Άναρθρες κραυγές περί χρέους, περί ποδοσφαίρου, περί πολύπλοκων θεωριών συνομωσίας.
Σαν τον ταρίφα, καλή του ώρα, που μου μίλαγε για κανά μισάωρο για τους Ελ, την κεραία ανοιχτά της Νέας Μάκρης που χρησιμοποιείται από τους Ελ για να επικοινωνούν με τον Σείριο, την ομάδα κρούσης Ελ που συστήθηκε πρόσφατα ώστε να μην πτωχεύσει και αφελληνιστεί η χώρα.
Ή σαν τον οδηγό ταξί, αλβανικής καταγωγής, που εξυμνούσε για κανένα μισάωρο τον πατερούλη Στάλιν και τον πιστό του σύμμαχο Εμβέρ Χότζα, ρίχνοντας παράλληλα το ανάθεμα για την πτώση του κομμουνισμού στους πράκτορες Ζαχαριάδη, Μπέρια, Τίτο, Χρουστσόφ και πάει λέγοντας.
Να μην τα πολυλογώ, έχω αποκομίσει την εξής εντύπωση: ότι ναι μεν οι ταρίφες βρίσκονται στην forefront του ωχαδελφισμού και της λαμογιάς, αποτελούν όμως μέρος της ελληνικής κοινωνίας και κοινωνούν την ίδια σαθρή κουλτούρα.
Βέβαια, όπως στην κοινωνία, έτσι και στην τάξη των ταξί υπάρχουν νησίδες ακεραιότητας. Σαν τον ευγενέστατο οδηγό που μπήκα στην κούρσα του το προηγούμενο Σάββατο. Μειλίχιος και σοβαρός, αγαπάει ειλικρινά αυτό που κάνει, σέβεται τον πελάτη, θα μπει οσονούπω στο #taxibeat, κόβει πάντα απόδειξη, είναι ανοιχτός σε οποιαδήποτε συζήτηση για το άνοιγμα του κλάδου του, μολονότι ανήκει στους άτυχους της υπόθεσης. Βλέπετε είχε την φαεινή ιδέα να χρεωθεί 130.000 € για να πάρει το ταξί πριν ακριβώς από 4 χρόνια. Σήμερα έχει υποθηκεύσει τα πάντα για μια άδεια που σε μισό χρόνο θα δίδεται σχεδόν δωρεάν. Παρόλα αυτά δεν βαρυγκομά. Το μόνο που ζητά είναι να δημιουργηθεί επιτέλους ένα διαφανές θεσμικό πλαίσιο για να δουλέψουν όλοι σωστά, χωρίς αδικίες.
Συμφωνώ μαζί του. Κατά την ταπεινή μου άποψη, η απελευθέρωση πρέπει να γίνει, αλλά -όπως όλα όσα διαδραματίζονται στη χώρα το τελευταίο διάστημα- γίνεται με λάθος τρόπο. Καταρχήν, θα έπρεπε να υπάρχει μια (και μοναδική) περίοδος προσαρμογής διάρκειας λίγων ετών, βάσει της αρχής της αναλογικότητας, προκειμένου να προστατευτούν οι ιδιοκτήτες που απέκτησαν άδεια πρόσφατα.
Επιπλέον, θα έπρεπε να είναι ήδη σαφές ποιο είναι το αναμενόμενο αποτέλεσμα της απελευθέρωσης. Τι επιδιώκει το Υπουργείο; Να πέσει μόνο η τιμή της άδειας, να ανοίξει η αγορά σε όλους, να διασφαλιστεί η είσοδος μερικών μεγάλων επιχειρηματιών, να συγκεντρωθεί η μεγάλη πλειονότητα των αδειών ταξί σε μια μικρή μερίδα "επενδυτών", να κρατηθεί η τιμή σε λογικά επίπεδα;
Θα έπρεπε επίσης να είναι ήδη γνωστά οποιαδήποτε άλλα μέτρα νομοθετικού και διοικητικού περιεχομένου πρόκειται να ληφθούν προκειμένου να καταστεί εφικτή η μεταρρύθμιση που οραματίζεται το Υπουργείο.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει συμβεί. Αντιθέτως η λογική με την οποία κινείται σήμερα το Υπουργείο δεν αγγίζει την ουσία του προβλήματος. Πως θα παρέχονται καλύτερες υπηρεσίες στον τομέα των αστικών μεταφορών, πως θα γίνουν καλύτεροι επαγγελματίες οι ταρίφες, πως θα εξασφαλιστεί η "εξισορρόπηση" των οικονομικών απολαβών των ιδιοκτητών ταξί, πόσο ικανή είναι η "αγορά ταξί" να αυτορυθμιστεί χωρίς κανέναν κρατικό έλεγχο;
Θα μου πείτε, αλήθεια τι μας νοιάζει αν τα ταξί κατέχονται από λίγους ή πολλούς, τι μας νοιάζει για τις απολαβές των ιδιοκτητών και οδηγών απ' τη στιγμή που εμείς θα εξυπηρετούμαστε καλύτερα; Η απάντηση κρύβεται στην "τιμή πώλησης" του προϊόντος και στην ανάγκη προστασίας των πιο αδύνατων.
Αν όλο το concept πίσω από τα σχέδια του Υπουργείου αφορά μόνο το πως θα εκλείψουν από την πιάτσα μεμονωμένοι ιδιοκτήτες προς όφελος μεγάλων οργανωμένων επενδυτικών σχημάτων, τότε θα καταλήξει σε φιάσκο. Η επιδιωκόμενη απελευθέρωση πρέπει να χωρέσει στον πυρήνα της χαρακτηριστικά κοινωνικής δικαιοσύνης και αποτελεσματικότητας, ειδάλλως δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά άλλη μια κακή ρύθμιση σε ένα άσχημα ρυθμισμένο τομέα, που απαρτίζεται από άσχημα εκπαιδευμένο δυναμικό.
Μπορεί να έχουμε υποφέρει τόσα χρόνια από τους ταρίφες, όμως σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να διακατεχόμαστε από εκδικητική μανία. Για αυτό οφείλουμε να ζητήσουμε οποιαδήποτε αλλαγή στο πλαίσιο λειτουργίας των ιδιωτικών μέσων μαζικής μεταφοράς να διέπεται από τιμιότητα, διαφάνεια, δικαιοσύνη.
ΥΓ. Τα κλάματα για τη "βλάβη στον τουρισμό" είναι αναμενόμενα, αλλά τόσο υποκριτικά. Απαράδεκτη η συμπεριφορά των ταξιτζήδων, τόσο αναμενόμενη όμως σαν το κλάμα ενός μικρού παιδιού όταν του πάρεις το παιχνίδι. Αναμενόμενη γιατί τέτοιου είδους συμπεριφορές πατούν πάνω στις προτροπές του πελατειακού συστήματος που τόσα χρόνια εξυπηρέτησαν τα κόμματα, τα μέσα ενημέρωσης και γενικά οι ταγοί της πολιτικοκοινωνικοοικονομικής ζωής του τόπου. Όταν όμως τρέφεις για χρόνια ολάκερα μια κοινωνία με κάλπικα κοινωνικά συμβόλαια και τώρα της ζητάς τα ρέστα, όχι γιατί το πιστεύεις αλλά γιατί τώρα σε γράπωσε από το αυτί ο προστάτης σου, να είσαι έτοιμος να θερίσεις τις θύελλες των επιλογών σου.
ΥΓ2. Κι εσύ άγνωστε ταρίφα, ναι σε σένα μιλάω, που τόσα χρόνια επέλεγες την κούρσα σου στα λιμάνια και τα αεροδρόμια, αφήνοντας τον κόσμο να βλαστημά στην ουρά, όφειλες να σέβεσαι τον συνάνθρωπό σου. Αντ' αυτού, επιδόθηκες συστηματικά σε κλοπές και εξευτελισμούς. Τόσα χρόνια απείχες συνειδητά από οποιαδήποτε προσπάθεια καλυτέρευσης των συνθηκών, γιατί σε εξυπηρετούσε το φαύλο καθεστώς. Σου αφιερώνω λοιπόν το "First they came" μπας και καταλάβεις γιατί δεν βρίσκεται κανένας να σε συμπονέσει (εκτός από αυτούς που θέλουν την ψήφο σου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου