Η Π. είναι μια φίλη που εργάζεται σε σχολείο στον Αγ.Παντελεήμονα. Ξέρετε αυτή την περιοχή που έχει ξεχαστεί από θεούς και ανθρώπους. Ζει από πρώτο χέρι αυτά που οι περισσότεροι εξ'ημών διαβάζουμε μόνο σε εφημερίδες και μπλογκς. Παρόλα αυτά δεν χάνει την ανθρωπιά της, δεν έχει αφήσει τον φόβο να μπει στη ζωή της. Αγωνίζεται να δώσει όση διαπαιδαγώγηση μπορεί στα παιδιά της περιοχής, κυρίως παιδιά μεταναστών από φτωχές τρίτες χώρες.
Ο Μ. είναι ένα μικρό παιδί από οικογένεια μεταναστών πιθανότατα ασιατικής καταγωγής (ίσως ιρακινής, ίσως αφγανικής καταγωγής). Δεν ξέρω πολλά για το παλικαράκι και δεν έχει σημασία. Ξέρω μόνο ότι πηγαίνει στο σχολείο που διδάσκει η Π. Αν έλληνας είναι αυτός που μετέχει της ελληνικής παιδείας, τότε είναι κι αυτός έλληνας, αλλά δυστυχώς έχει την ατυχία να μην αναγνωρίζεται έτσι από μεγάλη μερίδα της νεοελληνικής κοινωνίας. Το Νοέμβρη κάποιοι έκλεψαν το ποδήλατο του μικρού Μ. Οι εκπαιδευτικοί του σχολείου προσπάθησαν να το αντικαταστήσουν. Η πληροφορία ήρθε σε γνώση του Μάριου, που μέσα από ένα ποδηλατικό φόρουμ κατάφερε σε χρόνο dt να κινητοποιήσει φίλους και γνωστούς. Σύντομα βρέθηκε ένα μεταχειρισμένο ποδήλατο που θα μπορούσε να αντικαταστήσει το παμπάλαιο (κ κλεμμένο πλέον) ποδήλατο του Μ.
Στις αρχές του Δεκέμβρη το ποδήλατο παραδόθηκε στο παιδί. Η Π. έστειλε αμέσως μετά ένα λιτό μήνυμα προς τους ποδηλάτες που βοήθησαν. Είναι αυτό: "Αγαπητοί και απίθανοι ποδηλατο-φίλοι ( και όχι μόνο) καλή εβδομάδα. Η παράδοση του ποδηλάτου έγινε με μεγάλη συγκίνηση. Ο Μ. έχει γίνει αχώριστος με το νέο του ποδήλατο, έρχεται και φεύγει με αυτό, στο σχολείο και το προσέχει ιδιαίτερα, γιατί ξέρει ότι είναι «φτιαγμένο» από τα «καλύτερα υλικά» και νιώθει ακόμα πιο τυχερός για αυτό… Σας ευχαριστούμε από καρδιάς για όλα!!! Π."
Πριν από λίγες μέρες η Π. έδωσε μερικές ακόμα πληροφορίες για τη ζωή του νεαρού μας φίλου. "Ο Μ. μετακόμισε σε πιο μακρινό σπίτι και έρχεται καθημερινά με το ποδήλατο. Το ποδήλατο όμως έχει γίνει και το σύμβολο για τα αγόρια της Πέμπτης και της Έκτης...Κάθε φορά βλέπω κι άλλον να το καβαλάει. Επίσης όταν ο Μ. πάει στο Λ. (φίλος του) για να παίξει, αφήνει δυο μικρότερα παιδιά σωματοφύλακες του ποδηλάτου (ο Ο. το κρατάει από τη μία και η Ν. από την άλλη)".
Σκηνές βγαλμένες από το ελληνικό παρελθόν, πιθανότατα εξαιρετικά οικίες στους γονείς μας που έζησαν από πρώτο χέρι και γνωρίζουν τι θα πει φτώχεια, τι θα πει να μην έχουν την πολυτέλεια να αγοράσουν "πολυτέλειες" όπως ένα ποδήλατο. Από την άλλη, αυτές οι σκηνές μυρίζουν γιασεμί από το παρελθόν, φέρνουν στο νου εικόνες του '40, του '50, του '60, βγαλμένες από τον ασπρόμαυρο κινητογράφο, έχοντας σε πρώτο πλάνο τις έννοιες "γειτονιά", "φιλία", "παιχνίδια", "ξεγνοιασιά σε πέτρινα χρόνια".
Αυτή είναι η μικρή ιστορία του Μ. Και αυτή είναι η μικρή χαρά του Μ., χρονιάρες μέρες, χάρη στην Π., στον Μάριο, στους ποδηλάτες και τους εκπαιδευτικούς που βοήθησαν (δυστυχώς δεν έχω τα ονόματά τους στην διάθεσή μου). Πιο κάτω θα δείτε το ευχαριστήριο γράμμα που ο Μ. έστειλε στον Μάριο. Μόνο αυτό είναι ικανό να κάνει τον Μάριο και τον κάθε Μάριο να περάσει καλύτερα Χριστούγεννα. Μόνο αυτό αρκεί να μας κάνει να δούμε τον κόσμο καλύτερο, να αντλήσουμε αισιοδοξία για το μέλλον. Ας μιμηθούμε λοιπόν το παράδειγμα του Μάριου, της Π. και όσων βοήθησαν. Καλή χρονιά να έχουμε, δείχνοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη μας σε όσους την χρειάζονται!
* Προσπάθησα να διαχειριστώ με προσοχή τα προσωπικά δεδομένα των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στον Αγ. Παντελεήμονα. Ελπίζω να τα κατάφερα.
* Η φωτό έρχεται από αυτό το site. Ενδεικτική του πως ήταν η Ελλάδα πριν από όχι και τόσα πολλά χρόνια. Ας βοηθάμε σήμερα όσους βρίσκονται στη θέση που βρισκόμασταν τότε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου