Ενδέχεται βέβαια η περηφάνια αυτή να έγκειται στο γεγονός ότι κατάφερα να βγω σώος από αυτόν τον ιδιότυπο πόλεμο που οι εκφραστές της υποτιθέμενης νομιμότητας ξεκίνησαν ενάντια στους ανθρώπους που καλούνται να υπηρετούν απ’ όποιο πόστο κι αν βρίσκονται. Τα χιλιάδες δακρυγόνα μου προκάλεσαν σίγουρα μια σοβαρή ενόχληση στους οφθαλμούς, απέφυγα όμως το ξύλο και τις συλλήψεις, τη στιγμή που άλλοι δεν φάνηκαν τόσο τυχεροί.
Θα ήθελα σήμερα να γράψω κάτι για τον συνάδελφο και ακέραιο άνθρωπο, Μιχάλη, που έτυχε να βρεθεί στο λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή, πέφτοντας έτσι θύμα του σπάνιου αλτρουϊσμού που διακατέχει τις διμοιρίες των ΜΑΤ, καθότι ως γνωστόν όταν ένας ΜΑΤατζής ρίχνει την πρώτη κλωτσιά σε έναν πολίτη, τότε όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να ακολουθήσουν σε μια ιδιόμορφη επίδειξη συναδελφικότητας (μη τυχόν και μείνουν τα ίχνη της μπότας μόνο του ενός πάνω στην πλάτη αυτού που έκανε το λάθος να βρεθεί στο δρόμο τους). Δεν θα γράψω, όμως, καθώς με πρόλαβε ο Σταύρος Θεοδωράκης.
Σήμερα ο Μιχάλης είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους και μπορώ να ομολογήσω ότι τον βλέπω αρκετά αλλαγμένο. Ίσως υπερβολικά απορημένο για το πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο (δηλαδή να κακοποιείται ένας ανύποπτος πολίτης, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός).
Προσπάθησα σήμερα να του εξηγήσω, αντιπαραβάλλοντας τα δεκάδες βίντεο και φωτογραφίες που τραβήχτηκαν τη μέρα και το βράδυ της 29ης Ιουνίου, ότι η υπόθεσή του είναι τελικά ένας μόνο κρίκος στην αλυσίδα κτηνωδών συμπεριφορών (σαν αυτά εδώ τα παλιότερα).
Δεν θα ήθελα να μιλήσω αφοριστικά για το σύνολο της αστυνομίας και των μελών της, μπορώ όμως να ισχυριστώ ότι οι μονάδες αποκατάστασης της τάξης και οι παραφυάδες αυτών είναι σάπιες ως το μεδούλι. Και εδώ πρέπει να προχωρήσουμε σε μια διάκριση γύρω από το βαθμό ευθύνης των συμμετεχόντων στις διμοιρίες καταστολής.
Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης δεν πρέπει να αποδοθεί στα «σκυλάκια του Παβλόφ», σε αυτούς δηλαδή που υπόκεινται σε μια εξαντλητική πλύση εγκεφάλου άμα την είσοδό τους στην σχολή της Καισαριανής, αλλά στον ίδιο τον Παβλόφ και το επιτελείο του. Από την άλλη, όμως, δεν μπορώ να απαλλάξω όσους ΜΑΤατζήδες συμμετέχουν στην καταστρατήγηση του νόμου, καθώς οι ίδιοι υιοθετούν ηθικά και ποινικά κολάσιμες συμπεριφορές και ως εκ τούτου καθίστανται ατομικά υπεύθυνοι στα όσα συμβαίνουν.
Δεν μπορώ να θεωρήσω ως απλό «θύμα της κατάστασης» τον επίορκο ΜΑΤατζή που δεν διστάζει να γρονθοκοπήσει έναν αλυσοδεμένο πισθάγκωνα άνθρωπο, καλώντας τους συναδέλφους του να πράξουν το ίδιο.
Δεν μπορώ να αθωώσω τον ΜΑΤατζή που πιέζει το γκλομπ του στον πρωκτό ενός ανθρώπου, απειλώντας τον για αυτά που θα υποστεί στον 7ο της ΓΑΔΑ.
Δεν μπορώ να αποδεχτώ την αθωότητα του ΜΑΤατζή που τρομοκρατεί έναν άνθρωπο λέγοντας του ότι θα του «φορτώσει πολλά» στο σακίδιό του.
Δεν μπορώ να θεωρήσω ηθικά ισάξιο έναν ΜΑΤατζή που πειθαρχεί τυφλά στον αρχηγό της διμοιρίας του, όταν εκείνος του υπαγορεύει τι θα γράψει στο κατηγορητήριο ενός αθώου.
Δεν θα αποδώσω ελαφρυντικά σε έναν ΜΑΤατζή που με περισσή ευκολία δέχεται να πλαστογραφήσει την αρχική του κατάθεση, μετατρέποντας ένα ούτως ή άλλως σαθρό πλημμέλημα σε κακούργημα.
Αν αύριο τον καλέσουν να σκοτώσει (χωρίς μάλιστα να μπορεί να επικαλεστεί το δικαίωμα της αυτοάμυνας) θα το πράξει; Και αν ναι, στο όνομα τίνος; Του θεσμού που υπηρετεί, της δημοκρατίας, της προστασίας του πολίτη; Σίγουρα όχι πάντως στο όνομα του σεβασμού της ανθρώπινης ύπαρξης, σίγουρα όχι στο όνομα του Θεού που λέει ότι πιστεύει.
Το οικοδόμημα της καταστολής δεν ήταν ποτέ υγιές (βλ. την ιστορία του νεοελληνικού κράτους), όταν όμως παραμένει τόσο βαθύτατα σαπισμένο, τότε καταλαβαίνεις ότι τα περιθώρια που έχεις δεν είναι πολλά. Είτε κόβεις τα σαπισμένα μέλη, είτε αφήνεις τη γάγγραινα να εξαπλωθεί κυριεύοντας το εξασθενημένο σώμα της καταρρέουσας μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Και τότε, ανοίγουν οι ασκοί του αιόλου. Και τότε, όσοι κρατούν την εξουσία καθίστανται αυτοδίκαια συνένοχοι στον βιασμό του ελληνικού λαού. Και τότε, οι ταγοί του πολιτικού συστήματος μετατρέπουν την μεταπολιτευτική δημοκρατία σε ένα κακέκτυπο βαϊμαρικού τύπου.
Ας μην τους αφήσουμε.
ΥΓ. Αν υπάρχουν ακόμα ΜΑΤατζήδες που θεωρούν ότι διαθέτουν λίγη ανθρωπιά ας πάψουν να συμμετέχουν σε αγελαίες πράξεις που προσβάλλουν το ανθρώπινο είδος. Πείτε με αφελή, αλλά θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου