Αν και κατά την προσωπική μου άποψη ο Θεοδωράκης κάνει νερά τώρα τελευταία, η εκπομπή μου άρεσε. Και μου άρεσε γιατί κράτησε μια αρκετά ισορροπημένη στάση για τα γεγονότα δίνοντας το λόγο σε αυτόπτες μάρτυρες, που αν μη τι άλλο έζησαν μακριά από την ασφάλεια του καναπέ τα όσα τραγικά διαδραματίστηκαν εκείνο το μεσημεριανό στην οδό Σταδίου.
Δεν με χάλασε επίσης ο συναισθηματισμός και κάποιες σχετικά άκομψες ερωτήσεις στα συγγενικά πρόσωπα της αδικοχαμένης Αγγελικής Παπαθανασοπούλου. Μέσω του συναισθήματος πολλές φορές μπορούμε να επιτύχουμε καλύτερα αποτελέσματα αναφορικά με την υποχρέωση όλων των πολιτών να προασπίζουμε το υπέρτατο δικαίωμα του ανθρώπου στη ζωή.
Αρκετοί διαμαρτυρήθηκαν στο twitter γιατί ο Θεοδωράκης δεν επικεντρώθηκε στις ευθύνες της Marfin που δεν φρόντισε να λειτουργεί το σύστημα πυρασφάλειας. Προσωπική μου άποψη είναι ότι καλώς έπραξε, δίνοντας έτσι το λόγο στον άντρα της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου που αναγνωρίζει ευθύνες ΚΑΙ στην τράπεζα για τις παραλείψεις της.
Δυστυχώς, όμως, στη Δανία του Νότου υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι η υπόθεση Marfin σταματά τη στιγμή που λαμπαδιάζει η μολότοφ στο εσωτερικό του κτιρίου. Προχωρούν μάλιστα σε ατυχείς παραλληλισμούς του στιλ "όταν σε πετάνε σε ποτάμι και πνίγεσαι δεν φταίει το ποτάμι που είναι βαθύ". Για μένα πάλι η περίπτωση μοιάζει περισσότερο με το εξής: 'Ενας γκαζοφονιάς παραβιάζει στοπ, πετάγεται μπροστά σου και σε κοπανάει πλαγιομετωπικά. Το αυτοκίνητό σου φεύγει από την πορεία του και προσκρούει σε κολώνα της ΔΕΗ. Εσύ σκοτώνεσαι και στην αυτοψία ανακαλύπτεται πως δεν δούλεψε ο αέροσακος. Που πρέπει να αποδοθούν ευθύνες; Στον οδηγό, στην εταιρία ή και στους δυο (ανάλογα με τον βαθμό που τους αναλογεί);
Δυστυχώς, αυτά είναι ψιλά γράμματα για κάποιους άλλους, κυρίως "έγκριτους" δημοσιογράφους του γραπτού λόγου, που δεν ενδιαφέρονται επί της ουσίας να αναζητήσουν την αλήθεια, ούτε να αναρωτηθούν για το αν και κατά πόσο ήταν εφικτό να είχαμε σήμερα μαζί μας -ζωντανούς- τους τρεις άτυχους νέους. Για αυτούς μοιάζει να έχει σημασία μόνο η κατασκευή "αντι-αριστερών και αντι-αναρχικών" ηρώων, συμβόλων της "νομιμότητας" και της "μετα-μεταπολιτευτικής" πορείας (Σ.Σ για που άραγε;). Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, για αυτούς τους -λίγους θέλω να ελπίζω- υποκριτές αν δεν υπήρχαν νεκροί θα έπρεπε να είχαν κατασκευαστεί.
Και για να μην τους αδικώ μονόπατα, να πω ότι την ίδια ανάγκη για νεκρούς έχουν και άλλοι, όπως πχ. αυτοί που παρακαλούν για νεκρούς διαδηλωτές εν μέσω απεργιακών κινητοποιήσεων. Βλέπεις η μαλακία και η κοντόφθαλμη στατευμένη οπτική του στιλ "ο θάνατος σου, η ζωή μου" είναι ίδιον πολλών, από όλο το πολιτικό φάσμα της ψωροκώσταινας.
Ας ξεμπερδεύουμε με όλους αυτούς.
Εν κατακλείδι, η ενέργεια των θρασύδειλων δολοφόνων δεν μπορεί να σβήσει τις ευθύνες της τράπεζας και του επίορκου δημόσιου υπαλλήλου που υπέγραψε το πιστοποιητικό πυρασφάλειας. Από την άλλη, οι ελλείψεις πυρασφάλειας δεν μπορούν να καθαγιάζουν την εγκληματική πράξη των μπαχαλάκηδων.
ΥΓ. Είναι ζήτημα τιμής για την ελληνική κοινωνία και ιδίως για την αριστερά, να βρεθούν και να καταδικαστούν οι δράστες του φονικού στη Marfin.
ΥΓ2. Σήμερα δεν γνωρίζουμε ποιοι έβαλαν φωτιά στην τράπεζα, αλλά όλοι (οι λογικοί) ευχόμαστε να βρεθούν γρήγορα και να λογοδοτήσουν. Ξέρουμε όμως πολύ πολύ καλά ποιοι υπέγραψαν το πιστοποιητικό πυρασφάλειας και ποιοι είναι υπεύθυνοι κατά το νόμο για την τήρηση των σχετικών μέτρων. Τι περιμένει ο εισαγγελέας για να κινήσει τις διαδικασίες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου