Η κατάσταση στα social media, και αυτή ενδεικτική του επικρατούντος κλίματος. Αντεγκλήσεις ένθεν κακείθεν, πικρόχολα σχόλια, μανιχαϊσμός, είναι εξαιρετικά δύσκολο να κρατήσεις αυστηρά πειθαρχημένη τη σκέψη -αλλά και το λόγο σου- χωρίς να 'εκτραπείς' έστω και λίγο από το προφίλ που συνειδητά έχεις επιλέξει να τηρείς. Αφορμές για να βγεις από τα ρούχα σου πολλές. Αφορμές για να θυμώσεις με κάποιους υπεραρκετές. Αφορμές για να ενδοσκοπήσεις την πολιτική σου στάση ουκ ολίγες. Όσο πιο πολύ σκέπτεσαι όμως τόσο πιο πολύ νιώθεις να πελαγώνεις, να αισθάνεσαι χαμένος στα βαθιά σαν αναλογίζεσαι πόσο κατώτερη των περιστάσεων εμφανίζεται η εγχώρια πολιτική σκηνή.
Κι όμως αν κοιτάξω γύρω μου θα βρω μικρές νησίδες 'σωτηρίας'. Θεωρώ ότι υπάρχουν πολλά άτομα -που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, κεντρώοι, φιλελεύθεροι, αναρχικοί- τα οποία νοιάζονται ειλικρινά και ανιδιοτελώς για τους γύρω τους, ενδιαφέρονται και έχουν ιδέες για να γίνει πιο δίκαιη αυτή η κοινωνία, μπορούν να προσφέρουν σε μια διαφορετική συναρπαστική αφήγηση. Δυστυχώς, πρόκειται για μεμονωμένα άτομα και όχι για μια συγκροτημένη δεξαμενή ελπίδας. Πρόκειται για άτομα τα οποία έχουν την τάση (και την ικανότητα) να σκέφτονται και να μην μαϊμουδίζουν, να πράττουν και να μην θεωρητικολογούν, να εκλογικεύουν και να μην γενικεύουν, να τεκμηριώνουν και όχι να 'μαγειρεύουν', να τάσσονται με θέρμη υπέρ όσων πιστεύουν και να αντιτάσσονται με την ίδια ζέση -χωρίς όμως 'τσογλανιά'- κατά όσων διαφέρουν ιδεολογικά. Αυτή η ικανότητα τους κάνει ξεχωριστούς και πολύτιμους. Αν υπήρχε η δυνατότητα δημιουργίας μιας πολιτικής ουτοπίας που θα πατά πάνω σε πανανθρώπινες αξίες, αυτά τα άτομα θα ήταν τα εξέχοντα στελέχη της.
Δυστυχώς δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Αντιθέτως μέσα στο φαύλο καθεστώς ευνοιοκρατίας και λογής χαμερπών δοσοληψιών που ζούμε, αυτές οι πολύτιμες μονάδες χάνονται, ενώ άλλοι, μίζεροι και τιποτένιοι, αναρριχώνται σε θέσεις κλειδιά (ως opinion ή/και decision makers). Μικρά ανθρωπάκια από όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς, χρυσοκάνθαροι ταγοί της κοινωνικής ζωής, 'παρθενογεννημένοι', ξερνούν με μαεστρία τη χολή τους παρασέρνοντας πολλές φορές όσους μπορούν να θεωρηθούν 'υγιώς σκεπτόμενοι'.
Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να 'ξεγελιέται' από την πονηρή τακτική τέτοιων ατόμων να διαστρεβλώνουν γεγονότα και να παραποιούν στοιχεία ή να ιντριγκάρουν αναμένοντας μια έκρηξη που θα τους εξυπηρετήσει.Ευτυχώς υπάρχουν στιγμές διαύγειας σαν αυτή τώρα, που επαναφέρουν τη σκέψη πίσω στην αγκαλιά της λογικής, απομακρύνοντας τη από την ένταση που τεχνηέντως κάποιοι πυροδοτούν.
Μια προτροπή λοιπόν προς όλους μας. Ας κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες και ας πορευτούμε με αποφασιστικότητα, αλλά και λογική, προς τις κάλπες και πέρα από αυτές. Ας ανοίξουμε επίσης τα μάτια μας για να αναζητήσουμε δίπλα μας ανιδιοτελείς φωνές. Υπάρχουν, αυτό είναι σίγουρο. Ας μην τις ψάχνουμε όμως μόνο μέσα σε μια μεριά. Ας κοιτάξουμε παντού γύρω μας. Γιατί ακόμα και αν διαφωνούμε ιδεολογικά ή κομματικά, η δημιουργία ή/και η διατήρηση μικρών νησίδων αλληλεπίδρασης μπορεί να αποβεί σωτήρια. Αν όχι για τον τόπο, σίγουρα για μας τους ίδιους. Δεν είναι μικρό πράγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου