Για τους ασιάτες "απόγονους" του Ξενοφώντα...

Σήμερα το πρωί είδα έξι ανθρώπους ασιατικής καταγωγής, πιθανότατα Αφγανοί, να περπατούν με γοργό ρυθμό, χωρίς όμως να κρατούν τη γνωστή πραμάτεια, ήτοι ομπρέλες, μπάλες που γίνονται ζελέ μόλις σκάσουν στο έδαφος, κάλτσες, τσάντες κτλ. Απλά προχωρούσαν, μιλώντας χαμηλόφωνα και κοιτώντας προσεκτικά δεξιά και αριστερά.
Βλέπω καθημερινά δεκάδες μετανάστες, "λαθραίοι" οι περισσότεροι, και έχω εξοικειωθεί με την ύπαρξή τους σε βαθμό αδιαφορίας. Σήμερα όμως σκέφτηκα και πάλι πως οι περισσότεροι από αυτούς είναι "θύματα" μιας οδυνηρής κατάστασης και αξίζουν το σεβασμό μου, όχι γιατί είναι όλοι "σωστοί" ή γιατί όλοι διαπνέονται από τα φιλικότερα των αισθημάτων για τους συνανθρώπους τους. Αξίζουν το σεβασμό μου μόνο και μόνο για το γεγονός πως ταξίδεψαν τουλάχιστον 4.000 χιλιόμετρα από τα βάθη της Ασίας, επιβιβάστηκαν σε ψεύτικες σχεδίες και έφτασαν με κίνδυνο της ζωής τους και μεγάλη ταλαιπωρία στην "πολιτισμένη" Ευρώπη, ευελπιστώντας σε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Άντεξαν να περάσουν δύσβατα όρη, αφρισμένα ποτάμια και εχθρικές χώρες, άντεξαν την βίαιη και εκβιαστική αντιμετώπιση των δουλεμπόρων, έζησαν με λίγο ψωμί στο δισάκι τους.
Βέβαια, δεν κλείνω τα μάτια μου στα μεγάλα προβλήματα που έχει δημιουργήσει μια μικρή μερίδα μεταναστών (βλ. κλοπές, διακίνηση ουσιών κτλ κτλ). Ούτε παραγνωρίζω το γεγονός πως η εκμετάλλευση δίνει και παίρνει ακόμα και εντός των συγκεκριμένων ομάδων προσφύγων. Δεν μπορώ όμως να "τσουβαλιάζω" όλους τους λαθρομετανάστες και να τους καταχωρώ στην μνήμη μου ως εν δυνάμει εγκληματίες.
Δεν χρήζουν άραγε καλύτερης αντιμετώπισης οι "ασιάτες απόγονοι" του Ξενοφώντα που σε τακτά χρονικά διαστήματα επιχειρούν την δική τους "κάθοδο των μυρίων";