 |
| Χωρίς τίτλο... |
Να αλλάξω σήμερα μοτίβο. Να μιλήσω για την χαρά να είσαι πατέρας και μάλιστα εις διπλούν. Και να ζητήσω συγνώμη από τα ζουζούνια μου για εκείνες τις φορές που βυθίζομαι σε εργασιομανιακές και πολιτικόστροφες εμμονές, που παρασύρομαι από τα όσα στραβά συμβαίνουν εκεί έξω, που δίνω σημασία σε ανθρώπους πεζούς και γεγονότα μίζερα, που εξοργίζομαι από τις απόψεις ρηχών διανοούμενων και σκαιότατων πολιτικών, ξεχνώντας -έστω για λίγο- πως τα μαγκάκια μου είναι το καλύτερο αγχολυτικό, μοναδική πηγή γνώσης και αύρα ζωής!
