Περί νέας ελληνικής μουσικής το ανάγνωσμα (και άκουσμα)...

Περί μουσικής το ανάγνωσμα, σήμερα με ένα εξαιρετικά σύντομο post αν και δεν το συνηθίζω! Ο λόγος για την ελληνική ηλεκτρονική -και όχι μόνο- μουσική, που θεωρώ ότι έχει κάνει μεγάλα βήματα προόδου. Κάποιοι θα πουν ότι αργήσαμε και ότι καιρός ήταν να βγουν νέοι έλληνες καλλιτέχνες που αφήνουν πάνω στις νότες τα όσα έκλεψαν από την σκηνή του εξωτερικού. Δεν συμφωνώ!
Νομίζω ότι οι συνθήκες της ζωής στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Αθήνα είναι τέτοιες που ευνοούν την δημιουργικότητα και την έκφραση μέσω της τέχνης και δη της μουσικής. Τα LPs της αλλοδαπής ηλεκτρόνικα αναμιγνύονται με τα βιώματα στις τσιμεντουπόλεις και τα στέκια, εμβαθύνονται από την κοινωνική αποσύνθεση και την νεόκοπη πολυπολιτισμικότητα, ξεμακραίνουν υπό την πίεση των βαλκανικών επιρροών και αναγεννώνται σε κάτι τρομερά ελπιδοφόρο, ένα στίγμα στον μουσικό χάρτη.
Δεν λέω ότι δεν υπάρχει σαβούρα! Αλίμονο! Λέω απλά ότι η σύγχρονη μουσική της Ελλάδας, ή καλύτερα η ala greca μετάφραση των δυτικών ακουσμάτων, έχει οντότητα που έρχεται σε αντίθεση με τον πολιτικό ξεπεσμό και την οικονομική παρακμή. Ή μήπως είναι αυτές ακριβώς οι κοινωνικά παρακμιακές καταστάσεις που ευθύνονται για την ικμάδα του νέου καλλιτεχνικού ρεύματος της χώρας! Άραγε, απαισιοδοξία + απελπισία = δημιουργία? 

ΥΓ1. Η φωτό είναι από το Please Make me Dance του The boy
ΥΓ2. Δεν ξέρω τι να πρωτοπροτείνω από την ελληνική ηλεκτρονική σκηνή. Ας γράψω μόνο τα τρία ελληνικά ονόματα που ακούσα τώρα τελευταία: τον ΙΟΝ με το Elfish tapes, που μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν εδώ, τον Αλέξανδρο Βούλγαρη ή The boy, στο αρκετά επιτηδευμένο Κουστουμάκι, και τους Keep Shelly in Athens (προφέρεται Κυψέλη ιν Άθενς).
Ακούστε το Cremona Memories από τους "Κυψελιώτες"!