Δεν θα γράψω ποιος έχει δίκιο ή άδικο, καθώς κάτι τέτοιο είναι ανούσιο σε μια χώρα που οι πολίτες της αρέσκονται με περισσή ευκολία να χωρίζονται σε στρατόπεδα, ώστε να μην ακούγονται οι αντίθετες απόψεις.
Απλά, μου τη σπάνε οι αναλύσεις, οι γενικεύσεις και οι αφορισμοί για το ιερόν της Ακροπόλεως, για την κακή διαφήμιση της χώρας, για τους κατατρεγμένους συμβασιούχους κτλ κτλ. Αμάν πια με αυτές τις πιπίλες!
Σε αυτή την ιστορία, σε αυτή τη χώρα, σε αυτή τη δεδομένη στιγμή, παρατηρώ πως ισχύει απόλυτα το ρητό "ο σώζων εαυτόν σωθήτω", ο καθένας πιάνεται από τα μαλλιά ή από όπου αλλού θεωρεί πως μπορεί να κρατηθεί. Οι απλήρωτοι συμβασιούχοι της Ακρόπολης, την Ακρόπολη είχαν σαν ατού, αυτή χρησιμοποίησαν. Οι της ΔΕΗ το ρεύμα διαχειρίζονται και αυτό απειλούν να κλείσουν. Ακόμα και ο ΣΕΒ ή το ΕΒΕΑ το ατού των απολύσεων κρατούν στα χέρια τους προκειμένου να πείσουν την κυβέρνηση για λιγότερους φόρους, για ελαστικότερες εργασιακές συνθήκες κτλ. Για να μην προσθέσω ότι ακόμα και η παρούσα κυβέρνηση τα εργασιακά ατού προβάλλει προς τα έξω προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία, όπως π.χ. η διατήρηση 520.000 θέσεων εργασίας. Αν λοιπόν κατηγορούμε επιλεκτικά τους μεν και αγνοούμε τους δε, συντηρούμε και εμείς θέλοντας και μη την ίδια ρυπαρή κατάσταση.
Επίσης, ακόμα δεν κατάλαβα πως εμπλέκεται στο θέμα το "ιερόν" της Ακροπόλεως. Από που και ως που θεωρείται ιερή η Ακρόπολη? Από ποιο θεό και ποιο ιερατείο? Είναι ένα μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, μοναδικό στον κόσμο, και παράλληλα ίσως το σπουδαιότερο αξιοθέατο της Ελλάδας. Αλίμονο, όμως, και άλλα αξιοθέατα στον κόσμο κλείνουν λόγω απεργίας: ο Πύργος του Άιφελ, το άγαλμα του Χριστού στο Ρίο, το Κολοσσαίο κοκ. Για ποιο λόγο η Ακρόπολη απαγορεύεται να κλείσει, από τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει στην κοινωνία ένα άτυπο συμβόλαιο για το σεβασμό των συμβόλων μας?
Για ποιο λόγο επίσης θεωρούμε πως η απεργία των συμβασιούχων αμαυρώνει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό? Σοβαρά, τώρα υπάρχει κανείς λογικός άνθρωπος που πιστεύει πως η άσχημη εικόνα της χώρας θα γίνει χειρότερη από την απεργία στην Ακρόπολη? Αν ναι λυπάμαι, γιατί τουλάχιστον εγώ πιστεύω πως η παραδοχή περί εκτεταμένης διαφθοράς στη χώρα, οι κακές, πανάκριβες υπηρεσίες που προσφέρουμε στους ταξιδιώτες, η ελάχιστη προβολή της χώρας στο εξωτερικό και η αποτυχία στην σύναψη συμφωνιών με μεγάλα ταξιδιωτικά πρακτορεία κάνουν πολύ μεγαλύτερο κακό! Περισσότερο κακό (σε σχέση πάντα με τα της ακροπόλεως) κάνουν επίσης οι απεργίες που γίνονται μόλις ή πριν ακόμα πατήσουν το πόδι τους στη χώρα οι τουρίστες, όπως π.χ. των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας ή των μέσων μαζικής μεταφοράς. Ας αφήσουμε λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυα για τον ξεπεσμό της Ελλάδας και την ντροπή της Ακρόπολης.
Από την άλλη, για ποιο λόγο θα πρέπει όλοι οι αντιπολιτευόμενοι την κυβέρνηση να προσκυνούν το θεσμό των συμβασιούχων? Είναι ένας θεσμός που εξυπηρετεί μόνο πελατειακές σχέσεις, ρουσφέτια και σε μερικές περιπτώσεις (όχι όλες) αργομισθίες? Αν ναι, για ποιο λόγο να διατηρείται αυτή η στρεβλή διέξοδος και να παγιδεύει χιλιάδες ανθρώπους σε ένα παιχνίδι που πάνω από όλα στρέφεται ενάντια στην αξιοπρέπεια των πολιτών? Δεν πρέπει βέβαια να αμελήσω πως το οριστικό τέλος που πρέπει να δοθεί στις "πονηρές συμβάσεις", σημαίνει πως θα πρέπει να πληρωθούν μέχρι δεκάρας οι απλήρωτοι συμβασιούχοι. Γιατί δυστυχώς βλέπω πως τείνουμε να αμελήσουμε το γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι, βύσματα ή μη, έχουν να πληρωθούν πάνω από 1,5 χρόνο.
Τέλος, δεν καταλαβαίνω πως στη διαμάχη περί συμβασιούχων και Ακροπόλεως εμφανίζεται τσόντα το ζήτημα των υψηλόμισθων των ζημιογόνων ΔΕΚΟ. Θα συμφωνήσω πως στις ΔΕΚΟ οι μισθοί είναι υπερβολικοί και πρέπει να περιοριστούν (τονίζοντας βέβαια πως για αυτό φταίνε και οι σημερινοί ταγοί της κυβέρνησης, που δεν προέκυψαν στα πράγματα ως δια παρθενογένεσης), αλλά γιατί συνδέονται επικοινωνιακά τα ζητήματα? Μήπως στα πλαίσια του "όλοι φταίμε, όλοι τα φάγαμε"?
Εν κατακλείδι, δέχομαι πως πρέπει να σταματήσουμε να κοροϊδεύουμε εαυτούς και κοσμάκη, να πάψουμε να δίδουμε χείρα στήριξης των δημαγωγών και των γαλαντόμων πολιτευτών. Να μπει δηλαδή ένα τέλος στις "συμβάσεις". Από την άλλη, υπό τέτοιες οικονομικές συνθήκες που έχουν σχεδόν μετατρέψει την κοινωνία σε μια -ακαθόριστων ορίων- αρένα μάχης, οι συμβασιούχοι δεν πρέπει να μείνουν ξεκρέμαστοι. Να πληρωθούν τα χρεωστούμενα, να περάσουν από κατάρτιση, να πριμοδοτηθούν σε διαγωνισμούς ΑΣΕΠ και να γίνει σεβαστή η απόγνωσή τους (έστω και αν αρκετοί από αυτούς είναι βύσματα). Όλα τα άλλα, περί Ακροπόλεως και υψηλών μισθών είναι απλοί και εύκολοι αφορισμοί.
ΥΓ. Και ας σταματήσουμε να μεγαλοποιούμε το πάλαι ποτέ ένδοξο παρελθόν και τα ένδοξα μνημεία του. Χώρα που δεν μπορεί να παράγει πολιτισμό, παιδεία, κουλτούρα, ανάπτυξη τρέφεται με τα απομεινάρια του ένδοξου παρελθόντος της! Προσοχή, όμως, γιατί με τόση κατανάλωση μπαγιάτικου "παρελθόντος" κινδυνεύουμε να υποστούμε τις συνέπειες μιας "ιστορικής" γαστρεντερίτιδας.
* στην φωτογραφία, που δημοσιεύθηκε χθες στον Guardian, βλέπετε τους φύλακες της τάξης που αν τους αφήναμε ελεύθερους δεν θα είχαν πρόβλημα να προκαλέσουν το νέο "κυλώνειο άγος". Προσοχή παιδιά, ήρεμα!
* Δακρόπολη, ένας εξαιρετικά πετυχημένος τίτλος που έκλεψα από την Ελευθεροτυπία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου