Μια μικρή ιστορία για το πως έφτασε... στα πρόθυρα της χρεωκοπίας

Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος, υψηλόβαθμο στέλεχος μιας εταιρίας που παρήγαγε παπούτσια και για αρκετό καιρό (πιο παλιά) μέλος του ΔΣ. Η εταιρία χρόνια τώρα δεν τα πήγαινε καλά. Μικρομεσαίου χαρακτήρα, χωμένη ανάμεσα στα μεγαθήρια, με προϊόντα πολλές φορές ελαττωματικά και σίγουρα όχι καινοτόμα, δυσκολεύονταν να τα φέρει βόλτα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της επιχείρησης όμως ήταν η υπερβολικά μεγάλη κακοδιαχείριση. Στελέχη ΔΣ που προσλάμβαναν δίμετρες καλλονές σε ρόλο σχεδιαστή παπουτσιών, πολυτελή ταξιδάκια στελεχών που χρεώνονταν στην εταιρία, προϊστάμενοι που δεν επόπτευαν, υποτυπώδης ποιοτικός έλεγχος και πολλή μίζα. Μίζα για να προτιμηθεί ο τάδε ή ο δείνα προμηθευτής δέρματος, μίζα για τον άνθρωπο που θα επιδιορθώσει τις μηχανές, μίζα στα καταστήματα και τους εμπόρους χονδρικής που αγοράζουν το στοκ της επιχείρησης.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι κάποια στιγμή η εταιρία βρέθηκε στα πρόθυρα της πτώχευσης. Το τότε ΔΣ ήταν ανήμπορο να αντιδράσει, βυθισμένο στη σιέστα της καλοπέρασης και της διαφθοράς. Εκείνη την στιγμή επέλεξε ο άνθρωπός μας να κάνει την δική του μεγάλη κίνηση, την κίνηση που περίμενε χρόνια, να αναλάβει τα ηνία της εταιρίας.
Στις απανωτές συνελεύσεις των μετόχων και των εργαζομένων της εταιρίας, ο άνθρωπός μας τους εξήγησε ότι όλα είναι θέμα κακοδιαχείρισης και πως μπορούν να εξοικονομήσουν πόρους αν μπει μια τάξη. Τους εξήγησε ότι βασικό του μέλημα είναι να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση της εταιρίας, για να μπει τέλος στις πρακτικές των μεγαλοσχημόνων, να επέλθει δικαιοσύνη για τους κακοπληρωμένους υπαλλήλους και να δοθεί έμφαση στην παραγωγή νέων καινοτόμων προϊόντων. Ανέφερε συγκεκριμένα πως τα νέα παπούτσια της εταιρίας θα είναι "οικολογικά", καθώς είχε εντοπίσει στην αγορά μεγάλες ευκαιρίες και ένα κενό στο συγκεκριμένο είδος (Σ.Σ. πράγματι το οικολογικό παπούτσι θα είχε πέραση και στην εσωτερική αγορά και στις διεθνείς εκθέσεις).
Με αυτά και με αυτά, ο άνθρωπός μας εξελέγη πανηγυρικά πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας. Πέρασε όμως ελάχιστος καιρός πριν ανακοινώσει με μια λιτή έκθεση πως το πρόβλημα ήταν βαθύτερο και πως η μόνη λύση πριν το "λουκέτο" ήταν η σύναψη πολυετούς (και πανάκριβου) δανείου με διεθνείς τραπεζικούς οίκους, οι οποίοι μάλιστα για να είναι σίγουροι πως θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους θα αποκτούσαν "μερίδιο" στην εταιρία και θα έβαζαν δικά τους στελέχη να εποπτεύουν το πρόγραμμα εξυγίανσης. Οι πρώτες μουρμούρες ακούστηκαν αλλά οι περισσότεροι πίστεψαν πως επρόκειτο για αναγκαίο κακό, για "το μη χείρον βέλτιστο". Έλαβαν εξάλλου τις διαβεβαιώσεις πως παρά τη βάσανο του απεχθούς δανείου, το πρόγραμμα που είχε προτείνει θα εξελίσσονταν κανονικά. Τόνισε μάλιστα ο άνθρωπός μας τη δέσμευσή του για "πράσινα" προϊόντα και για μια εταιρία πρότυπο διαφάνειας και λογοδοσίας.
Οι μέρες περνούσαν, όμως, και η μουρμούρα άρχισε να μεγαλώνει. Βλέπετε, τα πράγματα δεν εξελίσσονταν ομαλά. Οι μισθοί μειώθηκαν, οι πρώτες απολύσεις έγιναν, τα νέα μέλη του ΔΣ συνέχισαν να προωθούν επενδυτικές κινήσεις κατά το δοκούν, οι επαφές και οι συνεργασίες έλαμβαναν χώρα εν κρυπτώ, ο διοικητικός μηχανισμός παρέμεινε ανέπαφος παρόλο που ευθύνονταν για το χάλι της επιχείρησης. Μερικά θετικά βήματα όπως η προσέλκυση λίγων νέων επενδυτών και η κατά τι μείωση των κηφήνων δεν επαρκούσαν για να καλύψουν τα αρνητικά. Το μεγαλύτερο όμως λάθος της νέας διοίκησης ήταν η εμμονή της με τον εσωτερικό κανονισμό της επιχείρησης και η απέχθειά της στα όσα ανέφερε περί ανάγκης συζητήσεων και ελέγχων πριν τη λήψη τελεσίδικων αποφάσεων για τα επενδυτικά σχέδια της εταιρίας. Άρχισε λοιπόν να ερμηνεύει τον εσωτερικό κανονισμό κατά πως τη βόλευε, λαμβάνοντας αποφάσεις σε κλειστές συνεδριάσεις του ΔΣ σε απομακρυσμένα βουνά της χώρας και επιδεικνύοντας μια τρομερή μυστικοπάθεια στα όσα διαμείβονταν στις μεταμεσονύχτιες συναντήσεις με τους προμηθευτές και τους δανειστές.
Στα τελευταία κατορθώματα περιλαμβάνεται και μια σκοτεινή συμφωνία με ένα hedge fund της Ασίας που δεσμεύθηκε να επενδύσει 5 δις € στην υπό χρεωκοπία εταιρία, χωρίς όμως να γίνει σαφές τι προσδοκά να αποκομίσει, ούτε τα περιεχόμενα της συγκεκριμένης επένδυσης. Υπάρχει μόνο μια φήμη που αναφέρει πως το ποσό θα καταλήξει στα ταμεία της εταιρίας μόνο αν καταργηθούν κομβικά κεφάλαια του εσωτερικού κανονισμού και ιδίως αυτά που αφορούν το σύστημα περιβαλλοντικής προστασίας της εταιρίας και τη δυνατότητα ελέγχου της νομιμότητας των κινήσεων της εταιρίας από το επονομαζόμενο ΣτΕ (Σύναξη των Ελεγκτών), δηλαδή από το μικτό σώμα μετόχων και εργαζομένων που συνεδριάζει, μελετά και αποφασίζει αν μια κίνηση της εταιρίας είναι καλή ή θα βλάψει ανεπανόρθωτα τα οικονομικά, περιβαλλοντικά, ανθρώπινα, τεχνικά κεφάλαιά της.    
Κακόμοιρη εταιρία, αν δεν καταλάβει σύντομα ο άνθρωπός μας τα λάθη του και δεν φροντίσει να απομακρύνει τους επιτήδειους, βαδίζεις ολοταχώς για την χρεωκοπία και την ολική εκποίηση των περιουσιακών σου στοιχείων. Κρίμα γιατί έχεις πολλές δυνατότητες!

Η ιστορία είναι φανταστική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Εξάλλου όπως θα έλεγε ο Λακάν, η πραγματικότητα υπάρχει μόνο στην υποκειμενικότητα των πραγμάτων.