Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε

"Πράσινη ανάπτυξη". Υπέροχος όρος, φοριέται παντού και πάει με όλα (τα κόμματα). Ο όρος δεν είναι καινούριος, αλλά απέκτησε καινούρια έννοια στα χέρια των συντρόφων του ΠΑΣΟΚ, των αυριανών Υπουργών και ανώτερων στελεχών της δημόσιας διοίκησης (καλή ή κακή, εσείς αποφασίζετε).

Βέβαια τώρα τελευταία κάτι δεν πάει καλά. Από την εξάπλωση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, την κατάργηση του λιγνίτη, το σταμάτημα της εκτροπής της λογικής (ή αλλιώς, του Αχελώου), περάσαμε αίφνης στην σκληρή πραγματικότητα, που λέγεται αναξιοπιστία, ψηφοθηρία, αυτοαναίρεση, αυτοπαγίδευση πριν ακόμη την κτήση της εξουσίας.

Τι εννοώ με αυτό; Εννοώ την στροφή που επιχειρείται τις τελευταίες μέρες από το ΠΑΣΟΚ, τα στελέχη του και τον ίδιο τον πιθανότατα αυριανό Πρωθυπουργό. "Ο Πηνειός να γεμίσει με τις απαιτούμενες ποσότητες νερού από τον Αχελώο γιατί κάτι τέτοιο είναι φιλοπεριβαλλοντικό, η απόσυρση των ΙΧ δεν είναι εμπορικό μέτρο, αλλά "πράσινο" κίνητρο, θα φτιάξουμε άμεσα δυο νέες λιγνιτικές μονάδες". Δεν τα σκέφτηκα μόνος μου αυτά. Τα αντιγράφω από δηλώσεις του κ. Γιώργου Παπανδρέου, του κ. Χρυσοχοΐδη κτλ.

Η θυσία του περιβάλλοντος στο βωμό των λίγων δανεικών (και αγύριστων) ψήφων; Μακιαβελικής εμπνεύσεως ντρίμπλα ώστε κατόπιν να εφαρμόσει την "πράσινη ανάπτυξη" όπως την οραματίζεται; Λόγια του αέρα; Λόγια αμηχανίας; Ότι και να είναι, αυτές οι αντιφάσεις φαντάζουν μαχαιριές στην αξιοπιστία της νέας κυβέρνησης, πριν αυτή κυβερνήσει. Φαντάζουν συνέχιση του business as usual ευχολόγιου ανάλογα με το ακροατήριο. Φαντάζουν λευκή επιταγή για την διατήρηση του σημερινού πελατειακού μοτίβου πολιτικής α-παιδείας.

Θα μου πείτε: σύνελθε, καλωσόρισες στην πραγματικότητα. Ω, όχι. Εκεί βρίσκομαι, στην "πραγματικότητα", και δεν πιστεύω τίποτα πριν το δω. Ο κ. Παπανδρέου θα πρέπει να προσπαθήσει διπλά για να πείσει ότι έχει σχέδιο 100-200-300 κοκ ημερών για το περιβάλλον και την "πράσινη ανάπτυξη". Όχι εμένα, αλλά όσους θεωρούν ότι το περιβάλλον μπορεί να αποτελέσει την προστιθέμενη αξία, που τόσο λείπει από την ελληνική πολιτική-κοινωνία-οικονομία. Και πιστέψτε με, αυτοί δεν είναι πλέον λίγοι (εντός ή εκτός του ΠΑΣΟΚ). Μπορεί μάλιστα να είναι πολλοί περισσότεροι από ότι νομίζουν αρκετοί.

ΥΓ. Ως αντίδωρο έπεσε η ιδέα περί ανεμογεννητριών στις βραχονησίδες. Ότι η Ελλάδα εχει περί τις 3.000+ βραχονησίδες δεν σημαίνει ότι όλες μπορούν να δεχθούν α/γ, για πολλούς και διάφορους λόγους (περιβαλλοντικούς, τεχνικούς, οικονομικούς κτλ). Αν όλος ο λόγος για τις βραχονησίδες έγινε μόνο και μόνο για μερικές α/γ στη Γυάρο και τη Μακρόνησο, τι να πω... Κοιλοπονούσε το βουνό...

ΥΓ2. Κύριε Παπανδρέου, πράσινη ανάπτυξη με Αχελώο δεν γίνεται... Αποδείξτε όσα λέγατε και λέτε περί πρασινίσματος της οικονομίας και μην φοβάστε. Απλά σκεφτείτε ότι το σημερινό μοντέλο ανάπτυξης, των ράθυμων και των λίγων βολεμένων (εργολάβων ή μη) δεν πρόκειται να μας πάει μακριά, το πολύ πολύ έως την μάντρα όπου αποσύρονται τα σαραβαλάκια.

ΥΓ3. Εσείς το είπατε κύριε Παπανδρέου: Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε (κυριολεκτικά, ελέω κλιματικής αλλαγής ή μεταφορικά, ελέω "βρώμικης ανάπτυξης")... Η επιλογή είναι στο χέρι σας.