Εκτός των άλλων, προκαλεί ημερολογιακή μετατόπιση μιας ιεροτελεστίας που λαμβάνει ευλαβικά χώρα κάθε μήνα έξω από ένα κατάστημα τράπεζας κάπου στην Αττική. Εδώ και χρόνια, από τις 5 το πρωί στις 22 έκαστου μήνα, συνταξιούχοι συγκεντρώνονται έξω από την τράπεζα περιμένοντας να ανοίξουν οι πόρτες για να προχωρήσουν στην ανάληψη χρημάτων ή στην διευθέτηση άλλων συναλλαγών. Κάρτα δεν βγάζουν, δεν την εμπιστεύονται.
Δεν είναι δυο και τρεις. Τουλάχιστον 40 άτομα μαζεύονται σιγά σιγά. Δέκα με δεκαπέντε από αυτούς περιμένουν στο διπλανό καφενείο. Οι υπόλοιποι στέκονται όρθιοι έξω από την πόρτα ή κάθονται στα 2 παγκάκια και τα παρτέρια που υπάρχουν τριγύρω. Μάλιστα έχουν προχωρήσει σε διαδικασίες αυτοοργάνωσης. Μια κυρία πηγαίνει πάντα πρώτη από όλους. Βγάζει ένα τετράδιο και περιμένει τους υπόλοιπους. Κάθε ένας που έρχεται δηλώνει την παρουσία του στην κυρία, που με τη σειρά της το σημειώνει και δίνει αριθμό. Ότι δηλαδή γίνεται εντός τραπέζης (χαρτάκι από το μηχάνημα, αναμονή), γίνεται και εκτός, έτσι ώστε μόλις ανοίξουν οι πόρτες καθένας ν εξυπηρετηθεί ανάλογα με το πότε έφτασε έξω από το κατάστημα.
Σήμερα, η ημερομηνία άλλαξε και μάλιστα όχι με τον πιο ευχάριστο τρόπο. Μια γυναίκα νεότερη έφτασε στο κατάστημα στις 7.50 και παρόλα αυτά με θράσος μπήκε πρώτη στο κατάστημα μόλις άνοιξαν οι πόρτες. Συνήθως δεν έχουν πρόβλημα να παραχωρήσουν προτεραιότητα σε ανθρώπους που επείγονται να εξυπηρετηθούν, αρκεί να τους το ζητήσουν ευγενικά. Κατά πως φαίνεται σήμερα η αγενεστάτη παραβάτης αγνόησε παντελώς τον άτυπο κώδικα αναμονής. Εν πάση περιπτώσει...
Έχει κάτι συγκινητικό αυτή η μηνιαία παράσταση, με το καλά καθορισμένο πρωτόκολο. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, που είναι σχεδόν πάντα οι ίδιοι, σπάνια επιλέγουν να βρεθούν εκεί τόσο νωρίς λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων (πχ. φύλαξη εγγονιών). Οι περισσότεροι -αν όχι όλοι- βρίσκονται εκεί για να επικοινωνήσουν με τους άλλους. Να τα πουν, να πλακωθούν για τα πολιτικά, να αστειευτούν, να μετρηθούν για τυχόν απώλειες.
Φανταστείτε την εικόνα. Είναι ιδιαίτερη, ξεχωριστή, ενδιαφέρουσα. Μια ημέρα κάθε μήνα. Και ύστερα τον άλλο μήνα. Μέχρι που κάποια στιγμή δεν θα υπάρξει άλλος μήνας.
ΥΓ. Η ιστορία είναι αληθινή κ πιθανότατα συμβαίνει έξω από πάρα πολλά καταστήματα τραπεζών ανά την Ελλάδα.
*Η φωτογραφία αγνώστου πατρός/μητρός πάρθηκε από εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου