Βάσει των στοιχείων που αναφέρονται στα δυο άρθρα, πάνω από 3.000 παιδιά θα μείνουν εκτός παιδικών σταθμών στην Αθήνα, πάνω από 1.500 στο Περιστέρι, 1.000 στην Ηλιούπολη, 200 στο Βύρωνα κοκ. Σύμφωνα πάντα με τους αρθρογράφους, αιτία αυτής της αδυναμίας εξυπηρέτησης των πολιτών υποτίθεται ότι είναι η αδυναμία για νέες προσλήψεις, η αποχώρηση πολλών υπαλλήλων, η έλλειψη πόρων για κατασκευή νέων παιδικών σταθμών κοκ. Διαφωνώ πλήρως ή μάλλον συμφωνώ μόνο εν μέρει με τις πιο πάνω αιτίες της "κακοδαιμονίας"!
Κανείς δεν αμφιβάλλει πως όταν οι αιτήσεις είναι πολύ περισσότερες από ότι οι θέσεις, κάποια παιδιά αναγκαστικά θα μείνουν απ' έξω. Αμφιβάλλω όμως -και έχω πολλά στοιχεία για αυτό- για την αξιοπιστία και τη διαφάνεια του συστήματος αξιολόγησης των αιτήσεων. Θεωρητικά προτεραιότητα "πρόσβασης" στους παιδικούς σταθμούς ενός δήμου έχουν οι οικογένειες που "ανήκουν" στο δημοτολόγιο και έχουν χαμηλό εισόδημα. Προτεραιότητα επίσης έχουν οι μονογονεϊκές οικογένειες, καθώς και αυτές με μεγάλα προβλήματα κοινωνικής υφής (τα οποία όμως θα πρέπει να αποδεικνύονται).
Ε λοιπόν, γνωρίζω πολλές περιπτώσεις ατόμων που στέλνουν τα παιδιά τους σε δημοτικούς παιδικούς σταθμούς παρότι διαθέτουν αρκετά υψηλό εισόδημα και παρότι η κατοικία τους βρίσκεται σε άλλο δήμο. Γνωρίζω άλλες περιπτώσεις οικογενειών που αναγκάστηκαν να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό πληρώνοντας τα μαλλιοκέφαλά τους, γιατί -αν και πληρούσαν όλα τα κριτήρια- κάποιος αγενής υπάλληλος δήμου θεώρησε σωστό να απορρίψει την αίτησή τους με περισσή ευκολία (ίσως προς τέρψη άλλων "φίλων" και "γνωστών")!
Ο έλεγχος δυστυχώς και εδώ ανύπαρκτος. Το σύστημα και εδώ διάτρητο και αδιαφανές. Θύμα αυτού του συστήματος έπεσα και εγώ, πράγμα που με ανάγκασε (με θράσος είναι αλήθεια) να διεκδικήσω το αυτονόητο δικαίωμα να στέλνω το παιδί μου σε παιδικό σταθμό του δήμου, στον οποίο κατοικώ και "εξοφλώ" τα δημοτικά τέλη. Αισθάνομαι άσχημα που αναγκάστηκα να απειλήσω θεούς και δαίμονες για κάτι τόσο αυτονόητο, και αισθάνομαι ακόμα πιο άσχημα γιατί αυτές οι απειλές έπιασαν τόπο, δείγμα ενοχής εκ μέρους κάποιων ανθρώπων της δημοτικής αρχής. Δεν θα αναφέρω το όνομα του δήμου και ούτε έχει σημασία, καθώς το φαινόμενο είναι γενικευμένο.
Ο αποκλεισμός των παιδιών από τους παιδικούς σταθμούς με αδιαφανή κριτήρια αποτελεί πρώτα και κύρια "κοινωνικό αποκλεισμό" και διάκριση μεταξύ των πολιτών. Η υπόθεση δεν σηκώνει "βύσματα" και άλλες "εξυπηρετήσεις". Δυστυχώς, όμως, δεν βλέπω κανένα κόμμα να σηκώνει το ζήτημα και να καυτηριάζει τις κακές πρακτικές που ακολουθούνται. Κρίμα, γιατί έτσι το βάρος περνάει πάλι στους μεμονωμένους πολίτες, που καλούνται να αποδεικνύουν καθημερινά ότι δεν είναι "ελέφαντες", ήτοι ότι δεν θεωρούν τους εαυτούς τους "παχύδερμα ολκής".
Η φωτογραφία δείχνει έναν παιδικό σταθμό του Δήμου Μίκρας. Την έκλεψα από την ιστοσελίδα του δήμου και εννοείται πως το συγκεκριμένο άρθρο δεν αφορά τον συγκεκριμένο δήμο...
ΥΓ. Για το θέμα θα επανέλθω αν και όποτε χρειαστεί. Μόνο, μια συμβουλή προς όσους γονείς διαβάσουν αυτό το κείμενο: Μην μασάτε, διεκδικήστε και θα κερδίσετε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου