15 Ιουν 2011

Μια μαρτυρία για τα μπάχαλα της 15ης Ιουνίου και η επόμενη μέρα...

Η συγκέντρωση της 15ης Ιουνίου ανήκει πλέον στην ιστορία. Συνετέλεσε και αυτή στις δραματικές εξελίξεις που ακολούθησαν, στις προσπάθειες (;) για κυβέρνηση εθνικής ενότητας, στον σαρωτικό ανασχηματισμό που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός, στον πανικό που επικράτησε μεταξύ των βουλευτών κυρίως των δυο μεγάλων κομμάτων.
Σημαδεύτηκε από επεισόδια που στιγμάτισαν το γεγονός, επεισόδια που έγιναν όμως αφορμή για να αναδειχθεί πέρα από κάθε αμφιβολία η στιβαρότητα αυτού που ξεκίνησε πριν από 21 μέρες στο Σύνταγμα. Η πληθώρα κόσμου που συνέρρευσε στο Σύνταγμα, παρά τα μπάχαλα, δείχνει πως αυτό που γεννιέται εκεί, παρά το ασαφές του χαρακτήρα του, φανερώνει μια πρωτοφανή δυναμική, που πρώτα και κύρια στρέφεται ενάντια στη σαθρή και ετοιμόρροπη κοινοβουλευτική δημοκρατία που απολαμβάνουμε (;) σήμερα.

Έτυχε να βρίσκομαι στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Βασ. Σοφίας και έζησα από πρώτο χέρι τα όσα διαδραματίστηκαν. Όχι όλα, αλλά αρκετά για να μπορώ να καταθέσω μια μαρτυρία για τα συμβάντα.
Πριν από την παραθέση μερικών γεγονότων, πρέπει να επισημάνω ότι ο στόχος της συγκέντρωσης, δηλαδή η περικύκλωση της βουλής, από μόνος του αρκούσε για να είμαστε όλοι ψυλλιασμένοι πως δεν θα αποφευχθούν τα επεισόδια. Γιατί κακά τα ψέμματα, όταν φτάνεις ένα βήμα πριν τη βουλή πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως με ένα σάλτο θα μπουν μέσα. Γιατί κακά τα ψέμματα, όταν βρίσκεσαι ένα κλικ πριν τη βουλή, η καταστολή αναμένεται να είναι πολύ πιο δραστήρια και αρκετά "proactive".
Είδα λοιπόν τα πεσίματα που έγιναν στο πλέξιγκλας, το ξύλο μεταξύ μπάχαλων και αναρχικών, μπάχαλων και ακροδεξιών, αναρχικών και ακροδεξιών, ακροδεξιών και αγανακτισμένων, ασφαλιτών και λοιπών, ξύλο κάθε δυνατού συνδυασμού.
Ποιοι ήταν όλοι αυτοί που έδερναν και ποιους έδερναν;

Μιλώντας με φίλους, αλλά και έχοντας ίδια πείρα, είδα ομάδες χουλιγκάνων (αεκτζήδων, παναθηναϊκών, ολυμπιακών), εθνίκια και μαύρους πιτσιρικάδες, να σουλατσάρουν πέρα δώθε και σε κάθε ευκαιρία να ξεχύνονται προς κάθε κατεύθυνση έτοιμες να "κεράσουν" τους αντιπάλους. Αρκεί να δίνονταν το σήμα από έναν. Δεν μπορώ να θεωρήσω ότι ήταν καμουφλαρισμένοι ασφαλίτες, καθώς μου φαίνεται λίγο δύσκολο πχ. να δέρνουν επιλεκτικά μερικούς βάζελους. Κάποιοι άλλοι ήταν λίγο δύσκολο να έχουν περάσει από την "εκπαίδευση του καλού ασφαλίτη", καθώς ηλικιακά δεν ήταν μεγαλύτεροι από 15-17 ετών. Τα χουλιγκάνια λοιπόν κάθε χώρου έδωσαν το παρόν και σίγουρα ήταν ζήτημα χρόνου να εκδηλωθούν (όπως και εκδηλώθηκαν).
Έζησα και το εξής κωμικοτραγικό: ένας τροχονόμος όχι πάνω από 19-22 ετών, αμούστακο παιδάκι, ως  δια μαγείας εμφανίστηκε στη γωνία της Μ. Βρετανίας. Τι στο καλό γύρευε εκεί δεν μπόρεσα να μάθω. Είδα όμως να μετακινείται από δίπλα μου ένα μπουλούκι ανθρώπων (από αυτούς που περιέγραψα πιο πάνω) έτοιμο να κατασπαράξει τον άτυχο (και αρκετά αφελή έως ανόητο) πιτσιρίκο. Προεξάρχοντες στον αγώνα πεσίματος στον μικρό, τρία πρεζάκια που λίγα λεπτά πριν μου ζήτησαν 50 λεπτά "να πιω λίγο νερό ρε φιλαράκι, έχει στεγνώσει το στόμα μου".
Ευτυχώς μια μεγάλη μερίδα ατόμων άρχισε να φωνάζει, ζητώντας να μην πειράξουν τον μικρό. Κάποιοι, όπως και δυο φίλοι μου, έπαιξαν το ρόλο διαμεσολαβητή και κατάφεραν να κατεβάσουν στο μετρό τον τροχονόμο, γλιτώνοντάς τον με μόνο ενθύμιο κάτι ψιλές που άρπαξε. Πιο άτυχος ήταν ένας άλλος, από αυτούς που έτρεξαν να σώσουν τον πιτσιρικά. Αυτός βαφτίστηκε ασφαλίτης και έφαγε πολλές περισσότερες. Ταυτότητα δεν είδαμε, αλλά δεν μπορεί, για να το λένε 5-10 κουκούλες, έτσι θα ήταν.
  
Το παραπάνω συμβάν, όπως το έζησα και μπορώ με ασφάλεια να το περιγράψω, δείχνει πως η βία δεν ασκείται αποκλειστικά από μπάτσους. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν εκπορεύεται από αυτούς, τουλάχιστον σε κάποιο μικρό (ή μεγάλο) βαθμό. Εκτός από τα βίντεο που διαχρονικά κυκλοφορούν και δείχνουν κουκουλοφόρα όργανα της τάξης, και εκτός της φήμης που κυκλοφορεί ότι εντοπίστηκαν χθες κουκουλοφόροι με ταυτότητα μπάτσου, είμαι της άποψης ότι πολλά από τα "κινήματα" που πρεσβεύουν ή εξυπηρετούν τη βία, έχουν αλωθεί από μυστικούς.
Δεν έχω αποδείξεις, αλλά από τη στιγμή που γνωρίζω πώς στο παρελθόν στήθηκε ένα παρακρατικό σύστημα (με πρώτο και καλύτερο αυτό του Μανιαδάκη επί Μεταξά που κατάφερε όχι μόνο να δημιουργήσει ένα πρακτορικό ΚΚΕ, αλλά πολύ περισσότερο αυτό να εμφανίζεται ως ο αυθεντικός μηχανισμός του τότε παράνομου κόμματος), δεν έχω καμιά αμφιβολία περί της ύπαρξης "φυτευτών" σε κάθε μπαχαλοαναρχικοφασιστοχουλιγκανο μάζωξη. Και αυτοί δεν χρειάζεται να καλέσουν άλλους εκατό ασφαλίτες να συνδράμουν το έργο των μπάχαλων. Αρκεί να ρίξουν λίγο λάδι στη φωτιά ή αρκεί να γνωρίζουν εκ των προτέρων πως πρόκειται να εξελιχθούν τα πράγματα, καθώς κάτι τέτοιο τους βοηθά στο σχεδιασμό των κατάλληλων μεθόδων "εκμετάλλευσης" της έμφυτης τάσης των ομάδων αυτών να εξαπολύουν βίαιες επιθέσεις.
Ίσως αυτό εξηγεί γιατί εδώ και τόσα χρόνια αυτοί οι χρήσιμοι μπάχαλοι παραμένουν ασύλληπτοι, παρά το γεγονός πως η Αθήνα "καμεροκρατείται" και πως κάθε "κουκουλοφόρος" πριν φορέσει την κουκούλα είναι "ξεκουκούλωτος".

Εν πάση περιπτώσει, παρά τις βίαιες εξάρσεις, το κίνημα των αγανακτισμένων (μεταξύ μας σιχαίνομαι αυτή τη λέξη και προτιμώ το τουϊτερίστικο #25mgr) κατάφερε μια νίκη, αλλά σε μια σχετικά εύκολη μάχη.
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, και ο ανασχηματισμός δεν πρόκειται να ανακόψει την πτωτική πορεία του κυβερνώντος κόμματος. Όμως δεν πρέπει να αμελείται πως η σοσιαλδημοκρατία που επιμένει να κυβερνά πατώντας σε νεοφιλελεύθερες επιλογές κατέρρευσε σε όλη την Ευρώπη (UK, Ιταλία, Γερμανία παλιότερα), και τώρα έφτασε η σειρά των PIG (Πορτογαλία, Ισπανία, Ελλάδα). Το #25mgr απλά κάνει πιο γρήγορη τη φθορά.

Όλα δείχνουν πως βαδίζουμε προς εκλογές, το αργότερο Σεπτέμβρη-Οκτώβρη του 2011.  Εδώ έγκειται το μεγάλο στοίχημα του Συνταγματιωτών (άνω και κάτω). Όπως επέδειξαν (επιδείξαμε) σπάνια πολιτική ωριμότητα επιστρέφοντας στο Σύνταγμα παρά τους τόνους δακρυγόνων, έτσι τώρα οφείλουν (οφείλουμε) να δώσουν (δώσουμε) σάρκα και οστά στο διαφορετικό που οραματίζονται (οραματιζόμαστε). Να γίνουμε καταλύτες περαιτέρω εξελίξεων στο πολιτικό σκηνικό, ζητώντας ρηξικέλευθες αλλαγές στο σύστημα διακυβέρνησης, αλλά και αλλαγές στην κουλτούρα των νεοελλήνων. Για να δούμε...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ απόλυτα...σε ολα!!!