Ευρώπη στα πρόθυρα κατάρρευσης

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε πριν από ένα σχεδόν χρόνο, τον Ιούλιο του 2011. Φτάσαμε στο καλοκαίρι του 2012 αλλά καμιά βελτίωση δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Αντιθέτως οι όποιες αλλαγές είναι δυσανάλογα αργές σε σχέση με τις εξελίξεις. Τελικά η ΕΕ είναι καταδικασμένη να πεθάνει;

Όπως είχε πρωτοειπωθεί από ένα βέλγο διπλωμάτη η Ευρώπη είναι ένας οικονομικός γίγαντας και συνάμα ένας πολιτικός νάνος.
Όσο η ευρωπαϊκή οικονομία κρατούσε την οικονομική της ευμάρεια, η πολιτική της διάσταση έμπαινε σε δεύτερη μοίρα.
Τώρα που η οικονομία συρρικνώνεται και η ΕΕ-27 έχει φτάσει σε ένα πρωτοφανές επίπεδο οικονομικού τέλματος, τελώντας υπό καθεστώς πανικού (ένεκα του φόβου για δημιουργία φαινομένου ντόμινο), θα πρέπει αναπόφευκτα να αυξηθεί η πολιτική της ισχύς και κυρίως συνοχή, προκειμένου να επέλθει ισορροπία.
Εύστοχα παρατηρεί ο Mark Mazower ότι η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ, όχι όμως οικονομικής υφής, αλλά κοινωνικοπολιτικής. Δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει και αναπόφευκτα η γηραιά ήπειρος βυθίζεται ολοένα και πιο βαθιά στις αντιφάσεις της…
Κι όμως είναι τόσο εύκολη η επίδειξη πολιτικής δύναμης εκ μέρους της παραπαίουσας ΕΕ27. Τα όσα δήλωσε σήμερα η Επίτροπος Βίβιαν Ρέντινγκ έχουν βάση. Αν η ΕΕ αποκτήσει γρήγορα το δικό της σύστημα αξιολόγησης, πετώντας εκτός τους καρχαρίες των S&P, Moodys και Fitch, θα έχει προχωρήσει στο πρώτο μεγάλο βήμα προς μια κοινωνικά δικαιότερη και πολιτικά ισχυρότερη Ευρώπη, όπου το λόγο θα έχουν και πάλι οι πολίτες και όχι η κλειστή κάστα των αρπακτικών.
Όπερ έδει δείξαι…