It's all about motivation, stupid

Παρατηρώ μέρα με τη μέρα να εντείνεται μια κατάσταση γενικής δυσφορίας στον ελληνική πληθυσμό. Η ένταση στους δρόμους, στην αναμονή της τράπεζας, στις συνδιαλλαγές με το δημόσιο, στον εργασιακό χώρο διαρκώς μεγαλώνει.
Βλέπεις, η οικονομική κρίση έχει μακριά ουρά και χτυπάει όχι μόνο αυτούς που η εργασία τους έχει ή κινδυνεύει να χαθεί, αλλά και σχεδόν το σύνολο των Ελλήνων πολιτών που βιώνουν μια πρωτοφανή στα σύγχρονα χρονικά (μετά την Χούντα) κατάσταση ψυχολογικής φθοράς και απόγνωσης.
Αρκετοί εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα έχουν ρίξει αισθητά την παραγωγικότητά τους, προχωρώντας σε μια άτυπη λευκή απεργία μετά την απώλεια των δυο μισθών και την περικοπή των επιδομάτων. Η συγκράτηση των μισθών, ο φόβος για την απώλεια των θέσεων εργασίας και γενικότερα η αδυναμία πρόβλεψης του μέλλοντος (θα χρεοκοπήσουμε, τι θα γίνει με τη δουλειά μου, πως θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας, πως θα τα βγάλουμε πέρα με τα δάνεια, τι θα γίνει σε 1-2 χρόνια από τώρα κτλ κτλ) υποπτεύομαι πως έχουν ήδη οδηγήσει ή θα οδηγήσουν σε σημαντική πτώση της παραγωγικότητας ή για να το θέσω διαφορετικά, σε μεγάλη μείωση της "ποιοτικής δημιουργικότητας".
Όπως η ψυχολογία των πολιτών στη Νέα Υόρκη βυθίστηκε στο ναδίρ μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου, έτσι και η ψυχολογία των πολιτών της ημεδαπής βουλιάζει ολοένα και περισσότερο ανήμπορη να βρει πηγές συλλογικές ανάτασης.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, υπουργός εθνικής άμυνας αλλά και συντάκτης του νόμου 3126/2003 περί μη ευθύνης υπουργών (για να μην ξεχνάμε τα στραβά),  ήταν το πρώτο μέλος της κυβέρνησης που μίλησε για την ανάγκη ύπαρξης μιας νέας εθνικής αφήγησης. Συμφωνώ απόλυτα.
Ο ελληνικός λαός χρειάζεται ένα νέο "κοινωνικό συμβόλαιο", χρειάζεται να δει φως στο τούνελ, να ειπωθούν με ειλικρίνεια τα όσα έχει να αντιμετωπίσει, αλλά και αυτά που έχει να κερδίσει στο τέλος της οδυνηρής διαδρομής. Πριν φτάσουμε όμως εκεί, ο έλληνας πολίτης χρειάζεται κίνητρο, MOTIVATION αγγλιστί, για να συνεχίσει να υποφέρει αγόγγυστα και να μετέχει στο ιδιάζον οικονομικό "αμελέ ταμπουρού" της χώρας. 
Κίνητρο από την κυβέρνηση με τη μορφή πρωτοβουλιών κάθαρσης και διαφάνειας και επιμερισμού των βαρών ανάλογα με το βαθμό ευθύνης, κίνητρο από τους εργοδότες με τη μορφή της τήρησης μιας καλής σχέσης "αφεντικού-υπαλλήλου". Κίνητρο μεταξύ ημών να μην χάσουμε την αξιοπρέπειά μας και να μην καταλήξουμε στη δικαίωση του μοτό "ο θάνατός σου η ζωή μου".
Ο ανθρώπινος παράγοντας είναι το πολυτιμότερο κεφάλαιο που έχει μια χώρα και το είδος διαχείρισης αυτού εγγυάται την επιτυχία ή την αποτυχία. Μέχρι στιγμής, η ψυχολογική επιβάρυνση των πολιτών οδηγεί μαθηματικά σε αύξηση των συγκρούσεων και στην χρεοκοπία (οικονομίας και κοινωνίας). Ας το έχουν στο νου τους όλοι και ιδίως αυτοί που σχεδιάζουν την οικονομική ανάταση αμελώντας την κοινωνική της πλευρά!