Υπάρχουν λοιπόν τα αθέμιτα μέσα που χρησιμοποιούν αρκετοί, μέσα στα οποία περιλαμβάνεται και η περίπτωση των μεταναστών απεργών πείνας. Ενδεικτικά, στην ίδια κατηγορία αν και σαφέστατα μεγαλύτερης "εντάσεως", μπορούν να ενταχθούν το κλείσιμο των φαρμακείων, οι αντιδράσεις των κατοίκων στην Κερατέα, οι κατά καιρούς διεκδικήσεις των αγροτών (με κλείσιμο οδικών αρτηριών κοκ), οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα μέσα μεταφοράς της Αττικής, τα συλλαλητήρια των πολιτών σε Καβάλα, Αλμυρό, Μαντούδι κατά των εργοστασίων λιθάνθρακα κοκ.
Οι παραπάνω "δράσεις και αντιδράσεις" θεωρούνται από μεγάλο μέρος της κοινωνίας άκομψες, καταχρηστικές, αντικοινωνικές, ανόητες, εκβιαστικές και γενικά "αντιβαίνουσες" το νόμο.
Προσωπικά, κάποιες από αυτές τις θεωρώ όντως εκβιαστικές, κάποιες άλλες όμως απόλυτα δικαιολογημένες. Όμως δεν είναι αυτό το θέμα.
Βλέπετε, εκτός από τα -χαρακτηρισμένα ως- "αθέμιτα" μέσα, υπάρχουν και τα "θεμιτά", τα κομψά μέσα με τα οποία άλλες κοινωνικές ομάδες και φορείς προσπαθούν να "εξυπηρετήσουν" τα συμφέροντά τους. Αυτοί οι τρόποι πειθούς υποτίθεται πως "υπακούουν" στο γράμμα του νόμου.
Όπως πολλοί σωστά καταλάβατε αναφέρομαι στην παραγραφή αδικημάτων υπουργών, στη βουλευτική ασυλία, στις νέες επιχειρησιακές συμβάσεις, στη σπίλωση μεριδίου της κοινωνίας και μεμονωμένων πολιτών από "αντιτιθέμενα" μέσα ενημέρωσης, στη σύνταξη καθοδηγούμενων και παραπλανητικών άρθρων σε εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας ως μορφή άσκησης πίεσης σε πολιτικά πρόσωπα, ξέπλυμα χρήματος μέσω off-shore εταιριών, στην ιδιότυπη ασυλία επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και πλημελή επίβλεψη ορισμένων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων κοκ. Όλα αυτά μέσα από νόμους και καταστάσεις "κατά το δοκούν" έχουν φτάσει να θεωρούνται από ορισμένους ως αυτονόητες συμβάσεις της ζωής μας, ως φυσικά φαινόμενα που δεν χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής και ανησυχίας.
Είναι προσωπική μου πεποίθηση πως όσο δεν διορθώνονται τα κακώς κείμενα των κομψών, τόσο θα εντείνονται οι άκομψες αντιδράσεις, χωρίς όπως είπα προηγουμένως αυτό να σημαίνει πως εξαιτίας αυτού του γεγονότος θα πρέπει να καθαγιάζονται όλες οι "αθέμιτες" ενέργειες. Απλά θεωρώ ότι κατά σειρά προτεραιότητας και στα πλαίσια αυτού που έχω βαρεθεί να αναφέρω στις αναρτήσεις μου περί ενός "νέου κοινωνικού συμβολαίου", η αρχή πρέπει να γίνει από αυτούς που υποτίθεται ότι αποτελούν τους συντάκτες και θεματοφύλακες του συντάγματος και των νόμων, από τους ισχυρούς προς τους αδύνατους και από τους "παιδευμένους" προς τους "απαίδευτους".
Δυστυχώς, όμως, όσο τα κόμματα περιχαρακώνονται στην πελατειακού χαρακτήρα άσκηση πολιτικής και στην στείρα ανάγνωση των ευαγγελιών τους (όποια και αν είναι αυτά), τίποτα δεν πρόκειται να διορθωθεί.
Για να μην παρεξηγηθώ δεν τάσσομαι υπέρ της κατάργησης των διαφορών στην πολιτική. Κακά τα ψέμματα οποιαδήποτε κοινωνία σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου (και μάλιστα σήμερα περισσότερο από ποτέ) χρειάζεται μια πολιτική κατεύθυνση (είτε αριστερή, είτε δεξιά, είτε φιλελεύθερη, είτε σοσιαλιστική κτλ). Και εγώ θεωρώ τον εαυτό μου μέρος (αν και ανένταχτο) ενός πολιτικού χώρου, που ελπίζω ότι κάποτε θα ξυπνήσει και θα δει τα αδιέξοδα στα οποία έχει εισέλθει!
Πέρα από αυτό όμως, τάσσομαι υπέρ του "εκσυχρονισμού" έργων και πράξεων όλων των πολιτικών σχηματισμών και υπέρ της δημιουργίας μιας άτυπης κοινωνικής συνισταμένης επί ελάχιστων κανόνων συμβίωσης, προστασίας των αδυνάτων, ουσιαστικής συμμετοχής στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, ορθών επιχειρηματικών πρακτικών, σεβασμού των διπλανών μας...
"Πετάς στα σύννεφα" θα μου πείτε. "Καλωσήλθες στη δημιουργική καταστροφή της αχαλίνωτης αγοράς, των μεγαλοιδεατισμών της αριστεράς, των δοσίλογων εθνικιστών και της ελληνικής κουτσαβομαγκιάς".
Όχι αγαπητοί μου, ξέρω που βρίσκομαι και δεν πετάω στα σύννεφα. Μόνο μέσα από μια τέτοια διαδικασία θα χαράξουμε μια νέα βιώσιμη κοινωνικοοικονομική και πολιτική κατεύθυνση. Αυτό που έπρεπε να γίνει πριν από 180 χρόνια (και όχι μόνο μετά την μεταπολίτευση) δεν είναι αργά να συμβεί ακόμα και αύριο. Απλά πρέπει να συμβεί! Ποιος θα το κάνει; Θα δούμε!!! Θα μπορούσε να επιζητήσει τη θέσπιση νέων κανόνων "συμβίωσης" η νέα "καλωδιωμένη" γενιά (αρκεί να θυμηθεί ότι μπορεί και πρέπει να κατεβαίνει που και που στο δρόμο και αρκεί να αποτινάξει από πάνω της την υποβόσκουσα χιπστερίστικη αυταρέσκειά της).
ΥΓ. Αναφέρθηκα πριν στη δημιουργική καταστροφή σχεδόν όλων των φορέων πολιτικής και εξουσίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζω πως κάποιοι έχουν σαφέστατα μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης από κάποιους άλλους. Σήμερα, όμως, η κατανομή ευθυνών είναι ο ευκολότερος τρόπος για να μην κάνουμε τίποτα. Ναι, να πληρώσουν όσοι ευθύνονται περισσότερο, όσο όμως μένουμε μόνο εκεί θα βλέπουμε το τρένο να περνάει και θα εντείνονται τα "ψευδεπίγραφα" πάθη της Ψωροκώσταινας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου