Σταθμός Λαρίσης, ώρα 10 το πρωί (και οι λαθρομετανάστες)

Ώρα 10.00, σήμερα το πρωί 12 Ιανουαρίου, στον Σταθμό Λαρίσης. Άσχημα ξύπνησε η πόλη, στάση εργασίας σε λίγη ώρα στα μέσα μαζικής μεταφοράς, υγρασία και σχετικά άβολη ζέστη.
Περιμένοντας το τρένο με κατεύθυνση προς την Λάρισα, κάθισα στο Έβερεστ του σταθμού για να σκοτώσω την ώρα μου (και τον εαυτό μου) με 2-3 τσιγάρα και έναν διπλό εσπρέσσο κακής ποιότητας. Και τότε τους είδα, εκεί απέναντι, στο μικρό γήπεδο μπάσκετ που βρίσκεται απέναντι από τον σταθμό στην άλλη άκρη του δρόμου.
Ήταν μια παρέα μεταναστών, περίπου 10-15 άτομα αφρικανικής και ασιατικής καταγωγής. Οι μισοί έπαιζαν μπάλα και οι άλλοι μισοί κοίταζαν τους μπαλαδόρους. Ώρα 10.00 το πρωί. Κύλησαν το τόπι για 20 λεπτά περίπου, συνομίλησαν όλοι μαζί για άλλα 5 λεπτά και ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν, χαμένοι στα στενά που βρίσκονται ανάμεσα σε Λιοσίων και Αχαρνών.
Η εικόνα μου θύμισε σκηνή από το Μίσος του Κασοβίτς, μια πράξη στην Μασσαλία ή έναν απόηχο από τα όσα συμβαίνουν καθημερινά στις υποβαθμισμένες συνοικίες της Μαδρίτης και της Νάπολι, της Νέας Υόρκης και του Μπουένος Άιρες, της Κωνσταντινούπολης και του Σίδνεϊ.
Γίναμε μέρος του παγκόσμιου χωριού, λίγο βιαστικά, λίγο απροετοίμαστα, σε μια πολύ άσχημη χρονική περίοδο. Το τείχος που οραματίζεται ο Υπουργός Προ.Πο απαντάει στις αγωνίες μιας μεγάλης μερίδας του κοινού και πετάει το μπαλάκι στους ευρωπαίους εταίρους. Διπλωματικά δεν είναι άσχημη κίνηση, ας είμαστε ρεαλιστές.
Πολιτικά, όμως, και κοινωνικά δεν δίνει πειστική λύση στα προβλήματα της λαθρομετανάστευσης (που είναι παγκόσμιο, ευρωπαϊκό και μόνο έπειτα εθνικό θέμα), της άδικης ευρωπαϊκής συμφωνίας περί «απελάσεων στις χώρες εισόδου», της ενσωμάτωσης των μεταναστών στην κοινωνία ώστε να αποτελέσουν μοχλό ανάπτυξης και πολιτισμού, της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Χθες διέρρευσε τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας της Ελλάδας με θέμα την λαθρομετανάστευση. Όταν ακόμα και εκεί διαβάζεις για την ανάγκη ένταξης των μεταναστών στα κοινωνικά δρώμενα, καταλαβαίνεις πως οι αφοριστικοί χειρισμοί μεγάλης μερίδας του πολιτικού κόσμου και τα αναθέματα κατά των μεταναστών από μια εξίσου μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης δεν είναι παρά στρουθοκαμηλισμός απέναντι στο πρόβλημα και χάιδεμα κάποιων υποτιθέμενων «νοικοκυραίων», που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά κάποιοι κοντόθωροι και μυωπικοί άνθρωποι σε κατάσταση πανικού.
Έφτασα στην Λάρισα, βρέχει. Ξεκίνησα από τον Σταθμό Λαρίσης, ώρα 10.00 το πρωί. Κάποιοι μετανάστες έπαιζαν μπάλα...