Πως θα ψηφίσω...

Από την ημέρα προκήρυξης των εκλογών έως σήμερα, άπειροι συμπολίτες έχουν καταθέσει τη γνώμη τους για το τι και πως θα ψηφίσουν στις εκλογές της 6ης Μαΐου.
Το κείμενό μου λοιπόν δεν αποτελεί κάτι πρωτότυπο ή καινοτόμο. Έχω όμως το καθήκον, πρώτα από όλα προς τον ίδιο μου εαυτό, να καταθέσω κι εγώ την άποψή μου όχι για το τι, αλλά για το πώς θα ψηφίσω.


Θα ψηφίσω αυτούς που "ξέρουν να κυβερνούν και θα μας βοηθήσουν να αποφύγουμε τις κακοτοπιές"; Όχι, δεν θα τους ψηφίσω. Δεν τους στηρίζω γιατί όπως έχει φανεί διαχρονικά και καθόλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης δεν ξέρουν επί της ουσίας να κυβερνούν. Γιατί αν ήξεραν δεν θα οδηγούμασταν σε αυτή την κατάσταση. Αντιθέτως, όπως αποδεικνύεται, κάθε φορά που ένα από τα δυο κόμματα εξουσίας περνά στην αντιπολίτευση είναι σαν να μηδενίζει το διακυβερνητικό κοντέρ και να ξεκινά από το έτος 0. Έτσι όταν έρχεται η ώρα να ξανακυβερνήσει είναι σαν να βλέπεις ένα παιδί παγιδευμένο σε γερασμένο σώμα, που κάνει τα ίδια και τα ίδια παιδικά λάθη, τις ίδιες ανόητες κακομαθημένες κινήσεις.

Θα ψηφίσω αυτούς που "έχουν πρόγραμμα και καταθέτουν νούμερα"; Όχι δεν θα τους ψηφίσω ή μάλλον για να ακριβολογώ δεν θα ψηφίσω βάσει προγράμματος γιατί όσο, μηδενιστικό κι αν ακούγεται, κανένα από τα προγράμματα με τα ωραία -ή τα άσχημα- νούμερα δεν πρόκειται να εφαρμοστεί όπως το ονειρεύεται ο εγκέφαλος που το συνέλαβε. Η εφαρμογή ενός προγράμματος στην Ελλάδα, τουλάχιστον στο οικονομικό του σκέλος, δεν εξαρτάται σε μεγάλο πλέον βαθμό από την κυβέρνηση. Και η μη εφαρμογή του οικονομικού προγράμματος παρασύρει όπως και οι πέτρες γνωρίζουν όλα τα υπόλοιπα.   

Θα ψηφίσω αυτούς που διατρανώνουν ότι "το μνημόνιο ήταν απαραίτητο για χώρα ή τέλος πάντων το καλύτερο δυνατό"; Όχι δεν θα τους ψηφίσω, γιατί το μνημόνιο ήταν, είναι και θα είναι ένα άκρως άδικο σύμφωνο τουλάχιστον σε κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς όρους. Και μπορεί μεν να περιέχει μερικές ορθές μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αγοράσαμε όλο το πακέτο και όχι τις λίγες ορθές αλλαγές που προτείνει.

Θα ψηφίσω αυτούς που αρθρώνουν "αντιμνημονιακή ρητορεία"; Όχι δεν θα τους ψηφίσω. Γιατί τότε είναι σαν να αποδέχομαι ότι υπάρχει ένα κοινό αντιμνημονιακό μέτωπο που ξέρει πως θα βγούμε από την κρίση, πράγμα που όπως όλοι γνωρίζουμε ότι δεν ισχύει. Μπορεί να χωριστήκαμε σε 'μνημονιακούς' και 'αντιμνημονιακούς' αλλά αυτό δεν φτάνει. Χρειαζόμαστε στιβαρές αντιπροτάσεις, σχεδιασμό, σπιρτάδα, που μέχρι στιγμής κανένα αντιμνημονιακό κόμμα δεν φαίνεται να διαθετεί.

Θα ψηφίσω διαμαρτυρόμενος, ήτοι "θα καταθέσω ψήφο διαμαρτυρίας"; Όχι δεν θα διαμαρτυρηθώ μέσω της ψήφου μου. Εξέφρασα την διαμαρτυρία μέσα από τις διαδηλώσεις που συχνά πυκνά γίνονταν από το Μάιο του 2010, το έπραξα μέσα από το δημόσιο προφίλ μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν θα το πράξω και μέσω του μοναδικού ουσιαστικά τρόπου ελέγχου της εξουσίας που μου δίνει η στενή κοινοβουλευτική μας δημοκρατία.

Βάσει των παραπάνω φαίνεται πως μάλλον δεν πρέπει να ψηφίσω κανένα από τα κόμματα που κατέρχονται στις εκλογές. Εγώ όμως θέλω να ψηφίσω.
Θέλω να ψηφίσω βάσει της -ενδεχομένως αφελούς για κάποιους- οπτικής πως αυτό που πρέπει να αναδειχθεί μέσα από τις εκλογές είναι η ανάγκη για διαφορετικό πρόταγμα στην ανάπτυξη, για διαφορετική αντιμετώπιση των ασφυκτικών οικονομικών προβλημάτων, για αποστολή ενός ηχηρού μηνύματος προς τους ευρωπαίους εταίρους πως η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να αλλάξει αρκεί να μην ταπεινωθεί, για χτίσιμο ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου που θα βασίζεται στην ισονομία, στην ορθή κατανομή των βαρών, στην υπεράσπιση των αδυνάτων. Θέλω να ψηφίσω για την ευημερία των παιδιών μου, για να καταφέρω μετά από χρόνια να ισχυριστώ πως με τη στάση μου όλα τα προηγούμενα χρόνια (άρα και με την ψήφο μου) έκανα το καλύτερο δυνατό για αυτά.

Δυστυχώς όλα τα παραπάνω δεν υπάρχουν σε επάρκεια σε κανένα κόμμα. Μπορείς να τσιμπολογήσεις λίγο από το ένα, λίγο από το άλλο, όμως η ψήφος είναι μόνο μία. Για αυτό κι εγώ, όσο και αν σας κακοφανεί, θα ψηφίσω βάσει ιδεολογίας. Θα ψηφίσω το κόμμα που θεωρώ πως υπό προϋποθέσεις έχει στο DNA του την πολιτική βούληση και την ιδεολογική θεώρηση που θα κάνει πράξη τα όσα ονειρεύομαι και εν συντομία περιέγραψα στην παραπάνω παράγραφο. Για μένα το ιδεολογικό υπόβαθρο δεν είναι ασήμαντη ποσότητα. Κι από τη στιγμή που το κατά Φουκουγιάμα τέλος της ιστορίας (και των ιδεολογιών) δεν ήρθε ποτέ, θεωρώ χρέος μου να παραμείνω πιστός στις ιδεολογικές μου αξίες και να ψηφίσω το κόμμα που -κατά την ταπεινή μου πάντα γνώμη- την συγκεκριμένη χρονική στιγμή βρίσκεται πιο κοντά σε αυτές.
Δεν θα προτείνω λοιπόν κανένα κόμμα, αλλά σας παροτρύνω να ψάξετε το ιδεολογικό σας background και να αποφασίσετε μένοντας πιστοί στις αρχές σας. Γιατί τελικά οι ατομικές αρχές και η αξιοπρέπεια είναι τα μόνα πράγματα που όσο κι αν θέλουν κάποιοι, μόνο με τη θέλησή μας μπορούμε να τα προδώσουμε.

Καλό βόλι και να ξέρετε πως όσο άσχημα κι αν μας φαίνονται τα πράγματα, οι πρόγονοι μας πέρασαν πολύ χειρότερα και παρόλα αυτά κατάφεραν να αντέξουν. Στο άγνωστο λοιπόν, με βάρκα την ελπίδα :)