Οι έλληνες indignados υπάρχουν...

Όχι δεν έγινε Ταχρίρ η πλατεία Συντάγματος χθες, ούτε προβλέπεται να γίνει στο εγγύς μέλλον. Όσοι βγήκαν χθες στο δρόμο, απολιτίκ οι περισσότεροι, συνονθύλευμα πολιτικοκοινωνικό, δεν διακατέχονται από μια συγκεκριμένη πολιτική θεώρηση, δεν γνωρίζουν το τελικό διακύβευμα.
Με μια μπύρα στο χέρι, έκαναν το πρώτο βήμα δείχνοντας απλά ότι ΥΠΑΡΧΟΥΝ, δηλώνοντας παρόν. Αυτή η δήλωση από μόνη της δεν αρκεί για να θέσει συγκεκριμένους στόχους. Απευθύνεται όμως σε όλα τα πολιτικά κόμματα, σε όλους όσοι ορίζουν έμμεσα ή άμεσα τις τύχες της χώρας.

Χθες, δεν δόθηκαν απαντήσεις, και σίγουρα δεν αναμένεται να δοθούν σχετικά σύντομα. Από χθες, θέτονται και πάλι ερωτήσεις. Που και πως βαδίζουμε, ποιοι και γιατί.
Ή για να το θέσω διαφορετικά, από χθες μια μάζα ανθρώπων επιχειρεί ηθελημένα ή αθέλητα να διεκδικήσει ρόλο στη ροή των εγχώριων πραγμάτων, να θέσει σε κίνηση τα δικά της γρανάζια, τα από καιρό σκουριασμένα και ακίνητα.

Η κατάληξη αμφίβολη και άγνωστη. Μπορεί να κρατήσει για καιρό, μπορεί να σβήσει το ερχόμενο σαββατοκύριακό. Μπορεί να οδηγήσει σε ζυμώσεις και συνθέσεις πολύτιμες, μπορεί απλά να υποβαθμιστεί σε πανηγυράκι και χίπστερ βαλβίδα εκτόνωσης. Είναι αφελής όποιος ισχυρίζεται ότι γνωρίζει από τώρα το μέλλον των όσων ξεκίνησαν και εύχομαι να συνεχιστούν στις πλατείες της Ελλάδας. Από την άλλη είναι πολλαπλά επικίνδυνος αν προσπαθήσει να αποκηρύξει-απαξιώσει τις κινητοποιήσεις επειδή λείπει από αυτές η επαναστική διέξοδος. Οι επαναστάσεις δεν είναι καραμέλες, δεν γίνονται με κάθε αφορμή και για ψύλλου πήδημα. Δεν αναπτύσσονται υπό αντίξοες "αντικειμενικές" συνθήκες, σαν αυτές που ζούμε.
Θα αισιοδοξούσα για την πορεία των στιγμών που βιώνουμε, αν μετά από λίγο καιρό δούμε παρόμοιες σκηνές σε Πορτογαλία, Ιρλανδία και στη συνέχεια σε Γαλλία, Γερμανία... Όμως ακόμα είναι νωρίς.
Με μια μπύρα στο χέρι χθες, σήμερα, αύριο και όπου πάει!

ΥΓ. Κάθε ενέργεια, που σε σηκώνει από τον καναπέ είναι καλή. Ειδικά μάλιστα όταν προέρχεται από την generation X, που κατά τα φαινόμενα πρωτοστάτησε στις χθεσινές συγκεντρώσεις. Νέοι, 30-40 ετών, συνθλιμμένοι από την γενιά της μεταπολίτευσης και την γενιά των νέων τεχνολογιών. Η χαμένη γενιά, η ζαλισμένη από την επίπλαστη ευφορία της μεταπολίτευσης, βγήκε στους δρόμους. Όντας μέλος της, πιστεύω ότι τώρα (το τοποθετώ χρονικά και όχι χωρικά) ήρθε η ώρα να φανερώσει το περιεχόμενό της, να δείξει πόσα απίδια πιάνει ο σάκος της. Ή θα απογαλακτιστεί επιτέλους ή θα ζήσει στα επόμενα λίγα χρόνια τις τελευταίες της αναλαμπές, το κύκνειο άσμα πριν την παραίτηση...