Ο Σαββόπουλος και η ενσωμάτωση των μεταναστών...

Σόκαρε λέει την ελληνική κοινωνία ο Διονύσης Σαββόπουλος. Πρότεινε να σταλούν οι μετανάστες σε αραιοκατοικημένα νησιά, να μένουν και να ζουν εκεί, ώστε να αποφασίσει στη συνέχεια ο ΟΗΕ για την τύχη τους.
Η αλήθεια είναι ότι δεν σόκαρε ή τέλος πάντων, δεν θα έπρεπε να σοκάρει κανέναν, παρά μόνο το twitter χάριν ανταλλαγής μερικών πειραγμάτων ανάμεσα στους χρήστες του μέσου. Δε νομίζω ότι πρόκειται περί ρατσιστικής υπόθεσης, αλλά περισσότερο για μια από τις αφέλειες, τύπου "έχω τη λύση", που πετούν ολοένα και πιο συχνά πνευματικοί, οικονομικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί ταγοί.
Ορισμένοι νομίζουν ότι η πρόταση είναι όντως ρεαλιστική και θα πρέπει να συζητηθεί. Παραθέτουν μάλιστα ως επιχείρημα το χωριό Ριάτσε στην Καλαβρία, που ξαναζωντάνεψε μετά την "εποίκησή"του από ταλαίπωρους μετανάστες.

Κανείς έστω και λίγο ανθρωπιστής συμπολίτης δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει το πόσο σπουδαίο είναι να βρεθεί ένας τόπος διαμονής και εργασίας των χιλιάδων κακόμοιρων που εισρέουν στην χώρα από κάθε γωνιά της Ασίας και της Αφρικής. Είναι όμως ρεαλιστική πρόταση τα όσα είπε ο Σαββόπουλος. Κατά σχεδόν 100%, όχι.

Τα "αραιοκατοικημένα" νησιά της Ελλάδας εξακολουθούν να κατοικούνται από λιγοστούς ανθρώπους, ενώ πολύ περισσότεροι είναι αυτοί που κατέχουν μερίδια γης, αλλά για τους φ,χ,ψ λόγους αποφάσισαν να μετοικήσουν στην Αθήνα, το εξωτερικό κτλ. Όλοι αυτοί, είναι εξαιρετικά δύσκολο να δεχθούν με ευκολία την εγκατάσταση "ξένων" στο νησί τους. Θα ζήσουμε πρωτοφανείς σκηνές, εφάμιλλες ίσως της Κερατέας (όχι με την ίδια αιτία, εξηγούμαι), κυρίως λόγω έλλειψης ενημέρωσης, αλλά και λόγω φόβων για την αξία γης των σπιτιών τους, την πιθανή πτώση στον τουρισμό κοκ.
Αλλά ακόμα και αν ξεπεραστεί αυτός ο σκόπελος, θα πρέπει στη συνέχεια να αξιολογήσουμε τις προοπτικές απασχόλησης των μεταναστών σε εκείνες τις περιοχές, ώστε να μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, εξασφαλίζοντας τουλάχιστον τα προς το ζην. Τι θα καλλιεργούν εκεί οι άνθρωποι, ποιες άλλες επαγγελματικές διέξοδοι υπάρχουν, με τι θα τρέφονται, τι θα παράγουν;

Αλλά, ας δεχτώ καλοπροαίρετα ότι σχέδια υπάρχουν (όχι κατά το "λεφτά υπάρχουν"). Θα απαιτηθούν σοβαρές επενδύσεις σε ένα εύλογο βάθος χρόνου, ώστε να δημιουργηθούν υποδομές, να κατασκευαστούν σπίτια, να αποκτηθούν τα απαιτούμενα "εργαλεία" απασχόλησης, να εκπαιδευτούν οι άνθρωποι, να στηθούν κοινωνικές δομές (που είναι ένα από τα πλέον σημαντικά και κρίσιμα στάδια στη διαδικασία ενσωμάτωσης των μεταναστών). Όλα αυτά απαιτούν άπειρο χρόνο, εξειδίκευση που δεν υπάρχει στην Ελλάδα και κυρίως λεφτά.
Ποιος θα κάνει όλες τις παρεμβάσεις; Το κράτος που χρωστάει της Μιχαλούς; Η Γαλλία που πανικόβλητη βιάζεται να αλλάξει τη συνθήκη Σέγκεν; Ο ΟΗΕ που κοινωνικά δεν μπορεί να εξασφαλίσει λιγοστούς πόρους ώστε να μένουν οι άνθρωποι στις εστίες τους και πολιτικά δεν δύναται να επιφέρει καμιά πρόοδο στην ανακούφιση των βασανισμένων ασιατικών και αφρικανικών λαών;

Αν η Πολιτεία μπορούσε να κάνει όλα τα παραπάνω ή τέλος πάντων αν μπορούσε να δημιουργήσει ένα στοιχειώδες επιχειρησιακό πλάνο, τότε θα είχε ήδη λύσει το πρόβλημα της αστυφιλίας που μαστίζει εδώ και χρόνια την Ελλάδα. Δεν το έλυσε, ούτε προβλέπεται να το λύσει, αν και τώρα δοθείσης της κρίσης θα μπορούσε να εξετάσει σοβαρά διάφορους τρόπους ενσωμάτωσης των μεταναστών στην "αναπτυξιακή" πορεία της χώρας, φροντίζοντας να αναδείξει το ζήτημα σε παγκόσμια κλίμακα και εξαντλώντας κάθε διπλωματικό περιθώριο για εξασφάλιση των απαιτούμενων πόρων. Αλλά αυτό είναι μιαν άλλη κουβέντα...

Εν κατακλείδι, τα όσα εκτοξεύει ο Σαββόπουλος ενδεχομένως οφείλονται σε κάποια εξαίσια κρασοκατάνυξη, που έλαβε χώρα πριν τη συνέντευξη. Μπορεί να οφείλονται σε προχωρημένα γηρατειά, γέρασε κι ο Νιόνιος. Μπορεί απλώς να οφείλονται στην αφελή ανάγνωση του προβλήματος. Ίσως και σε κάποια δόση φοβίας για τους μετανάστες, σίγουρα όχι σε υφέρπων ρατσισμό. Ότι και να είναι, λαμβάνοντας υπόψη το βεβαρημένο ιστορικό παρελθόν των ξερονησιών μας, θα έπρεπε να αποφευχθεί. Καληνύχτα Νιόνιο.