ΣΚΑΪ, ΣΚΑΪ, έσκασε...

Η χειρότερη ώρα να δέχεσαι τηλέφωνο είναι όταν προσπαθείς να κοιμήσεις τα παιδιά σου, ήτοι κάπου μεταξύ 09.00 - 10.00 μμ. Εκείνη την ώρα διάλεξε να με καλέσει ένας παλιός φίλος, περιβαλλοντολόγος, την περασμένη Παρασκευή, για να μου πει τον πόνο του.
"Τι έχει πάθει ο ΣΚΑΪ μου λες; Τι περίεργες θέσεις είναι αυτές;". Αυτά ήταν τα πρώτα του λόγια αντί καλησπέρας. "Χαλάρωσε και πάμε από την αρχή" απάντησα.
"Τι να χαλαρώσω; Έβγαλαν θέμα για το fast-track και αντί να σχολιάσουν την παράκαμψη των περιβαλλοντικών νόμων, θέλουν να προχωρήσει ο "θεσμός" σε όλες τις επενδύσεις, υφιστάμενες ή νέες. Στη συνέχεια, προσπαθούν να βγάλουν λάδι την υπόθεση Βατοπεδίου και δεν σκέφτονται ότι εκεί πήγαν να γίνουν εγκλήματα, περιβαλλοντικά και οικονομικά. Η δεντροφύτευση και η ανακύκλωση τους μάρανε".
"Χαλάρωσε, ηρέμησε και βγες να πιεις ένα ποτό. Δεν είδα ειδήσεις, έχω σταματήσει να βλέπω ειδήσεις σε όλα τα κανάλια, δεν μπορώ να σου πω τι συμβαίνει. Και συγνώμη που θα στο κλείσω γρήγορα, αλλά πρέπει να κοιμίσουμε τα παιδιά. Άντε γεια και κανονίζουμε να τα πούμε κάποια στιγμή από κοντά".
 
Την επόμενη μέρα σκέφτηκα και πάλι τα λόγια του φίλου. Δεν στεναχωρήθηκα που του έκλεισα γρήγορα το τηλέφωνο, είναι φίλος και καταλαβαίνει. Στεναχωρήθηκα γιατί σκέφτηκα αυτά που έχουμε να δούμε στον χώρο των media.
Ήδη από τα χρόνια των παχιών αγελάδων, η δημοσιογραφία είχε καταστεί ένα "κατευθυνόμενο λειτούργημα" στο οποίο άνθισαν πολλά και ποικίλα "άνθη". Παρόλα αυτά εξακολουθούσαν να υπάρχουν φωνές και κυρίως πένες που κρατούσαν ψηλά τον πήχη. Τώρα, υπό συνθήκες οικονομικής κρίσης, η δουλειά στη δημοσιογραφία και γενικότερα στα μέσα ενημέρωσης περνάει και αυτή δύσκολες ώρες.
Απολύσεις στο ένα κανάλι, στην μια και στην άλλη εφημερίδα,  λουκέτο στον ορίζοντα άλλης εφημερίδας, εκβιασμοί, και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Τα μέσα ενημέρωσης περνάνε κρίση και, όπως εύστοχα περιγράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης, δεν προβλέπεται να εμφανιστεί σύντομα κάποια διέξοδος διαφυγής.
Σε αυτόν τον κυκεώνα, όπου όλοι οι δημοσιογράφοι εμφανίζονται -και είναι- αναλώσιμοι, ποιος/οι θα αντισταθούν στις πιέσεις για περισσότερη και πιο στυγνή στρέβλωση των γεγονότων και απροκάλυπτη στήριξη των άλλων "παράπλευρων" εργασιών και δραστηριοτήτων των ιδιοκτητών μέσων ενημέρωσης; Ποιος/οι θα παλέψουν να αναδείξουν ένα ζήτημα όταν αυτό έρχεται σε σύγκρουση με τις εκάστοτε "φιλίες" της διεύθυνσης; Ποιος/οι θα αρνηθούν να γράψουν-ασχοληθούν με ανοησίες, όταν αυτό υπαγορεύεται από τον διευθυντή;
Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες, ακόμα πιο δύσκολοι για δημοσιογράφους, και εντελώς χάλια για την ενημέρωση, την ανίχνευση της αλήθειας και την τιμιότητα.

* Η εικόνα προέρχεται από κυριακάτικο φύλλο της Καθημερινής, το Νοέμβρη του 2009. Η διεύθυνση ήθελε να διαφημίσει ένα "φίλο" και φρόντισε να το επισημάνει γραπτώς, η επιμέλεια δεν το πρόσεξε και αντί απολογίας των προϊσταμένων, δυο υφιστάμενοι έχασαν τη δουλειά τους. Διαβάστε εδώ για το θέμα που "απεικονίζει" εύγλωττα την παρούσα κατάσταση, με παράκληση να δώσετε προσοχή στα όσα σχολιάζει ο Βασίλης Κουφόπουλος.