Μαζί δεν τα φάγαμε (με αφορμή τις καλοκαιρινές διακοπές)

Σήμερα ο μανάβης της γειτονιάς, αλβανικής καταγωγής, με ενημέρωσε ότι δεν θα πάει διακοπές. "Δεν υπάρχουν για μας διακοπές και αργίες" είπε. Και δεν ξέρω γιατί, θυμήθηκα τους γονείς μου που κι αυτοί όντας μετανάστες στη Γερμανία, σε εργοστάσια στη Νυρεμβέργη την περίοδο 1970-1976, είχαν ξεχάσει τις διακοπές "μπας και μαζέψουν κανά φράγκο να γυρίσουν πίσω στην Ελλάδα, να φτιάξουν ένα σπιτικό".
Κι όταν γύρισαν από έξω το 1976 και ετοίμασαν το σπίτι τους, πάλι ξέχασαν τις διακοπές, γιατί ο μισθός ήταν ένας και μικρός ενώ η οικογένεια πολυμελής. Η αξιοπρέπεια όμως μεγαλύτερη από κάθε αντιξοότητα. Κι ευτυχώς εξακολουθούν να την διατηρούν εις πείσμα των καιρών, εις πείσμα των χρυσοκάνθαρων που μια μέρα εντελώς υποτιμητικά πληροφόρησαν τους γονείς μου ότι 'μαζί τα έφαγαν', παρά το γεγονός πως δεν υπάρχει έστω η παραμικρή υπόνοια, η παραμικρή ένδειξη πως κάτι τέτοιο συνέβη έστω και κατά λάθος, έστω και με τη μορφή 'ψίχουλων'.
Καλό καλοκαίρι.

Συνεχίζεται...

* η φωτό από εδώ