Διάβασα σήμερα ένα σχόλιο στο energypress, μια από τις πολλές ειδησεογραφικές ιστοσελίδες για την ενέργεια. Το σχόλιο αναφέρει πως ανοίγει και πάλι η συζήτηση για τον λιθάνθρακα στην Ελλάδα, ενώ δεν παραλείπει να μεταφέρει ένα κουτσομπολιό σύμφωνα με το οποίο η απόφαση για τον αποκλεισμό του λιθάνθρακα από το ενεργειακό μίγμα της χώρας δεν ελήφθη από τον τότε Υπουργό Ανάπτυξης, Κωστή Χατζηδάκη, αλλά από τους επικοινωνιολόγους της Ρηγίλλης που φοβόνταν την είσοδο των οικολόγων πρασίνων στην Βουλή.
Δεν θα σχολιάσω το αληθές της φήμης. Δεν ήμουν παρόν σε τέτοιες συζητήσεις, επομένως δεν μπορώ να γνωρίζω κάτι τέτοιο, αν και είναι σίγουρο πως η απόφαση σίγουρα πάρθηκε με την σύμφωνη γνώμη ή/και υπόδειξη του τότε Πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή.
Από το σχόλιο όμως προκύπτει πως πολλοί επενδυτικοί και δημοσιογραφικοί κύκλοι δεν έχουν ακόμα καταχωνιάσει στο ντουλάπι της ιστορίας τις όποιες σκέψεις για επενδύσεις στον εξαιρετικά ρυπογόνο λιθάνθρακα, ένα καύσιμο χείριστης ποιότητας σχεδόν όμοιο με τον λιγνίτη.
Μάλιστα, ελέω οικονομικής κρίσης είναι σίγουρο πως το θέμα να ξανασυζητηθεί. Ίσως εμφανιστεί και πάλι η τρόικα στο ρόλο του δασκάλου που θα υποδείξει στους μαθητευόμενους το ενεργειακό τους μέλλον και θα προκρίνει τον λιθάνθρακα ως έναν τρόπο οικονομικής ανάκαμψης. Μπορεί να ξαναπιάσουν το θέμα και οι σύλλογοι εργαζομένων σε μεγάλες εγχώριες ρυπογόνες επιχειρήσεις, υπό την παρότρυνση ή/και τον εκβιασμό των επιχειρηματιών (Σ.Σ. τι κακό και αυτό! σε πολλές περιπτώσεις ο συνδικαλισμός χάνει το νόημά του και παύει να εξυπηρετεί το γενικό καλό, προς όφελος συντεχνιακών επιδιώξεων).
Επιπλέον, έως το τέλος του χρόνου αναμένουμε την δημοσίευση μιας νέας μελέτης του ΙΟΒΕ για το ενεργειακό μέλλον της χώρας, όπου θα επιχειρηθεί να δοθεί απάντηση και στο θέμα του λιθάνθρακα (αν δηλαδή έχει θέση στο μίγμα μας). Δυστυχώς για την αξιοπιστία του ΙΟΒΕ η μελέτη παραγγέλθηκε και εκπονείται για λογαριασμό του ομίλου Μυτιληναίου, ενός δηλαδή εκ των επενδυτικών σχημάτων που είχε υποβάλλει αίτηση για μονάδα λιθάνθρακα.
Δεν θα μιλήσω για το γνωστό ρητό περί της γυναίκας του καισάρα. Απλά να ξέρετε πως τα αποτελέσματα των διαφόρων μοντέλων καθορισμού του ενεργειακού μίγματος είναι σαν τον κιμά που βγάζει μια κιμαδομηχανή! Ανάλογα με το κομμάτι κρέατος που θα βάλεις, παίρνεις κιμά κατάλληλο για γιουβαρλάκια ή για μπιφτέκια ή για λαζάνια κοκ. Αν όμως βάλεις χαλασμένο κρέας θα πάρεις χαλασμένο κιμά. Όσο και αν τον βράσεις-ψήσεις-τηγανίσεις το πιο πιθανό είναι να βρεθείς στο νοσοκομείο! Έτσι πιθανώς θα συμβεί και με την μελέτη του ΙΟΒΕ!
Κατά την άποψή μου και βάσει των όσων έχω ζήσει-μελετήσει σχετικά με τον λιθάνθρακα, το ζήτημα είναι καθαρό πολιτικό. Φαίνεται εξάλλου από τους μακροχρόνιους ενεργειακούς σχεδιασμούς (ΜΕΣ) που εκπόνησε και δημοσίευσε το Συμβούλιο Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής της Ελλάδας (ΣΕΕΣ), δηλαδή το σώμα ενεργειακών συμβούλων της Πολιτείας. Το 2007 ο ΜΕΣ του ΣΕΕΣ προέβλεπε τη συμμετοχή μιας μονάδας λιθάνθρακα (600 MW) στην ηλεκτροπαραγωγή έως το 2020. Την επόμενη χρονιά, η συμμετοχή του λιθάνθρακα αυξήθηκε στο 21%, ενώ το 2009 ο ΜΕΣ του ΣΕΕΣ έδειξε πως η Ελλάδα δεν χρειάζεται λιθάνθρακα. What a mess! Η αλήθεια είναι ότι ουδέποτε η Ελλάδα χρειάστηκε τον λιθάνθρακα. Ήταν το επενδυτικό ενδιαφέρον, το πολιτικό πλαίσιο και οι εκάστοτε θεωρήσεις-πεποιθήσεις ορισμένων τεχνοκρατών, τα βασικά αίτια εμφάνισης και στη συνέχεια εξαφάνισης του λιθάνθρακα. Ειρήσθω εν παρόδω μην ψάξετε να βρείτε τους ΜΕΣ ή την ιστοσελίδα του ΣΕΕΣ. Η κυβέρνηση κατάργησε -σωστά κατά την γνώμη μου- το συγκεκριμένο σώμα.
Ας ξαναγυρίσω πίσω στο δημοσίευμα του energypress για να πω πως το θέμα του λιθάνθρακα έχει χαθεί για τους επενδυτές εν μέρει λόγω των δικών τους ευθυνών. Έπεσαν ως ταύροι εν υαλοπωλείο καταθέτοντας αιτήσεις για 5 μονάδες λιθάνθρακα ισχύος σχεδόν ίσης με όλες τις λιγνιτικές μονάδες της Ελλάδας, έβαζαν τρικλοποδιές ο ένας στον άλλο όταν συνειδητοποίησαν ότι ήταν μαθηματικώς αδύνατο να κατασκευαστούν όλες οι μονάδες, εμφανίζονταν άλλοτε με τον μανδύα των "πράσινων" επενδυτών, άλλοτε με το καπέλο του "ρυπογόνου" κατασκευστή! Κοινώς, what a mess!
Δεν θα αναφέρω άλλους λόγους που συνετέλεσαν στον αποκλεισμό του λιθάνθρακα. Ας αφήσουμε λίγα μυστικά, γιατί μπορεί να χρειαστεί εμείς οι πολίτες να δώσουμε νέα μάχη κατά του συγκεκριμένου ρυπογόνου καυσίμου. Απλά να σημειώσω πως η τάση για αποκλεισμό του λιθάνθρακα συνεχώς αυξάνεται και δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο. Στην Γερμανία, για παράδειγμα, έως το Μάιο του 2010, εννέα μονάδες λιθάνθρακα "αποσύρθηκαν" ως αποτέλεσμα των κοινωνικών αντιδράσεων ή/και του υψηλού κόστους κατασκευής.
Ξέφυγα όμως πάλι! Ας ξαναγυρίσω στο δημοσίευμα και ας δεχθώ πως ισχύει η φήμη ότι το πολιτικό κόστος για την τότε κυβέρνηση ήταν τόσο μεγάλο που την ανάγκασε να πει όχι στον λιθάνθρακα. Άραγε αυτό δεν δείχνει πως οι επιπτώσεις από την αντίδραση των πολιτών ήταν μεγαλύτερες από τις συνέπειες των "αντιδράσεων" των επενδυτών και των μέσων ενημέρωσης που με περισσή ευκολία παρουσιάζαν τον λιθάνθρακα ως την μεγάλη ελπίδα της χώρας;
Pas mal!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου