Βέβαια, η καθυστέρηση έχει και τα καλά της. Σου επιτρέπει, αν θέλεις, όχι μόνο να διαβάσεις ένα βιβλίο, αλλά να το τελειώσεις πολύ πιο γρήγορα. Έτσι λοιπόν τον τελευταίο καιρό αποφάσισα να διαβάσω τον πρώτο τόμο του μεγάλων διαστάσεων, δύσκολου στη μεταφορά, αλλά εξαιρετικού σε πληροφορία και ύφος βιβλίου του Τάσου Τρίκκα "ΕΔΑ 1951-1967: το νέο πρόσωπο της αριστεράς", σε μια προσπάθεια να ανιχνεύσω τους λόγους που η λαβωμένη από τον εμφύλιο αριστερά κατάφερε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να αναρριχηθεί σε πολύ καλά ποσοστά, να παίξει σημαντικό ρόλο στην δημοκρατική πορεία της χώρας και να καταστεί αξιωματική αντιπολίτευση μέσα σε μόλις επτά χρόνια από την ίδρυσή της ή μόλις εννέα χρόνια από τη λήξη του εμφυλίου (το 1958). Για να μάθω επιπλέον ποια είναι τα λάθη που απέφυγε η ΕΔΑ και να τα συγκρίνω με τα λάθη που μονίμως κάνει σχεδόν από το 1974 και έπειτα η τωρινή αριστερά (η οποία καταφέρνει κατά πως φαίνεται να μεγαλώνει διαρκώς το ιστορικό χάσμα ανάμεσα σε αυτήν και την ΕΔΑ).
Δεν θα μακρηγορήσω. Αξίζει να διαβάσετε αυτό το βιβλίο, ακόμα και αν κουραστείτε στο καθημερινό του κουβάλημα. Μόνο ένα μικρό σχόλιο για κάτι που διάβασα εκεί μέσα:
Στις 13.1.1957, λοιπόν, ο Ηλίας Ηλιού δημοσιεύει πολυσήμαντο άρθρο στην Αυγή με τίτλο "Στέμμα και πολιτική", αναφορικά με τη στάση της ΕΔΑ απέναντι στο τότε πολίτευμα (βασιλευομένη δημοκρατία) και τον τότε πολιτειακό άρχοντα, σινιόρε Παύλο, σύζυγο Φρειδερίκης και πατέρα Κοκού. Αναφέρει λοιπόν ο Ηλιού πως οι αγώνες για την εθνική δημοκρατική αλλαγή μπορεί και πρέπει να διεξαχθούν "εις τα πλαίσια του συνταγματικού και κοινοβουλευτικού συστήματος". Αποδέχεται το πολίτευμα δηλαδή και παλεύει να το αλλάξει δηλώνοντας παρών (η ΕΔΑ) στις πολιτικές του λειτουργίες.
Περιέχονται και άλλα στοιχεία στο βιβλίο που συνηγορούν στον ευεργετικό ρόλο που έπαιξε η ΕΔΑ (και ανταμείφθηκε για αυτό) στην θεμελίωση μιας καλύτερης δημοκρατίας, αλλά πιάνομαι μόνο από το παραπάνω και κουνάω με θλίψη το κεφάλι μου όταν διαβάζω πως ο ΣΥΡΙΖΑ απείχε της ακρόασης του Στρος Καν στη Βουλή, παρά την αντίθετη άποψη του Προέδρου του και των κυρίων Παπαδημούλη και Δρίτσα. Όταν διαβάζω δηλαδή πως ένα κομμάτι της αριστεράς -που θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να γίνει ένας άξιος διάδοχος της ΕΔΑ- επί της ουσίας απέχει των επιβεβλημένων του καθηκόντων.
Ταπεινή μου γνώμη είναι ότι οι αγώνες δεν δίνονται μόνο στους δρόμους, δίνονται και πολιτειακά, εκεί όπου παίρνονται οι αποφάσεις στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Θα έπρεπε, λοιπόν, να βρίσκονται εκεί και με πολιτικές προτάσεις και ερωτήσεις να αναδείξουν τις αντιρρήσεις τους απέναντι σε ένα Μνημόνιο που καταρτίστηκε άσχημα και υλοποιείται ακόμα πιο άσχημα. Να αναδείξουν και αντιπροτείνουν τη δική τους διαφορετική προσέγγιση.
Ας αφήσω όμως ένα ελαφρυντικό για όσους στήριξαν την αδικαιολόγητη -κατά την άποψή μου- απόφαση περί απουσίας από τη συζήτηση στη Βουλή ˙ μπορεί να μην κυκλοφορούν με τον ηλεκτρικό και έτσι δεν έτυχε ακόμα να διαβάσουν το βιβλίο του κ. Τρίκκα ή μπορεί να γνωρίζουν ήδη την ιστορία της ΕΔΑ και να έχουν για αυτήν την ίδια άποψη που διατύπωσε ο Ζαχαριάδης το 1965 περί "δεξιάς παρέκκλισης". Κρίμα!
* η φωτογραφία πάρθηκε από το φωτογραφικό αρχείο των ΑΣΚΙ, μια όαση "αρχαιολόγων-εξερευνητών" της νεότερης ιστορίας της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου