3 Αυγ 2011

Καλοκαιρινά νομοσχέδια: νομότυπα ναι, ηθικά και διαφανή όχι

Πάντα μετά τις διακοπές και για ένα μικρό διάστημα με πιάνει θλίψη. Για τις στιγμές χαλάρωσης που άφησα πίσω, για την ένταση που θα κληθώ αντιμετωπίσω σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. 'Ηθελα να γράψω σήμερα ένα μίνι απολογισμό για τις διακοπές και το χειμώνα που περάσαμε, με προλαβαίνουν όμως οι διαολεμένες οι εξελίξεις.

Από χθες για παράδειγμα συζητείται στη βουλή ένα νομοσχέδιο για την αλλαγή της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, που σε απλά ελληνικά καταργεί ένα μεγάλο μέρος του περιβαλλοντικού ελέγχου, χωρίς να το αναπληρώνει με άλλα θεσμικά εργαλεία. Επιπλέον, στο νομοσχέδιο για μιαν ακόμη φορά γινόμαστε μάρτυρες της φαιδρής νομιμοποίησης της αυθαιρεσίας.
Αρχές της εβδομάδας, πέρασε άλλος νόμος στη Βουλή για ενεργειακά θέματα. Εκεί μεταξύ άλλων γνωστών παλινωδιών (βλ. χαριστική ρύθμιση σε επιχειρηματία), διαπιστώνουμε πως οι έννοιες ιδιοκτησία, ενημέρωση, διαφάνεια, αξιοκρατία έχουν πολλαπλές αναγνώσεις. Στο νέο νόμο, λοιπόν, δίνεται η δυνατότητα σε έναν επενδυτή να λάβει άδεια παραγωγής ηλεκτρισμού από ανανεώσιμες πηγές, χωρίς όμως προηγουμένως να έχει εξασφαλίσει την έκταση όπου θα γίνει το έργο. Κοινώς, ένας επενδυτής μπορεί να καταθέσει αιτήσεις για πχ. αιολικά πάρκα σε όλη την Ελλάδα χωρίς να κατέχει την απαιτούμενη γη όπου θα εγκατασταθούν οι σχετικές τεχνολογίες. Αυτές οι αιτήσεις θα λαμβάνουν θετική γνωμοδότηση από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) εκτός εάν ο ΟΤΑ της περιοχής ή κάτοχοι εκτάσεων προβούν σε αντιρρήσεις εντός ενός ασφυκτικού χρονοδιάγραμματος διάρκειας ολίγων ημερών.  Αν δεν προλάβουν ή δεν μάθουν ποτέ τα σχέδια του εκάστοτε επενδυτή, κακό του κεφαλιού τους.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν εσύ φίλτατε Έλληνα ή ο ΟΤΑ στον οποίο ανήκεις έχετε στην κατοχή σας μια έκταση με καλά ανεμολογικά δεδομένα (δλδ επαρκή άνεμο), μπορεί ξαφνικά να δείτε έναν επενδυτή να κραδαίνει στα χέρια του μια άδεια παραγωγής ηλεκτρισμού από αιολικά πάρκα που θα εγκαταστήσει στον τόπο σας, χωρίς όμως να έχει έρθει σε συμφωνία μαζί σας.
Θα μου πείτε, δεν τρέχει τίποτα. Οι νόμιμοι κάτοχοι της έκτασης μπορούν να αρνηθούν την παραχώρηση στον αδειοδοτημένο επενδυτή και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. ΟΚ, έλα όμως που αυτή η άδεια έχει χρονική διάρκεια 2,5 χρόνων, εντός της οποίας οι νόμιμοι κάτοχοι δεν μπορούν να καταθέσουν αίτηση για παρόμοιο έργο στην περιοχή που λέω και πάλι νόμιμα κατέχουν. Και σαν να μην φτάνει αυτό, αν με χίλια ζόρια και μετά από 2,5 χρόνια ξεφορτωθούν τον εισβολέα μπορεί να διαπιστώσουν ότι το δίκτυο της ΔΕΗ έχει κορεστεί και δεν δέχεται άλλες αιτήσεις για ΑΠΕ. Κοινώς έρχεται στο σπίτι σου κάποιος και σου λέει ότι έχει πάρει άδεια να χτίσει έναν επιπλέον όροφο. Αν εσύ θέλεις να πράξεις το ίδιο, απλά δεν μπορείς έως ότου περάσουν 2,5 χρόνια. Και όταν περάσουν τα χρόνια και πας στην πολεοδομία για άδεια μπορεί να σου πουν ότι η φέρουσα ικανότητα της περιοχής δεν σηκώνει άλλα σπίτια. Κουλό; Όχι, απλά ελληνικό.

Τι θέλω να πω με τα παραπάνω, που μάλλον αποτελούν σταγόνα στον σκοτεινό ωκεανό (μέσα στον οποίο πλέουμε σχεδόν χωρίς ελπίδα); Ότι για μιαν ακόμη φορά παρακολουθούμε, εμείς οι πολίτες, αμήχανοι και σχεδόν αμέτοχοι έναν καταιγισμό νομοθετημάτων, που όχι μόνο δεν προάγουν τη διαφάνεια και το περί δικαίου αίσθημα, αλλά συντηρούν το ίδιο σαθρό οικοδόμημα της κατά συρροή παράβασης ηθικών, νομικών, κοινωνικών, περιβαλλοντικών αξιών, προς όφελος όχι των πολλών (πράγμα εξάλλου αδύνατο) αλλά μιας μικρής μερίδας εκλεκτών. Νομότυπα, όχι όμως ηθικά. Νομοτελειακά αυτή η προσπάθεια είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Το θέμα είναι να μην παρασύρθει σύσσωμη η ελληνική κοινωνία από την δίνη που καταπίνει προς τον πάτο το παρόν μοντέλο διακυβέρνησης.

Δεν υπάρχουν σχόλια: