Θα ήθελα να σταματήσω να ξεχνάω. Μικρός άκουγα τη φράση «δεν ξεχνώ» κι έλεγα πως ούτε εγώ θα ξεχάσω όλα τα κακά που συμβαίνουν στον τόπο μου.
Δυστυχώς, όμως, αφήνω κι εγώ τα γεγονότα να καταχωνιάζονται βαθιά μέσα στη μνήμη μου. Κι αν έχω μια "δικαιολογία λήθης" για αυτά που συνέβησαν όταν ήμουν μικρός ή ακόμα-ακόμα αγέννητος, θεωρητικά δεν υπάρχει κανένα ελαφρυντικό για όσα σβήνονται από το μυαλό μου σήμερα, όντας στην ακμή της «συνειδητότητάς» μου.
Εξπρές Σάμινα, ελικόπτερα του Ε.Κ.Α.Β. που έπεφταν, ο τραγικός σεισμός του 99, η απώλεια του αγαπημένου μου παππού το 97, ο θάνατος μιας φίλης πριν από 6 χρόνια… Γεγονότα τραγικά όταν συνέβησαν πριν από χρόνια, αλλά τώρα μακρινά, θαρρείς βγαλμένα από κάποιο όνειρο.
Κι ο κατάλογος συνεχώς γεμίζει με απώλειες, και το καρνέ μου συνεχίζει τις αυξομειώσεις στις καταχωρήσεις του. Μη με παρεξηγήσετε, δεν πρόκειται να διαγραφεί οριστικά τίποτα από το θυμικό μου. Μονάχα ακολουθώ τη διαδικασία την προσφιλέστατη σε όλους τους ανθρώπους.
Δεν αντέχουμε τον πόνο, τον συνεχή, τον έντονο, τον μόνιμο. Η αντίσταση που ανέπτυξε ο οργανισμός μας, θαρρείς σε αγαστή συνεργασία με το χρόνο, επιβάλει τη λήθη. Ώρες-ώρες φαντάζομαι τον εαυτό μου σαν μια μπάλα στο γήπεδο της ζωής. Αποστολή μου η επίτευξη του γκολ, η επίτευξη δηλαδή των στόχων που έχω θέσει. Αλλά, δυστυχώς εγώ είμαι η μπάλα και δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαι μόνος σε αυτό το γήπεδο. Οι ποδοσφαιριστές στο τεραίν χωρίζονται σε καλούς και κακούς. Κι αν οι καλοί παίκτες (δηλαδή οι καλές στιγμές, τα ωραία γεγονότα) με κλωτσούν προς το τέρμα, από την άλλη οι κακοί (τα δυσάρεστα, τα πλήγματα της μοίρας) με αποκρούουν και με γυρνάνε πίσω. Ζαλίζομαι από τα συνεχή χτυπήματα, εντούτοις συνεχίζω. Έχω ένα σκοπό σε αυτή τη ζωή, δεν είμαι παρείσακτος στο μικρό μου ενδιαίτημα. Συνεχίζω να ελπίζω, συνεχίζω να επιζητώ το τέρμα παρά τα πισωγυρίσματα της μοίρας, παρά τον πόνο που νιώθω. Συνεχίζω…
Δυστυχώς, θα συνεχίσω να ξεχνάω. Δυστυχώς, νέα τραγικά συμβάντα θα έρχονται να μου θυμίζουν άλλα αρνητικά συμβάντα που πλέον φωλιάζουν στα απύθμενα βάθη της ψυχής μου. Ευτυχώς, νέα ευχάριστα γεγονότα θα γεμίζουν λίγο ή πολύ τις μπαταρίες μου.
Και κατά καιρούς θα θυμάμαι τη ρήση «δεν ξεχνώ».
* Η φωτογραφία έρχεται από το ιστολόγιο korineto
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου