Για τη σύνταξη και λίγη κουβεντούλα, ρε γαμώτο...

Θα σας μεταφέρω μια πραγματική ιστορία που λαμβάνει χώρα την ίδια ημέρα κάθε μήνα, στο Ηράκλειο της Αττικής, από τις 06.30 το πρωί, έξω από το υποκάταστημα της Αγροτικής, την ημέρα των συντάξεων.
Στις 08.00 ανοίγει η τράπεζα, πολύ νωρίτερα μαζεύονταν οι συνταξιούχοι, περίμεναν όρθιοι σε μια κακοσχηματισμένη ουρά, διαγκωνίζονταν για το πολυπόθητο χαρτάκι που θα τους επέτρεπε να πάρουν από τους πρώτους τα χρήματα της σύνταξης. Χρόνια γίνονταν αυτό, αλλά όχι πια. Τώρα, εδώ και λίγα χρόνια δηλαδή, οι συνταξιούχοι δεν στέκονται στην ουρά, παρά κάθονται στα σκαλιά ή στο διπλανό καφενείο. Ένας συνταξιούχος "εθελοντής" έχει φροντίσει να βρίσκεται πάντα πρώτος στην κλειστή είσοδο της τράπεζας και να μοιράζει αυτός δικά του χαρτάκια, αριθμημένα, γραμμένα με μολύβι. Έτσι άτυπα κατάφεραν να ξεμπλέξουν οι ηλικιωμένοι από την ταλαιπωρία της αναμονής "στο όρθιο". Όχι της αναμονής γενικά, καθότι όπως καταλαβαίνετε άπαξ και πας στην τράπεζα αργοπορημένος θα σε περιμένει ο "εθελοντής" μας με τριψήφιο αριθμό στο χαρτάκι του.  
Με αυτό τον τρόπο ξημερώνει μια μέρα κάθε μήνα έξω από το υποκατάστημα της Αγροτικής τράπεζας. Η απορία, όμως, παραμένει; Γιατί αυτή την ημέρα οι συνταξιούχοι μαζεύονται μπουλούκι σαν σε παγανιστική τελετή, αν και γνωρίζουν πως θα εξυπηρετηθούν όλοι, οποιαδήποτε στιγμή και αν πάνε;
Σύμφωνα με τα λεγόμενα της γυναίκας μου -που παρατηρεί ιδίοις όμμασι το σκηνικό- αρκετοί πηγαίνουν νωρίς γιατί δεν τους έχει απομείνει τίποτα στο λογαριασμό τους και πρέπει επειγόντως να τακτοποιήσουν άλλες υποθέσεις τους, άλλες οφειλές σε δάνεια, μπακάλικα κοκ. Άλλοι πηγαίνουν νωρίς ώστε να γυρίσουν εγκαίρως σπίτι και να αναλάβουν καθήκοντα μπεϊμπισίτινγκ. Σχεδόν όλοι όμως μαζεύονται από νωρίς έξω από την κλειστή τράπεζα για να μπορέσουν να βρεθούν μεταξύ τους, να συζητήσουν με άλλους συν-ηλικιωμένους, να εκτονωθούν ανταλλάσσοντας κακίες, να διαπιστώσουν αν υπάρχει απαρτία ή αν κάποιος από τους συν-συνταξιούχος έφυγε για το μεγάλο οριστικό ταξίδι.
Τουλάχιστον ας σταματήσουμε, εμείς οι νεότεροι, να απορούμε γιατί κάθε πρωί ο ηλεκτρικός και το μετρό πλημμυρίζουν από γέροντες. Αναζητούν ομοιοπαθείς σε τράπεζες, νοσοκομεία, ΙΚΑ, εφορίες κοκ. Εκεί τους οδηγήσαμε, δυστυχώς!!!
      
Μιας και ο λόγος για "ουρές", μην χάσετε την ταινία μικρού μήκους Casus Belli του Γιώργου Ζώη. Ουρές σε τράπεζες, σούπερ μάρκετ κτλ το θέμα της... Το sound design της ταινίας επιμελήθηκε ο καλός φίλος και συνάδελφος Novi_sad.