28 Ιαν 2011

Τι συνέβη τελικά στην Νομική;

"Με επιτυχία στέφθηκε η μεταφορά των λαθρομεταναστών από τη Νομική σε κτίριο επί των οδών Ηπείρου και Πατησίων". Αυτό ακούς σήμερα σε πολλούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, πράγμα που σε κάνει να αναρωτιέσαι για το IQ των εκφωνητών. Τώρα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας θα απασχολήσουν ξανά τα μέσα ενημέρωσης μόνο αν 1) μπουκάρουν χρυσαυγίτες, 2) μαζευτούν εκεί μερικοί αναρχικοί για να παίξουν πετροπόλεμο με τα ΜΑΤ, 3) πεθαίνουν εξαντλημένοι από την πείνα.
Τελικά το πρόβλημα για ορισμένους ανόητους φαίνεται πως ήταν μόνο η κατάληψη ενός πανεπιστημιακού κτιρίου (και άρα η ανάγκη κατάργησης του ασύλου) και το δίκαιο ή μη των αιτημάτων των δύσμοιρων μεταναστών.
Έλειπα μερικές μέρες στο εξωτερικό και δεν πήρα πρέφα τα όσα τραγελαφικά συνέβαιναν στο Γιουνανιστάν. Τώρα που αποκλιμακώθηκε η ένταση και αφού πέρασαν μερικές ώρες στο διαδίκτυο για να ενημερωθώ σχετικά με το ζήτημα, ας μου επιτραπεί να καταθέσω τις δικές μου απόψεις βάσει αυτού.

Αλλά πριν το κάνω, ας προσπαθήσω να θέσω στην διάθεση όσων διαβάζουν το συγκεκριμένο ιστολόγιο, μερικά δεδομένα γύρω από την υπόθεση.
Καταρχήν η συγκεκριμένη αίθουσα που "κατέλαβαν" οι μετανάστες δεν χρησιμοποιείται και επομένως δεν εμποδίζονταν επί της ουσίας η τέλεση των μαθημάτων και της εξεταστικής. Επιπλέον, οι μετανάστες δεν κουβαλούσαν ματσέτες μαζί τους, ούτε άλλου είδους πολεμικό εργαλείο, ούτε είχαν διάθεση -όντας απεργοί πείνας- να μανουριάζουν με φοιτητές. Δυστυχώς, "πρυτάνευσε" ο πανικός που οδήγησε σε προληπτικό κλείσιμο της σχολής, δίδοντας τα κατάλληλα επιχειρήματα σε όσους έπρεπε να βρουν μια αφορμή για να στηλιτεύσουν τους "βρωμιάρηδες".
Κατά την είσοδο των μεταναστών στη σχολή λήφθηκε απόφαση στο ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου Νομικής, με την οποία εκφράζεται η πλήρης συμπαράσταση στον αγώνα των μεταναστών και ζητείται από την κοσμητεία να μην κλείσει το ίδρυμα. Η απόφαση έτυχε της στήριξης όλων των παρατάξεων.
Δυστυχώς, τόσο ΔΑΠ, όσο και ΠΑΣΠ είχαν φροντίσει να διαφυλάξουν τα νώτα τους, διαχωρίζοντας τη θέση τους, πράγμα λυπηρό για τον τρόπο σκέψης και κίνησης των αυριανών στελεχών της "δημόσιας ζωής". Δείτε τις ανακοινώσεις ΠΑΣΠ (σε σαφώς πιο ήπιο τόνο) και ΔΑΠ.
Μια άλλη αιτίαση των "αγανακτισμένων" πολιτών θεωρούσε ότι η κατάληψη της σχολής θα "δημιουργούσε μιας βόμβα για την δημόσια ασφάλεια και υγεία". Τι υποκρισία! Έχουν άραγε δει όλοι αυτοί που χρησιμοποιούν τέτοιες ενστάσεις, την κατάσταση που επικρατεί σε υπόγεια διαμερίσματα στην Πλατεία Αμερικής, στο Μεταξουργείο, στον Κεραμεικό όπου ζουν στοιβαγμένοι 50 και 100 μετανάστες; Έχουν δει την κατάσταση γενικά στον Άγιο Παντελεήμονα και την Πλατεία Θεάτρου; Εκεί δεν υπάρχουν βόμβες για την δημόσια ασφάλεια και υγεία; Ή μήπως νομίζουν ότι η αγωνία για την δημόσια υγεία πρέπει να είναι μεγαλύτερη, επειδή η Νομική τυγχάνει να βρίσκεται στις απαρχές του Κολωνακίου; Λέτε να φοβούνται μη νοσήσουν από λοιμώδη νοσήματα οι διάσημοι θαμώνες των διάσημων καφεστιατορίων της περιοχής; Το γελοίο της γενικής υπόθεσης περί δημόσιας υγιεινής είναι η στάση διαφόρων "νοικοκυραίων" και "πατριωτών" όταν απεργούν οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα. Τότε που, παρά τις συστάσεις των αρχών, αυτοί οι ευαίσθητοι πατριώτες κατεβάζουν κάθε μέρα όλα μα όλα τα σκουπίδια τους στους ξεχειλισμένους κάδους, δημιουργώντας (προφανώς λόγω της παιδείας που πήραν στα λογής πανεπιστήμια που φοίτησαν) τις πλέον εκρηκτικές (και μόνες πραγματικές) συνθήκες κατά της δημόσιας υγείας. Δεν θέλω να πιστέψω ότι όλοι αυτοί οι "καθαροί Έλληνες" θεωρούν τα σκουπίδια τους καθαρότερα από μερικούς (έστω άπλυτους) ανθρώπους.

Ας μην καταναλώσω άλλο ιστολογικό χώρο για την αποδόμηση μερικών "βολικών" μύθων γύρω από την κατάληψη της Νομικής. Κατά την άποψή μου, κακώς επιχειρήθηκε η κατάληψη της Νομικής σε μια περίοδο που το πανεπιστήμιο βάλλεται από παντού και σε μια χρονική στιγμή όπου -ελέω κρίσης- αναπτύσσονται πολλά φοβικά και συντηρητικά σύνδρομα στην κοινωνία. Η παρόμοια κατάληψη στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης είναι πολύ πιο εύστοχη, καθώς θέτει το συνδικαλιστικό κίνημα (αυτό που υπάρχει βρε αδερφέ) στο πλευρό των sans-papier εργαζομένων, χωρίς να δίνονται λαβές σε λαοπλάνους για εκφώνηση ξενοφοβικών κορώνων. Ενδεικτικό το άρθρο της εφημερίδας "Μακεδονία": καμιά νύξη κατά των όσων συμβαίνουν στη Θεσσαλονίκη, χαμός για τα της Αθήνας.
Από την άλλη δεν μπορώ παρά να καυτηριάσω τη στάση των δυο μεγάλων κομμάτων καθώς και του άλλου "δεξιοτερότερου" σχηματισμού, που προσπάθησαν να συνδέσουν τα γεγονότα του Δεκέμβρη 2008 με την κατάληψη και όλα αυτά μαζί με συγκεκριμένο αριστερό ιδεολογικά χώρο. Συμφωνώ ότι η ριζοσπαστική αριστερά έκανε για μιαν ακόμη φορά επικοινωνιακά και όχι μόνο λάθη. Άλλο όμως αυτό, και άλλο πράγμα η κατηγορία περί προσχεδιασμένης ενέργειας. Πιστέψτε με, όσοι εντάσσονται σε αυτή την αριστερή πλατφόρμα δεν μπορούν να σχεδιάσουν τα του οίκου τους, θα ήταν ικανοί να χρησιμοποιήσουν δυο εκατοντάδες μεταναστών για υποβολιμιαία σχέδια; Κι εξάλλου, αφού πάλι αυτοί θα ήταν οι χαμένοι στα μάτια της κοινής γνώμης (μέσα από τον διαστρεβλωτικό φακό της τηλεόρασης), για ποιο λόγο θα διακινδύνευαν να βγάλουν -όντας πολιτικά μονόφθαλμοι- και το άλλο τους μάτι;
Τελικά, ο λόγος πρέπει να πάει στην καρδιά του προβλήματος και αυτή δεν είναι άλλη από την μεταναστευτική πολιτική. Κάτι που πέρασε στα ψιλά είναι η εκ των πραγμάτων "πτωση" της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ για την επαναπροώθηση των μεταναστών στα σημεία εισόδου, μια συνθήκη που έγινε αιτία πολλών προβλημάτων για την χώρα. Αυτό λύνει αρκετά προβλήματα, όχι όμως όλα.
Η Ελλάδα οφείλει να δει τι θα κάνει με τους μετανάστες και να χαράξει μια μεταναστευτική πολιτική με γνώμονα, όχι τις φοβίες του αλλαλάζοντος πλήθους, αλλά τις ανάγκες για ανάκαμψη της οικονομίας και τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Να μελετήσουν οι αρμόδιοι περί της χάραξης πολιτικής μελέτες σαν αυτή και αυτή και να σταματήσουν να χρησιμοποιούν τους πειναλέοντες ως ένα βολικό θύμα για την εκτόνωση της οργής του Έλληνα. Κάποια στιγμή αυτή η οργή θα γυρίσει πάνω μας και τότε δεν θα έχουμε κάποιους άλλους να κατηγορήσουμε για το χάλι μας.


ΥΓ. Μου άρεσε το άρθρο της Αφροδίτης Αλ Σαλέχ για τους απεργούς πείνας. Περιμένω να διαβάσω κάποια στιγμή από αυτή, τις εμπειρίες της σαν στέλεχος για θέματα μεταναστευτικής πολιτικής στο Υπ. Προ.Πο. Θα έχει σίγουρα πολλά να μας πει.
ΥΓ2. Η ελπίδα και η δημιουργία κλίματος τρόμου στην ίδια εφημερίδα. Δόκτορ Τζέκιλ, Μίστερ Χάιντ.
ΥΓ3. Με ιντριγκάρει το ζήτημα περί "κομψών" και "άκομψων" τρόπων ικανοποίησης διαφόρων αιτημάτων. Στο επόμενο ποστ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: