεια και να ζητήσεις απτά ανταλλάγματα. Να είσαι δηλαδή ένας σύγχρονος Ταλλεϋράνδος.
Ας κρατήσουμε ως δεδομένο πως σήμερα η Ελλάδα δεν διαθέτει Ταλλεϋράνδους. Μόνο ταράνδους, απατημένα θύματα του διαρκούς έρωτα των 'ισχυρών'.

2 Αυγ 2013

Δώστε λίγη ελπίδα γαμώτο

Πριν από λίγα  χρόνια όλοι όσοι ασχολούμασταν με την παγκόσμια μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής είχαμε ενώσει τις δυνάμεις μας για να πιέσουμε τους πολιτικούς προκειμένου να καταλήξουν σε μια φιλοδοξη συμφωνία μείωσης των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου. Ορόσημο ήταν η σύνοδος των ηνωμένων εθνών στην Κοπεγχάγη το 2009.
Σε όλες τις προσπάθειες που κάναμε προσπαθήσαμε να μην τρομοκρατήσουμε τον κόσμο για την αλλαγή του κλίματος. Πάντα του δείχναμε ότι υπάρχουν λύσεις (που όντως υπάρχουν). Ο λόγος ήταν απλός: το μη αναστρέψιμο ενός πράγματος μπορεί εύκολα αντί για το ενδιαφέρον και τον αγώνα να προκαλέσει την απάθεια και την αποδοχή του κοινού.
Δυστυχώς στην Κοπεγχάγη δεν τα καταφέραμε. Η σύνοδος για την κλιματική αλλαγή συνέπεσε με το peak της χρηματοπιστωτικής φούσκας. Οι πολιτικοί κοίταξαν το κοντόθωρο δικό τους συμφέρον και όχι το μακροπρόθεσμο της ανθρωπότητας.

Τέσσερα χρόνια μετά, μια χώρα της μεσογείου μοιάζει να υποφέρει από αυτό ακριβώς που προσπαθήσαμε να αποφύγουμε. Η απάθεια μοιάζει να έχει κατακλύσει τους έλληνες, όχι λόγω κλιματικής αλλαγής, αλλά εξαιτίας της αδυσώπητης οικονομικής κρίσης.
Η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας είναι ανήμπορη να διαχειριστεί τα όσα συμβαίνουν με αποτέλεσμα να φτάνει στην αδράνεια, την αδιαφορία, την απάθεια, ως μέσο άμυνας.

Ένας γνωστός επικοινωνιολόγος είπε πριν λίγο καιρό σε μια μικρή μάζωξη πως βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που μοιάζει απελπιστικά με τα 5 στάδια του πένθους, όπως τα περιέγραψε η Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ-Ρος.
Πρώτα άρνηση, μετά θυμός, μετά διαπραγμάτευση, μετά κατάθλιψη και τέλος αποδοχή.
Η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας φαίνεται να έχει μπει σύσσωμη στην φάση της κατάθλιψης, αφού πέρασε το 1ο στάδιο της άρνησης (2009-2010), του θυμού (αγανακτισμένοι), της διαπραγμάτευσης (εκλογές), χωρίς βέβαια να αμελείται πως υπάρχουν ομάδες πολιτών που διακατέχονται από διαφορετικά αισθήματα.
Όμως η κατάθλιψη δεν γεννά υγιείς σκέψεις. "Πέφτω, άλλα θα παρασύρω μαζί μου κ άλλους" λένε ενδεικτικά κάποιοι. "Live and let die" λένε κάποιοι άλλοι. Πολλές οι σκέψεις, ελάχιστες συνεκτικές και ελάχιστα ενεργητικές. Καμια κίνηση. Κλεισμένοι στο καβούκι τους, χαμένοι στον κόσμο τους, άλλοι αναπολούν φανταστικά εθνικά μεγαλεία, άλλοι την έχουν δει η σύγχρονη εκδοχή του Κολοκοτρώνη, άλλοι υποδύονται με επιτυχία το ρόλο του διαχρονικού Αρτέμη Μάτσα, άλλοι έχουν αποβλακωθεί από τη "θεραπεία", άλλοι νομίζουν ότι είναι η μετενσάρκωση της Ρόζα Λούξεμπουργκ.

Ελπίδα είναι το κλειδί. Να δώσουμε ελπίδα στον κόσμο. Όχι για να φέρουμε πίσω τα υλικά αγαθά που χάσαμε, αλλά για να κερδίσουμε ξανά την χαμένη μας αξιοπρέπεια. Να περιγράψουμε όχι νέα μυθεύματα τύπου "λεφτά υπάρχουν", αλλά να τους πείσουμε πως δικαιοσύνη, ακεραιότητα, ισοτιμία, προστασία των αδυνάτων, διαφανείς κανόνες παιχνιδιού για όλους είναι δυνατό να υπάρξουν και θα υπάρξουν. Να δείξουμε ότι υπάρχει ένα ελάχιστο συνεκτικό πρόγραμμα επανεκκίνησης πάνω σε υγιείς, δίκαιες βάσεις.
Το παρόν κυβερνητικό σχήμα βουλιαγμένο τόσο πολύ στις αντιφάσεις δεν μπορεί και δεν πρόκειται να το κάνει. Η αντιπολίτευση παίζει με τα κουβαδάκια της. Μόνοι χαρούμενοι οι νεοναζί τραμπούκοι του χωριού.
Δώστε λίγη ελπίδα γαμώτο!

1 Αυγ 2013

Μια αληθινή ιστορία για έναν απίστευτα μίζερο τσιγκούνη

Χθες βρήκα ένα φίλο που είχα καιρό να δω. Μου είπε ότι έχουν πέσει οι δουλειές, αλλά κουτσά στραβά τα φέρνει πέρα.
Όπως μιλάγαμε μου ανέφερε ένα τρελό περιστατικό που έζησε και πρέπει να μοιραστώ μαζί σας. Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες για να μην φωτογραφίσω τον ήρωα της ιστορίας, αλλά και να μην εκθέσω τον καλό φίλο.

Είναι που λέτε ένας άνθρωπος που ζει στην Εκάλη. Επιχειρηματίας-εισοδηματίας. Το σπίτι του τεράστιο και πολυτελέστατο. Μένει εκεί με την οικογένειά του και το υπηρετικό προσωπικό. Ο άνθρωπος αυτός όμως έχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Είναι απίστευτα τσιγκούνης. Πέρυσι δεν άναψε ούτε μια μέρα τον καυστήρα πετρελαίου, αλλά προτίμησε να καίει ξύλα στο τζάκι του σπιτιού. Από όλη την κατοικία των 500+ τετραγωνικών, ζεσταίνονταν (σχετικά) μόνο το δώματιο όπου ήταν εγκατεστημένο το τζάκι. Όλοι στο σπίτι πάγωναν, αλλά δεν τολμούσαν να μιλήσουν.

Δεν προχωράω άλλο, γιατί οι υπόλοιπες λεπτομέρειες (για το τζάκι και άλλες πράξεις) μπορεί να φανερώσουν τον περί ου ο λόγος. Στην αρχή γελάς με την ιστορία. Όσο περνά η ώρα θλίβεσαι. Υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι. Οι παθιασμένοι με το χρήμα, οι καρμίρηδες. Που δυστυχώς καταφέρνουν και επιβιώνουν, φροντίζοντας παράλληλα (ή τουλάχιστον προσπαθώντας) να σύρουν στη μιζέρια όσους συναναστρέφονται.
Το γελοίο είναι ότι ο παθολογικά τσιγκούνης ήρωάς μας θεωρείται από κάποιους ως πρότυπο επιχειρηματία. Τι κόσμος!

7 Ιουλ 2013

Πράσινος μετασχηματισμός τώρα



Βυθιζόμαστε σε έναν κυκεώνα αρνητικών εξελίξεων. Τα success stories παραμένουν μακέτες καλά κρυμμένες στη φαντασία των κυβερνώντων. Δημόσιες επιχειρήσεις και γη πωλούνται σε τιμές ευκαιρίας, μα δεν συγκινούν τους επενδυτές. Και πως θα μπορούσε άλλωστε. Γνωρίζουν τη δεινή θέση της χώρας. Απλά περιμένουν να πέσει κι άλλο το τίμημα.
Όμως ταυτόχρονα με την οικονομική κρίση εξελίσσεται και η οικολογική κρίση, σε όλο τον πλανήτη. Οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου συνεχίζουν να αυξάνονται. Ο πλανήτης θα πρέπει να είναι σε θέση να θρέψει 9 δις ανθρώπους το 2050. Μια άτυπη μάχη λαμβάνει χώρα. Από την μια η ανάγκη των πολιτών στις αναπτυσσόμενες χώρες να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο, από την άλλη ο αγώνας των πολιτών στις ανεπτυγμένες χώρες να συγκρατήσουν το δικό τους βιοτικό επίπεδο στο ύψος που είχαν συνηθίσει τα τελευταία 30 χρόνια. Μεγάλος χαμένος το περιβάλλον. Το μακροπρόθεσμο συμφέρον θυσιάζεται στο βραχυπρόθεσμο όφελος. Δασικές εκτάσεις αποψιλώνονται, εδάφη καταστρέφονται, θάλασσες, λίμνες, ποτάμια υποβαθμίζονται, σε μια προσπάθεια των ανθρώπων να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τους φυσικούς πόρους. Όμως αυτοί δεν είναι ανεξάντλητοι. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το περιβάλλον σε καιρό κρίσης είναι πολυτέλεια. Δεν θα μπορούσαν να κάνουν μεγαλύτερο λάθος.
Θα πρέπει να δεχθούμε πως δεν πρόκειται να γυρίσουμε στο προ κρίσης οικονομικό επίπεδο. Θα πρέπει να δεχθούμε επίσης πως η οικονομική κατάσταση δείχνει να επιδεινώνεται για όλες τις ανεπτυγμένες χώρες τα επόμενα χρόνια. Ο ανταγωνισμός σε φθηνά προϊόντα και υπηρεσίες έχει κριθεί και ο πυρήνας της ευρωζώνης δεν ανήκει στους νικητές. Κίνα, Ινδία, Ινδονησία, Τουρκία, Βραζιλία, Νότια Αφρική κυριαρχούν.
Σε αυτές τις συνθήκες, η μόνη διέξοδος για τη χώρα είναι η επανεφεύρεση της ίδιας της χώρας. Ο σχεδιασμός από το μηδέν πάνω σε καινούρια βάση. Με μοχλό την καινοτομία και την ποιότητα. Με μοχλό το μεγάλο συγκριτικό μας πλεονέκτημα που δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά το περιβάλλον. Στον τουρισμό, την γεωργία, τις υπηρεσίες και τα παραγόμενα προϊόντα, το περιβάλλον φαίνεται και μπορεί να είναι η κινητήρια δύναμη.  
Όμως η επιτυχία δεν μπορεί να έρθει μέσα από πασαλείμματα σαν αυτά που έχουμε συνηθίσει να μας σερβίρει η εκάστοτε κυβερνητική μηχανή. Δεν μπορεί να έρθει από τη μια στιγμή στην άλλη. Για να μετασχηματίσουμε την οικονομία θα πρέπει να περιγράψουμε το όραμα και τα βήματα που θα μας οδηγήσουν εκεί. Αλλά πριν το πράξουμε θα πρέπει να καταγράψουμε τους λόγους για τους οποίους δεν μπορούμε να βαδίσουμε προς αυτή την κατεύθυνση και να φροντίσουμε να τους εξαλείψουμε.
Οι λόγοι δεν αφορούν μόνο την πράσινη αλλαγή της χώρας, αλλά οποιαδήποτε προσπάθεια διοικητικής και κοινωνικής μεταρρύθμισης. Είναι οι λόγοι τους οποίους,  όντας τόσο βαθιά βουτηγμένες σε αυτούς, δεν μπόρεσαν να αγγίξουν οι κυβερνήσεις της εποχής του μνημονίου. Αδιαφάνεια, Διαφθορά, Ανύπαρκτος ή ανεπαρκής σχεδιασμός, Νόμοι που δημιουργήθηκαν για να μην τηρούνται, Πολυνομία, Αλληλοσυγκρουόμενοι νόμοι, Πολλά παραθυράκια στη νομοθεσία και φωτογραφικές διατάξεις, Γκρίζες ζώνες κατά παραγγελία, Ευκαιριακές πρακτικές αρπακτικών, Γραφειοκρατία, Λογική ενός παρωχημένου παραγωγισμού που με τη σειρά του μετατρέπεται σε παραγοντισμό, Μηδενική έμφαση στην έρευνα και την τεχνολογία (R&D) και Ανυπέρβλητα εμπόδια στην καινοτομία, Συγκρουόμενα επενδυτικά συμφέροντα, Απροθυμία των ‘βαρόνων’ για καλύτερη αναδιανομή εισοδημάτων και επιχειρηματικών ευκαιριών, Ελάχιστη τεχνογνωσία και χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης εργαζομένων σε όλους τους τομείς, Έλλειψη ενημέρωσης πολιτών και αδυναμία κατανόησης του διακυβεύματος αλλαγής κατεύθυνσης. Και σαν να μην έφταναν αυτά η κρίση καθιστά την επιβίωση πρωταρχικό μέλημα, όμως παράλληλα αντί να οδηγεί σε αλληλεγγύη και διάθεση για περισσότερη δημοκρατία, επιφέρει ατομικισμό και απολυταρχικές μεθόδους διακυβέρνησης. Η κοινωνία τέλος συνήθισε να τα περιμένει όλα από το κράτος, αγνοώντας τα οφέλη της κινητοποίησης πέρα και έξω από κρατικούς-κομματικούς μηχανισμούς.
Αν δεν αλλάξουν τα παραπάνω δεν μπορούμε να ελπίζουμε. Από την άλλη ακόμα κι αν αλλάξουν τα παραπάνω, δεν θα πρέπει να περιμένουμε πολλά αν εξακολουθήσουμε να επιμένουμε βρώμικα  και να τοποθετούμαστε λάθος στρατηγικά.
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, δεν μπορούμε μονομιάς να μετασχηματίσουμε πλήρως την οικονομία μας. Ας ξεκινήσουμε με τη δημιουργία των εργαλείων που θα μας βοηθήσουν να το πράξουμε. Κωδικοποίηση της νομοθεσίας, ολοκλήρωση τω ν απαραίτητων βάσεων δεδομένων λήψης αποφάσεων, πλήρης αυτοματοποίηση διαδικασιών, κατάρτιση και ενδυνάμωση των ελεγκτικών μηχανισμών, γενναία αναθεώρηση του χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού είναι τα πρώτα βήματα.
Παράλληλα με αυτά ας ξεκινήσουμε την ταχύρυθμη μετεκπαίδευση παλιών και νέων αγροτών και γενικότερα  εργαζομένων σε όλους τους κλάδους για υιοθέτηση φιλικών προς το περιβάλλον (και την υγεία) πρακτικών, την δημιουργία (ή υιοθέτηση) συστημάτων πιστοποίησης σε διατροφή, καλλιέργειες, προϊόντα και υπηρεσίες, ώστε να προκρίνεται και κυρίως να αποδεικνύεται η ποιότητα. Ας δώσουμε αρχικά προτεραιότητα στις πράσινες δράσεις που αποφέρουν τις περισσότερες θέσεις ανά καταναλισκόμενο ευρώ (πχ. στην εξοικονόμηση ενέργειας και στην επαναστελέχωση της πρωτογενούς παραγωγής). Ας δώσουμε έμφαση στην καινοτομία, όχι δημιουργώντας ένα κακέκτυπο Σίλικον Βάλει, αλλά απλά και μόνο με τη δημιουργία του κατάλληλου επιχειρηματικού περιβάλλοντος και την προσέλκυση φοιτητών και γενικότερα νέων, διψασμένων για διακρίσεις.
Ας τα πράξουμε όλα αυτά έχοντας μια ξεκάθαρη κατεύθυνση, μακριά από ευκαιριακές δράσεις και συμμαχίες. Να θέσουμε στόχους σε επίπεδο δεκαετίας και ακόμα παραπέρα. Απεξάρτηση από ορυκτά καύσιμα. Ποιοτικά αγροτικά προϊόντα. Προστασία βιοποικιλότητας. Σταδιακή απομάκρυνση από βρώμικες επενδύσεις.
Έχουμε τη δυνατότητα να τα καταφέρουμε αρκεί να σταματήσουμε να κοιτάμε και να σχεδιάζουμε σε βάθος διετίας κ τριετίας. Ας πείσουμε τον κόσμο και κυρίως ας πείσουμε τους εαυτούς μας πως τα παιδιά μας χρειάζεται να δουν από εμάς όραμα, τόλμη, πίστη για το μέλλον.
 Έτσι και μόνο έτσι θα καταφέρουμε το re-branding της χώρας∙ μέσα από τον πράσινο μετασχηματισμό της. Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, παρά μόνο να κερδίσουμε. 

ΥΓ. Ηθελημένα δεν αναλύθηκε το πολλά υποσχόμενο ζήτημα των κοινωνικών επιχειρήσεων και των αλληλέγγυων δομών. Και εκεί μέσα υπάρχει εύφορο έδαφος. Αλλά αυτό σε άλλο κείμενο.

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε σήμερα, 07.07.2013, στο ένθετο "Οικοτριβές" της Αυγής της Κυριακής. 

29 Ιουν 2013

Αγωγός TAP: όπου ακούς πολλά κεράσια...

"Η Ελλάδα καθίσταται ενεργειακός κόμβος για την Ευρώπη". "Μεγαλώνει κατά πολύ η γεωπολιτική αξία της χώρας". "Ο χάρτης της ενέργειας αλλάζει".
 Διάφορα τέτοια βαρύγδουπα θα συναντήσει όποιος αποφασίσει να διαβάσει περισσότερα για τον αγωγό TAP που θα φέρνει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν στην Ιταλία (κ άρα στην ΕΕ) μέσω Τουρκίας, Ελλάδας και Αλβανίας.

Οι πληροφορίες λένε πως θα δημιουργηθούν περίπου 2000-2500 προσωρινές θέσεις εργασίας για διάστημα περίπου 2-3 ετών και όχι περισσότερες από 100 μόνιμες θέσεις μετά το 2017 (οπότε και θα τεθεί σε πλήρη λειτουργία). Σύμφωνα με το Υπουργείο Οικονομικών τα έσοδα για τη χώρα από τη λειτουργία του αγωγού θα προέλθουν από τα τέλη μεταφοράς και δεν θα είναι περισσότερα από 320 εκ. σε βάθος δεκαπενταετίας, ήτοι σχεδόν 21,3 εκ ετησίως. Προβλέπεται να μεταφέρονται περίπου 10 δις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως, ήτοι για να έχετε μια εκτίμηση της εικόνας περίπου 8-10% της ετήσιας κατανάλωσης φυσικού αερίου της Ιταλίας, ή περίπου 2% της Ευρώπης. Πρόκειται για έργο που θα βοηθήσει λίγο στη μείωση της εξάρτησης από το ρώσικο αέριο, αλλά δεν πρόκειται να επιφέρει πολλά οφέλη στις τιμές (δείτε σχετική ανακοίνωση της Fitch).  
Επίσης, από όσο γνωρίζω η έως σήμερα σύμβαση δεν προβλέπει πώληση του αζέρικου αερίου στην χώρα. Είναι όμως πολύ πιθανό αυτό να αλλάξει, ώστε η Ελλάδα ν προμηθεύεται κι από εκεί φυσικό αέριο. Σημειωτέον πως αν γίνει κάτι τέτοιο μένει να μάθουμε την τιμή πώλησης, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως σήμερα η Ελλάδα αγοράζει πολύ ακριβά (κυρίως από Ρωσία). Αν η τιμή παραμείνει σε τόσο υψηλά επίπεδα θα πρόκειται για ένα πρώτης τάξεως deal για τους μετόχους του TAP. Αν υπάρξει σοβαρή έκπτωση (πράγμα δύσκολο καθώς η κοινοπραξία του αγωγού δεν έχει κίνητρο να πουλήσει πολύ χαμηλότερα) τότε θα προκύψουν οφέλη και για την Ελλάδα.

Εν πάση περιπτώσει, βάσει των ανωτέρω προκύπτει πως ο αγωγός TAP θα δώσει μια ανάσα για μια μικρή μερίδα συμπολιτών μας, αλλά όχι πολλά παραπάνω.
Όσον αφορά τα βαρύγδουπα που κατέγραψα παραπάνω, απλά αγνοήστε τα. Δεν γίνεται τόσο εύκολα μια χώρα ενεργειακός κόμβος, ούτε δυναμώνει τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα η γεωπολιτική της θέση, ούτε αλλάζει τόσο απλά ο ενεργειακός χάρτης της γηραιάς ηπείρου.
Αν δεν με πιστεύετε δεν έχετε παρά να ρίξετε μια ματιά σε δυο χάρτες. Ο ένας -που φαίνεται πιο κάτω- δείχνει τους υφιστάμενους αγωγούς που καταλήγουν στην ΕΕ από την ανατολή. Ο άλλος, που λόγω μεγέθους θα πρέπει να τον δείτε εδώ-  δείχνει όλους τους αγωγούς και τα δίκτυα φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

Με γαλάζιο χρώμα οι υφιστάμενοι αγωγοί, με διακεκομμένες γραμμές οι σχεδιαζόμενοι. Πηγή: Economist

Δεν χρειάζεται κανείς να είναι μάγος της διπλωματίας για να καταλάβει πως αγωγοί υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν και πως οι δυνατοί παίκτες στο παιχνίδι των αγωγών είναι η χώρα που προμηθεύει το φυσικό αέριο και οι μεγάλες καταναλώτριες χώρες. Η Ελλάδα ούτε βγάζει φυσικό αέριο, ούτε θεωρείται (και δεν είναι) μεγάλη καταναλώτρια φυσικού αερίου.
Αγωγοί -όπως βλέπετε- περνούν αυτή τη στιγμή από Ουγγαρία, Ρουμανία, Λευκορωσία, Πολωνία, Τσεχία, Γεωργία. Νομίζετε ότι κατάφεραν να αλλάξουν τον γεωπολιτικό ρου ή να καταστούν πρότυπα ανάπτυξης και ευημερίας εξαιτίας της διέλευσης των αγωγών; Όχι βέβαια, και ούτε πρόκειται.

Όπου λοιπόν ακούτε πολλά κεράσια, κρατήστε μικρό καλάθι. Και περιμένετε να δείτε τις λεπτομέρειες της τελικής σύμβασης, γιατί -όπως παντού- στις λεπτομέρειες υπάρχει όλο το ζουμί. Και δείτε επίσης μήπως στις λεπτομέρειες γίνει σαφέστερος ο λόγος που η Socar (η κρατική ενεργειακή εταιρία του Αζερμπαϊτζάν και μέτοχος στον TAP) αγοράζει τη ΔΕΣΦΑ..

19 Ιουν 2013

Το φιάσκο της ΕΡΤ και η επόμενη μέρα

«Είδα το παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα νέο. Σερνόταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί και βρομούσε νέες μυρωδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει» Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Πήραμε σχετικά εύκολα τις μάχες στο μετρό, την Αγροτική, την ΟΛΜΕ. Έχουμε καταφέρει -και με την βοήθεια των ίδιων- να απαξιώσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα στα μάτια των πολιτών. Επιτύχαμε να στρέψουμε την μια κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη. Είδαμε ότι τόσο καιρό, η κοινωνία βρίσκεται σε νάρκη, παρότι τα success stories είναι μακέτες. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Τώρα που όλα δείχνουν ότι αποτυγχάνουμε στη συλλογή εσόδων, που η Gazprom μάς έδειξε την πλάτη, που μας υποβίβασαν στις αναδυόμενες αγορές, χρειάζεται να δείξουμε ποιος κάνει κουμάντο. Η ΕΡΤ είναι η μεγάλη μας ευκαιρία. Ούτως ή άλλως, ελάχιστοι εκτιμούν το έργο της».
Έτσι ενδεχομένως σκέφτηκε το επιτελείο που με εκβιαστικό τρόπο επιχείρησε σε μια νύχτα να κλείσει την ΕΡΤ, των σχεδόν 2.700 εργαζομένων, των 5 τηλεοπτικών σταθμών και ισάριθμων ραδιοφωνικών, των 19 περιφερειακών ραδιοσταθμών, των δυο μουσικών συνόλων, του περιοδικού “Ραδιοτηλεόραση” και του μεγάλου πολύτιμου αρχείου.
Όμως το σοκ της μαύρης εικόνας λειτούργησε αντίστροφα στην μεγαλύτερη μερίδα των πολιτών. Οι περισσότεροι Έλληνες δεν ήταν ικανοποιημένοι από την εικόνα της ΕΡΤ, λίγοι όμως -κυρίως ιδεοληπτικοί- πίστευαν πως η ΕΡΤ θα έπρεπε να κλείσει -έστω και για 1 μήνα.
Δεν ήταν μόνο ο αυταρχισμός με τον οποίο μια θράκα ανθρώπων αποφάσισε να κλείσει τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, στέλνοντας βίαια στην ανεργία χιλιάδες συμπολίτες, που έκανε την πλειονότητα της κοινής γνώμης να αντιδράσει.
Ήταν η ιστορία της ΕΡΤ και το ειδικό της βάρος που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο. Αυτό που ο Μάνος Χατζιδάκις είχε ήδη εντοπίσει από το 1984 λέγοντας πως «...ο κόσμος δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς την EPT […] H EPT είναι ένα απαραίτητο φάρμακο, για να ζούμε με την ψευδαίσθηση της ελευθερίας».
Ήταν επίσης η κατανόηση ολοένα και περισσότερων πως το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Πως για την κατάσταση στην ΕΡΤ δεν μπορεί να μένουν ατιμώρητες όλες οι προηγούμενες διοικήσεις, Κεδίκογλου περιλαμβανομένου, δεν μπορεί να μην εγκαλούνται τα golden boys που έκαναν πάρτι προς όφελος κάποιων λίγων.
Ήταν επίσης η σύγκριση με τα ιδιωτικά κανάλια, που δεν είναι διόλου κολακευτική γι' αυτό που κάποτε, εκεί στα '90s, ξεκίνησε ως στοίχημα για ελεύθερη τηλεόραση.
Ήταν επιπλέον, η παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης στην ικανότητα και κυρίως τη διάθεση της παρούσας κυβέρνησης και ιδίως της ΝΔ να δημιουργήσει ένα αξιοκρατικό και πλουραλιστικό ραδιοτηλεοπτικό μέσο, και όχι ένα απόλυτα ελεγχόμενο, χαμηλής πολιτιστικής στάθμης, κανάλι.

Ήταν εξοργιστικοί οι μικροπρεπείς και ερασιτεχνικοί χειρισμοί του κ. Σαμαρά. Όμως, ενώ είχε στριμωχθεί επικίνδυνα, η αινιγματική αλά Πυθία απόφαση του ΣτΕ τού έδωσε πολύτιμες ανάσες. Και τώρα τι; Δύσκολη η πρόβλεψη, πάντως είναι σαφές πως ο πρωθυπουργός αν και πληγώθηκε, διασώθηκε. Είναι επίσης σαφές πως η Γερμανική κυβέρνηση δεν επιθυμεί εκλογές, τουλάχιστον όχι έως τον Νοέμβριο, και ότι είναι διατεθειμένη να ανεχτεί μερικές ακόμη -χρονικά σύντομες- αντιδημοκρατικές παρασπονδίες. Είναι σαφές πως ο Υπουργός Οικονομικών φαίνεται δογματικά προσκολλημένος σε θεραπείες σοκ, επιμένοντας στις απολύσεις στην ΕΡΤ. Είναι ακόμη σαφές πως δεν υπάρχει ενιαίο μέτωπο στην ΕΡΤ με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όμως η «μαύρη εικόνα» είναι μόνο ένα από τα επεισόδια που θα μας απασχολήσουν στο προσεχές διάστημα.
Φαίνεται, δυστυχώς, πως είτε λόγω ανασφάλειας, είτε κακών συμβούλων, είτε έλλειψης πλάνου, είτε απουσίας πραγματικών επιτυχιών, είτε ενδεχομένως όλων των παραπάνω, θα επιχειρηθεί από το στενό επιτελείο του πρωθυπουργού περαιτέρω πόλωση του σκηνικού και υιοθέτηση της μανιχαϊστικής προσέγγισης “όσοι δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας”. Ολισθηρός ο δρόμος.
Απαιτούνται προσεκτικοί χειρισμοί και σωστή στρατηγική τοποθέτηση.

* το άρθρο δημοσιεύτηκε σήμερα 19.06.2013 στη στήλη "Συναντήσεις" της εφημερίδας Αυγή

16 Ιουν 2013

Ένας από εσάς λέει ψέματα

Ο πρωθυπουργός δήλωσε χθες στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ στο Ναύπλιο "διότι την κατάργησή της (Σ.Σ της ΕΡΤ) κανείς δεν μας τη ζήτησε, αλλά να περικοπούν δύο χιλιάδες από το δημόσιο ως τις αρχές του Ιουνίου, όλοι μαζί ,οι πολιτικοί αρχηγοί, το υπογράψαμε, το ψηφίσαμε στη Βουλή και το αναλάβαμε ως υποχρέωση. Να τους κόβαμε από κάπου αλλού, κι όχι από την αμαρτωλή ΕΡΤ; Από πού;"
Στην ανακοίνωσή του για το κλείσιμο της ΕΡΤ, ο υπουργός τύπου Σ.Κεδίκογλου αναφέρει "ενώ για όσες θέσεις της σημερινής ΕΡΤ κρίνονται υπεράριθμες, θα προσληφθούν με ΑΣΕΠ νέοι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, στα ΚΕΠ και όπου αλλού το δημόσιο έχει ανάγκη".
Η θέση Κεδίκογλου επαναλήφθηκε στο non paper που διακινήθηκε, σε δηλώσεις Βορίδη σήμερα 16/06 στο ΣΚΑΪ, κ γενικότερα σε δηλώσεις υπουργών, βουλευτών κ στελεχών της συντηρητικής παράταξης.

Όπως καταλαβαίνετε, είτε η κυβέρνηση θα απολύσει 2.000 υπαλλήλους "έως τις αρχές Ιουνίου", οπότε είναι συνειδητά ψεύδη τα λεγόμενα Κεδίκογλου και λοιπών πρωτοκλασάτων για 'νέες προσλήψεις εκεί που απαιτούνται', είτε δεν πρόκειται να γίνουν απολύσεις (πράγμα μάλλον δύσκολο) οπότε ψεύδεται ο πρωθυπουργός.
Σε μια πολιτισμένη χώρα της Ευρώπης, θα περιμέναμε να δούμε ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα κ στη συνέχεια θα ζητούσαμε την παραίτηση του ψεύτη. Όχι όμως και στη χώρα που από wannabe Δανία του νότου έχει μετατραπεί σε original Μπαν(δ)ανία. Εδώ, κάτι τέτοια είναι ασήμαντες λεπτομέρειες. 

* στη φωτό η Ρούλα Κορομηλά! Όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί κάπως θα έπρεπε να σας παραπέμψω στις δηλώσεις της σχετικά με τον Σ.Κεδίκογλου :Ρ

7 Ιουν 2013

Ένα ευχαριστώ για μια πράξη αλληλεγγύης

Το καλοκαίρι του 2011, ένας φίλος έχασε το αριστερό του πόδι σε ατύχημα με μηχανάκι κάπου στην Μιχαλακοπούλου. Έφταιγε. Είχε πιει πολύ παραπάνω απ' τα όρια, παραβίασε ερυθρό σηματοδότη. Απ'τη μια στιγμή στην άλλη όλα αλλάζουν.
Άνεργος ο φίλος, συντηρούνταν με τη σύνταξη της μητέρας του. Η αναπηρία έκανε τα πράγματα χειρότερα. Το τεχνητό μέλος που του χορήγησε το ΙΚΑ δεν του επέτρεπε να περπατά ικανοποιητικά, μα δεν είχε χρήματα για κάτι καλύτερο.

Το Νοέμβριο του 2011, μια ομάδα ανθρώπων πήραμε την πρωτοβουλία να διοργανώσουμε λαχειοφόρο για τη συγκέντρωση περίπου 5.000€, ποσό που θα δίναμε κατόπιν στον φίλο για αγορά ενός ικανοποιητικού προσθετικού.
Η λαχειοφόρος έγινε. Πολλοί συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, ακόμα και άγνωστοι συνεισέφεραν τον οβολό τους, κάποιοι πραγματικά από το υστέρημά τους. Καταφέραμε να δώσουμε σχεδόν όλους τους λαχνούς, μαζέψαμε σχεδόν όλο το ποσό.

Χάρη στην Έμιλυ, μια καλή συνάδελφο, τον Ιανουάριο του 2012 o φίλος ήρθε σε επαφή με ιδιοκτήτη εταιρίας ορθοπεδικών ειδών, ο οποίος όχι μόνο προσφέρθηκε να του τοποθετήσει τεχνητό μέλος υπερδιπλάσιας τιμής απ' ότι το ποσό που είχαμε μαζέψει (και άρα πολύ καλύτερης ποιότητας), αλλά επιπρόσθετα προθυμοποιήθηκε να του παρέχει δωρεάν συντήρηση κι επισκευή του τεχνητού μελούς. Όπερ και εγένετο.    


Ήπια καφέ χθες με τον Βασίλη, τον καρδιακό φίλο που είχε την ιδέα για τη διοργάνωση της λαχειοφόρου, και θυμήθηκα ξανά τα όσα συνέβησαν. Κυρίως θυμήθηκα ότι ουδέποτε ευχαρίστησα δημόσια τον καλό άνθρωπο που με την προσφορά του έδωσε τη δυνατότητα σε έναν άλλο άνθρωπο να αμβλύνει σημαντικά τις επιπτώσεις της αναπηρίας του.
Παρότι δεν ζήτησα τη γνώμη του για να μνημονεύσω δημόσια το όνομά του θα το κάνω, γιατί θεωρώ πως την εποχή που ζούμε είναι καλό να αναδεικνύουμε πράξεις ανιδιοτελούς αλληλεγγύης.
Χριστόφορος Κυφίδης λέγεται, Ορθοπεδικός Κόσμος η εταιρία του, Λεωφ.Συγγρού 29, Αθήνα η διεύθυνση.
Και πάλι ευχαριστώ :)

19 Μαΐ 2013

Δεν δίστασες να μισήσεις αδερφό, θα λογαριάσεις ξένο;

Πόντιοι πρόσφυγες σε καραντίνα στην Μακρόνησο το 1922. Πηγή: National Geographic
Το "Ε ιστορικά" κυκλοφορεί και πάλι με την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Μια ευχάριστη είδηση για όσους είχαμε γεμίσει ράφια βιβλιοθηκών με το εν λόγω 'ιστορικό εγχειρίδιο'.
Σήμερα το θέμα ήταν η γενοκτονία στην ανατολή, σε επιμέλεια του Βλάση Αγτζίδη. Ο ιστορικός στην εισαγωγή του περιγράφει τις διεργασίες που έλαβαν χώρα και οδήγησαν στη σφαγή χιλιάδων στα ερείπια της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Παράπλευρη συνέπεια του διωγμού των ελληνικής καταγωγής κατοίκων από τα εδάφη των προγόνων τους ήταν η αναγκαστική μετάβασή τους στην Ελλάδα. Στη χώρα που υποτίθεται ότι με χαρά θα υποδέχονταν τους ομοεθνείς κ ομόθρησκους πρόσφυγες της μικράς ασίας. Δεν έγινε όμως έτσι.
Όπως περιγράφει ο Βλάσης Αγτζίδης, μεγάλη μάζα ελλαδιτών, μεταξύ των οποίων επιφανή στελέχη της κυβέρνησης, των κομμάτων, των επιχειρηματιών, των συνδικαλιστών και γενικότερα των τοπικών κοινωνιών δεν έτρεφε τα καλύτερα των αισθημάτων για τους μικρασιάτες και αντιμετώπισε με το χειρότερο δυνατό τρόπο τους υποτιθέμενους 'αδερφούς' τους.
Ήδη στα 1914, το Εργατικό Κέντρο Αθηνών ήθελε τον αποκλεισμό των προσφύγων (που κατέφθαναν από τότε στο κράτος της Ελλάδας) από τις δουλειές. Ο Ίωνας Δραγούμης "θεωρούσε τους μικρασιάτες όργανα υποταγής στον αγγλογαλικό ιμπεριαλισμό".
Ο Αγτζίδης συνεχίζει να μας πληροφορεί ότι η ρατσιστική συμπεριφορά διογκώθηκε πριν και μετά την μικρασιατική καταστροφή. "... Μακάρι να τους σφάξει όλους ο Κεμάλ να μη μείνει ούτε ποδάρι από δαύτους..." είναι φράση που ειπώθηκε στην Ελλάδα όταν άρχισε η επέλαση του Ατατούρκ κ καταγράφηκε από τους ιστορικούς. Αλλά και μετά το βίαια 'ξέβρασμα' των μικρασιατών στα ελλαδικά παράλια, η κατάσταση δεν άλλαξε. Οι βρισιές ακούγονταν σε καθημερινή βάση: "τουρκόσποροι, σκατοουγλούδες, παληοαούτηδες". Βρισιές που εκστομίζονταν όχι μόνο από πολίτες, αλλά και από "ανώτερα και κατώτερα κυβερνητικά όργανα". Η παραπομπή στα γραπτά του Π.Κανελλόπουλου περιγράφει την κατάσταση.
Γράφει ο Κανελλόπουλος: "Μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, που από το 1915 είχε διχασθεί, δεν αντίκρυσε τους πρόσφυγες με συμπάθεια, όταν τα αδυσώπητα κύματα της ιστορίας τούς έριξαν πάνω στους βράχους της Ελλάδας. Δεν υπήρξε συμπάθεια, δεν υπήρξει απάθεια, υπήρξε αντιπάθεια".

Ο ρατσισμός στη χώρα μας δεν είναι μια πρωτοφανής κοινωνική 'εκδήλωση'. Μάλιστα πριν από σχεδόν έναν αιώνα στρέφονταν κατά ομοίων, ελλαδίτες κατά μικρασιατών. Συντηρητικοί ως επί τον πλείστον οι πολέμιοι των προσφύγων, που μάλιστα θεωρούσαν ότι οι πρόσφυγες είναι ακραιφνείς βενιζελικοί (εκτός από υποχείρια του 'αγγλογαλλικού ιμπεριαλισμού').
Βάσει των παραπάνω δεν θα πρέπει να μας προξενεί εντύπωση το σημερινό μίσος σημαντικής μερίδας του πληθυσμού κατά των μεταναστών. Εδώ δεν δίστασαν να μισήσουν αδερφό, θα λογαριάσουν ξένο;
Το ερώτημα είναι εμείς τι κάνουμε; Πως διατηρούμε ζωντανό το χρέος μας να σεβόμαστε πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά, να μην κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους σε α ή β κατηγορίας, να παραμένουμε άνθρωποι, χωρίς συνάμα να γινόμαστε βασιλικότεροι του βασιλέως. Φτάσαμε στο σημείο να μην υπάρχει σαφής, συνεκτική απάντηση. Αλλά μέχρι να υπάρξει δεν θα πρέπει να κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια.  Ο καθείς όπως μπορεί και πιστεύει.

* Το άρθρο περιέχει εκτεταμένα αποσπάσματα από την εισαγωγή του τεύχους του "Ε Ιστορικά", Η γενοκτονία στην ανατολή: από την οθωμανική αυτοκρατορία, στο έθνος-κράτος, 19/5/2013.  
* Η φωτό ανακαλύφθηκε στο τεύχος, αλλά και εδώ

12 Μαΐ 2013

Επιστράτευση καθηγητών: επιτρέπεται από το Σύνταγμα και τους νόμους;


Αυτή είναι η απόφαση του Πρωθυπουργού της χώρας με την οποία κηρύσσεται η πολιτική επιστράτευση των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ευχαριστώ τον @doleross που την ανέβασε στο διαδίκτυο).
Για να δικαιολογηθεί η επιστράτευση 'επιστρατεύονται' μια σειρά από άρθρα του Συντάγματος, το ν. 3536/2007 κ το ν.δ. 17/1974. Πολλές φορές δεν μελετούμε τα άρθρα που επικαλείται η εκάστοτε κυβέρνηση και περιοριζόμαστε στην αποδοχή μιας απόφασης, 'καλή τη πίστη' προς τους νομοθέτες. Πολλές φορές όμως μέσα στα 'επικαλούμενα' άρθρα βρίσκεται όλο το ζουμί.

Ας ξεκινήσουμε με τα άρθρα του Συντάγματος. Τι αναφέρουν προκειμένου να δικαιολογήσουν την πολιτική επιστράτευση των εκπαιδευτικών;


Άρθρο 5
1. Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη
Άρθρο 16
1. Η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες· η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους. Η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα.
2. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.
Άρθρο 18
3. Ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με τις επιτάξεις για τις ανάγκες των ενόπλων δυνάμεων σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης, ή για τη θεραπεία άμεσης κοινωνικής ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή υγεία.
Άρθρο 22
4. Οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται. Ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της Χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς και τα σχετικά με την προσφορά προσωπικής εργασίας στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών.
Άρθρο 112
1. Σε θέματα που για τη ρύθμισή τους προβλέπεται ρητά από διατάξεις του Συντάγματος η έκδοση νόμου, οι κατά περίπτωση νόμοι ή διοικητικές πράξεις κανονιστικού χαρακτήρα, που υπάρχουν κατά την έναρξη της ισχύος του, εξακολουθούν να ισχύουν ώσπου να εκδοθεί ο νόμος που προβλέπεται κατά περίπτωση, εκτός αν είναι αντίθετες προς τις διατάξεις του Συντάγματος.

Όπως θα δείτε, πρόκειται για διατάξεις που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την επιστράτευση. Το άρθρο 22 ορίζει ρητά ότι απαγορεύεται η αναγκαστική εργασία κ παραπέμπει σε ειδικούς νόμους περί επιστράτευσης. Τέτοιος νόμος είναι ο ν.3536/2007 που επικαλείται ο Πρωθυπουργός στην απόφασή του. Τι αναφέρει το άρθρο 41 του νόμου;

Αρθρο 41
Ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών σε περίοδο ειρήνης.
1. Επίταξη προσωπικών υπηρεσιών και επίταξη ακινή­των και κινητών πραγμάτων, ως μέτρα πολιτικής κινητο­ποίησης για την αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης σε πε­ρίοδο ειρήνης επιτρέπονται κατά τους όρους και προϋ­ποθέσεις των διατάξεων του άρθρου αυτού.
2. Έκτακτη ανάγκη σε περίοδο ειρήνης, που επιβάλλει την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών, είναι κάθε αιφνίδια κατάσταση, η οποία απαιτεί τη λήψη άμεσων μέτρων προς αντιμετώπιση αμυντικών αναγκών της Χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από κάθε μορφής απει­λούμενη φυσική καταστροφή ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Εκτακτη ανάγκη σε περίοδο ειρήνης, που επιβάλλει την επίταξη ακινήτων και κινητών πραγμάτων, είναι κάθε άμεση κοινωνική ανά­γκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή υγεία.
3. Με απόφαση του Πρωθυπουργού, ύστερα από εισή­γηση του Υπουργού στην αρμοδιότητα του οποίου ανή­κει η αντιμετώπιση της αιτίας που προκάλεσε την έκτα­κτη ανάγκη, κηρύσσεται γενική ή μερική πολιτική κινητο­ποίηση, κατά την έννοια των αντίστοιχων διατάξεων του ν.δ. 17/1974 (ΦΕΚ 236 Α'), για την αντιμετώπιση της.
4. Με την ίδια επίσης απόφαση του Πρωθυπουργού, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του πρώτου εδαφί­ου της παραγράφου 2, μπορεί να εξουσιοδοτούνται οι υπουργοί ή οι γενικοί γραμματείς περιφερειών ή οι νο­μάρχες να προβαίνουν, με απόφαση τους, σε επίταξη προσωπικών υπηρεσιών. Η επίταξη προσωπικών υπηρε­σιών πραγματοποιείται με «Φύλλα Επίταξης Προσωπι­κών Υπηρεσιών» που εκδίδονται από τις οικείες αστυνο­μικές, λιμενικές ή και πυροσβεστικές αρχές και επιδίδο­νται από όργανα τους και όργανα της δημοτικής αστυνο­μίας, καθώς και από υπαλλήλους του Δημοσίου και νομι­κών προσώπων δημοσίου δικαίου. Από την επίταξη των προσωπικών υπηρεσιών απαλλάσσονται πρόσωπα που έχουν σωματική ή πνευματική αναπηρία ή άλλους λό­γους υγείας, εφόσον αυτοί πιστοποιούνται με σχετική γνωμάτευση κλινικής δημόσιου νοσοκομείου.
5. Με την ίδια απόφαση του Πρωθυπουργού, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του δευτέρου εδαφίου της παραγράφου 2, μπορεί να εξουσιοδοτείται ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών και ο κατά περίπτωση αρμό­διος Υπουργός να προβαίνουν, με κοινή απόφαση τους, σε επίταξη ακινήτων, μη αναλώσιμων κινητών, καθώς και βιομηχανικών και εμπορικών επιχειρήσεων μαζί με τις εγκαταστάσεις τους. Η επίταξη αναλώσιμων κινητών επιτρέπεται σε εξαιρετικές περιπτώσεις που αιτιολογού­νται ειδικά. Σε κατεπείγουσες περιπτώσεις, για την έκ­δοση της απόφασης επίταξης ακινήτων και κινητών πραγμάτων μπορεί να εξουσιοδοτείται ο οικείος Γενικός Γραμματέας της Περιφέρειας ή ο οικείος Νομάρχης. Η επίταξη ακινήτων και κινητών πραγματοποιείται με «Φύλλα Επίταξης» κατ' ανάλογη εφαρμογή της προηγού­μενης παραγράφου.
6. Όποιος καλείται να προσφέρει τις υπηρεσίες του ή ακίνητο ή κινητό πράγμα κατά τις διατάξεις του άρθρου αυτού και είτε αρνείται να παραλάβει το σχετικό φύλλο επίταξης είτε αρνείται ή παραλείπει να εκτελέσει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την επίταξη, τιμωρεί­ται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών.
7. Οι διατάξεις ιδίως των άρθρων 2 παρ. 5, 18, 19, 22 και 23 του ν.δ. 17/1974 δεν εφαρμόζονται εφεξής για την αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης σε καιρό ειρήνης, εφόσον έρχονται σε αντίθεση προς τις διατάξεις αυτού του άρθρου. Επίσης δεν εφαρμόζεται και κάθε άλλη διά­ταξη που είναι αντίθετη προς τις διατάξεις αυτού του άρ­θρου.
Το ζουμί στο άρθρο 41 είναι οι παράγραφοι 2 κ 7.  Η απεργία των εκπαιδευτικών εμφανώς δεν εμπίπτει στον ορισμό της παραγράφου 2 περί έκτακτης ανάγκης που δικαιολογεί την επιστράτευση. Δεν αφορά αμυντικές ανάγκες ή απειλούμενη φυσική καταστροφή ή ανάγκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή την δημόσια υγεία. Εκτός εάν νομίζει κανείς πως μια απεργία δασκάλων θα επιφέρει κατάλυση της δημόσιας τάξης ή θα έχει χαρακτηριστικά υγειονομικής βόμβας. Αστειότητες!

Προσέξτε τώρα κάτι άλλο ιδιαίτερα σημαντικό. Το ν.δ 17/1974, που μπορείτε να το βρείτε εδώ, ήταν πολύ πιο ευέλικτο στη δυνατότητα επιστράτευσης. Η παρ.5 του αρ.2 του ν.δ προέβλεπε τα εξής:



Θα μπορούσε ο νομοθέτης να επικαλεστεί "την παρακώλυσιν και διατάραξιν της οικονομικής ζωής της χώρας" προκειμένου να δικαιολογήσει την επίταξη υπηρεσιών.
Όμως, ο ν.3536/2007 -που υπερτερεί- αναφέρει στην παρ.7 του αρ.41 ότι το άρ.2 παρ.5 του ν.δ. 17/1974 δεν εφαρμόζεται εφεξής καθώς έρχεται σε αντίθεση με το ν.3536/2007 που κάνει πιο δύσκολη (ορθώς κατ'εμέ) την επιστράτευση. Ειρήσθω εν παρόδω ο νόμος ψηφίστηκε επί κυβέρνησης ΝΔ, άρα δεν ήταν κάποια "σοσιαλιστική" συνωμοσία.


Δεν χρειάζεται να είναι κανείς νομικός για να καταλάβει πως η επιστράτευση των καθηγητών δεν δικαιολογείται από το Σύνταγμα και τους νόμους της χώρας. Η επιμονή της κυβέρνησης δηλώνει απείθεια προς τους νόμους και ουσιαστικά καταδεικνύει πως η επιδίωξή της δεν είναι η τήρηση της νομιμότητας αλλά η επίθεση κατά του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην απεργία.

Τώρα θα με ρωτήσεις; Εσύ συμφωνείς ή διαφωνείς με την απεργία των καθηγητών στις πανελλήνιες;
Θα σου απαντήσω πως είτε συμφωνω, είτε διαφωνώ το ζήτημα είναι ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να παρανομήσει καραμπινάτα.
Ξέρω ότι δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά κάθε φορά που παρανομεί καρφώνει άλλο ένα καρφί στο φέρετρο της δημοκρατίας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό από κανέναν άνθρωπο. Τουλάχιστον όχι από όλους όσοι εμφορούνται από αληθινά δημοκρατικά αισθήματα.

ΥΓ. Ποιες αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούν να επικαλεστούν όσοι "ευρωπαϊστές" επικροτούν την εμφανώς παράνομη επιστράτευση των καθηγητών;