Μια πικρή εμπειρία για την διαφθορά γύρω από τους παιδικούς σταθμούς

Διάβασα σήμερα ένα άρθρο για την έλλειψη θέσεων στους παιδικούς σταθμούς της Αθήνας και μου ήρθε στο μυαλό μια πονεμένη περσινή εμπειρία, που καταδεικνύει με περισσή ακρίβεια το χάος, την κακοδιαχείριση και τη διαφθορά που επικρατεί κατά τη διαδικασία κατάθεσης και αξιολόγησης των αιτήσεων σε δημοτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς.

Έφτασε λοιπόν πέρυσι το πλήρωμα του χρόνου για να στείλουμε τον μεγαλύτερό μας γιο στον παιδικό σταθμό. Καταθέσαμε την αίτηση και περιμέναμε την "απόφαση" του δήμου. Θεωρούσαμε κάτι παραπάνω από δεδομένη την θετική απάντηση, καθώς το εισόδημά μας δεν κυμαίνονταν σε υψηλά επίπεδα. Η σύντομη διαδικασία ολοκληρώθηκε στις αρχές Ιουνίου.
Παραμονές δεκαπενταύγουστου, όμως, με ένα ξερό τηλεφώνημα κάποιος "αρμόδιος" από το τμήμα των παιδικών σταθμών μάς ανακοίνωσε την απόρριψη της αίτησής μας.
Φτου! Τρέχα γύρευε τώρα να βρεις ιδιωτικό σταθμό, όχι ιδιαίτερα ακριβό και "καλό" για το παιδί. Λαχείο. Με τα πολλά τα καταφέραμε. Και μάλιστα όχι απλά τα καταφέραμε, αλλά μάθαμε πως -ευτυχώς- η γυναίκα μου μπορεί να λαμβάνει ένα μικρό βοήθημα, ως επίδομα επί του μισθού της, για την κάλυψη μέρους των εξόδων παιδικού σταθμού.
 

Μια μικρή παρένθεση: όταν μιλάμε για την ανάγκη των περισσότερων γονιών να στείλουν τα παιδιά τους σε δημοτικό και όχι ιδιωτικό παιδικό σταθμό, αναφερόμαστε σχεδόν αποκλειστικά στο κόστος που θα γλιτώσουν. Όμως πέρα από αυτό, κατ' εμέ δεν υπάρχουν δυσβάσταχτες ποιοτικές διαφορές. Αντιθέτως, στις περισσότερες περιπτώσεις οι δημόσιοι σταθμοί διαθέτουν άξιο προσωπικό, ικανό πραγματικά να διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά μας. Κλείνει η παρένθεση.

Στις 30/8/2010 το παιδί ξεκίνησε την πορεία του στον ιδιωτικό παιδικό σταθμό κι εμείς αφήσαμε το θέμα να ξεχαστεί. Έλα όμως, που ο διάολος έχει πολλά ποδάρια. Κάπου στις αρχές Σεπτέμβρη μαθαίνω πως αρκετοί γνωστοί πηγαίνουν τα παιδιά του σε δημόσιους σταθμούς. Οι περισσότεροι από αυτούς διαθέτουν εισόδημα κατά πολύ μεγαλύτερο απ' το δικό μας και μάλιστα, καναδυό από δαύτους δεν έχουν καν δικαίωμα ψήφου στο δήμο όπου οργανικά ανήκουν οι παιδικοί σταθμοί.
Να μην τα πολυλογώ, μόλις το έμαθα, σε καθεστώς σύγχυσης ετοίμασα μια επιστολή προς τον δήμαρχο της περιοχής μας, αρκετά καυστική όπως θα διαπιστώσετε, με κοινοποίηση προς 4-5 τοπικούς αυτοδιοικητικούς οργανισμούς.
Η επιστολή εστάλη στις 8/9/2010, κατά τις 13.30 το μεσημέρι. Φαντάζεστε την έκπληξή μου, όταν σε μόλις μισή ώρα, κατά τις 14.00, η εξ' απορρήτων του δημάρχου με καλούσε στο κινητό για να δηλώσει απορημένη με τα όσα περιγράφω στην επιστολή. Φαντάζεστε τη σύγχυση που μ' έλουσε, όταν η ίδια κυρία έκανε αμέσως σαφές "πως η διαμαρτυρία μου είναι κατανοητή και πως μπορούν τελικά να δεχθούν το παιδί μου σε παιδικό σταθμό του δήμου, και μάλιστα σε έναν ολοκαίνουριο".   
 
Εκεινή τη στιγμή δεν ήξερα πόσο ήθελα να τραβήξω το θέμα, για αυτό ζήτησα από την ευγενεστάτη κατά τα άλλα τύπισσα να κλείσουμε προσωρινά την επικοινωνία και να ξαναμιλήσουμε την επομένη.  Την άλλη μέρα, η συνομιλία κύλησε όπως τα περίμενα. "Η αίτησή σας παράπεσε, πόσο στεναχωρημένη νιώθω για αυτό που σας συνέβη, ο δήμαρχος καταβάλλει κάθε προσπάθεια, εσείς να έρθετε άμεσα στον παιδικό μας σταθμό". Αυτά έλεγε χωρίς καμιά ντροπή η εξ΄απορρήτων.
Όταν την πληροφόρησα ότι αποφάσισα να στείλω το παιδί μου στον ιδιωτικό σταθμό και ότι νιώθω ιδιαίτερα προσβεβλημένος για την αδιαφορία του δήμου, αυτή συνέχισε ακάθεκτη. "Πόσο λυπάμαι, δεν μπορείτε να καταλάβετε πόσο λυπάμαι, να έρθετε του χρόνου και να κάνετε προεγγραφή, όχι εγγραφή, ώστε να είστε σίγουρα μέσα, να μου τηλεφωνήσετε πιο πριν για να είμαστε σίγουροι". Αυτά και άλλα πολλά έλεγε η κυρία. Τόσα πολλά, που αποφάσισα να τα μαγνητοφωνήσω και (νομίζω:) ότι τα έχω ακόμα αποθηκευμένα στο κινητό μου.

Ήθελα πάρα πολύ να σηκώσω το θέμα και να το κάνω παντιέρα, κατά της διαφθοράς που επικρατεί στο δημόσιο σύστημα παιδικής φροντίδας. Όμως από την άλλη δυστυχώς, δεν τόλμησα. Όχι γιατί φοβήθηκα για την σωματική και ψυχική μου υγεία, αλλά για τον χρόνο που πρέπει να αφιερώσω κυνηγώντας χίμαιρες, τη στιγμή που η στάση όλων των πολιτικών σχηματισμών στα δημοτικά συμβούλια των "δήμων" της Αττικής υποδηλώνει διάθεση για κουκούλωμα αυτής της τόσο βρωμερής ιστορίας, που όλοι γνωρίζουν και όλοι καμώνονται ότι πρώτη φορά ακούν.
Έχω να δώσω μόνο μια συμβουλή προς όλους τους "απορριπτέους". Κινείστε γη και ουρανό. Στείλτε επιστολές. Ζητήστε ή απειλείστε με εισαγγελική παρέμβαση. Δημοσιοποιείστε το θέμα όπου μπορείτε. Μην αποδεχτείτε μοιρολατρικά την απόρριψή σας, όπως αρχικά το πράξαμε εμείς. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εμπαίζει χιλιάδες οικογένειες, ιδίως σήμερα που η οικονομική κρίση καλπάζει. Ας μην μάθουμε και στα παιδιά μας, ότι η αδιαφορία και το πελατειακό σύστημα είναι κοινός τόπος σε αυτή τη δύσμοιρη χώρα.