Διαφωνώ πλήρως! Είναι ή δεν είναι η μεταπολίτευση το μεγαλύτερο διάστημα σχετικής πολιτικής ηρεμίας σε σχέση με την προγενέστερη ιστορία του νεοελληνικού κράτους? Είναι ή δεν είναι η μεταπολίτευση το διάστημα μέσα στο οποίο η Ελλάδα γνώρισε πρωτοφανή ανάπτυξη, εντός συνθηκών σχετικής πολιτικής ευστάθειας?
"Μπορεί να είναι έτσι" σου απαντούν, "αλλά σήμερα ζείτε με δανεικά". Προσωπικά, όμως, δεν έχω διαβάσει για κάποια ιστορική στιγμή στην οποία η Ελλάδα είχε πλεονάσματα.
"Ναι" λένε, "αλλά σήμερα ζείτε ξοδεύοντας παραπάνω από τις δυνατότητες σας". Μπορεί, θα ανταπαντήσω, αλλά πρώτα απ' όλα κανείς δεν ενημέρωσε τους Έλληνες για τις πραγματικές τους δυνατότητες, κι εξάλλου, όταν στον παρελθόν ο κόσμος ζούσε ξοδεύοντας πολύ λιγότερα από τις πραγματικές του δυνατότητές, δεν γνώρισε μεγαλύτερη πρόοδο ή/και περιόδους ευφορίας.
Συμφωνώ και επαυξάνω στην διαπίστωση ότι η μεταπολίτευση έκλεισε τον ιστορικό της κύκλο, όμως μέχρι εκεί. Μια πρόχειρη ανασκαφή στην ολίγων ετών ιστορία της Νεοελλάδας (ούτε 190 χρόνων) μπορεί να φέρει στο φως απανωτές χρεωκοπίες, αναπτυξιακές καταβαραθρώσεις, πολιτικές συμπαιγνίες, επιχειρηματικά σκάνδαλα και κοινωνικά άδικες πολιτικές. Και όλα αυτά υπό το μόνιμο καθεστώς καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπό το βάρος απανωτών δικτατοριών.
Γιατί λοιπόν φροντίζουμε με τόση ευκολία να αποκηρύξουμε δια βδελυγμίας όλη την Μεταπολίτευση, καίγοντας τα χλωρά μαζί με τα ξερά? Γιατί τόσοι πολλοί σκίζουν τα ιμάτια τους επιθυμώντας άμεση διάρηξη των δεσμών με το πρόσφατο πολιτικό παρελθόν? Ανιστόρητη αυτή η προσπάθεια και ατελέσφορη, καθώς ότι δεν έχει παρελθόν δεν μπορεί να έχει μέλλον.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για το τέλος μιας πολιτικής εποχής, που έφερε κάποια δεινά, αλλά και αρκετά καλά, ας αφήσουμε τα ευχολόγια για το δήθεν παλαιότερο πολιτικό μεγαλείο της Ελλάδας (με ποιους άραγε? με τους Μεταξά, Παπαδόπουλο, Παπάγο, Τσαλδάρη, Γούναρη?), ας εξετάσουμε με αυστηρότητα τα πράγματα, αλλά να λάβουμε υπόψη το σημερινό και τόσο ιδιαίτερο παγκόσμιο κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο, και ας βάλουμε πλώρη για εμπρός, μαθαίνοντας από τα λάθη μας! Μαθαίνοντας για τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να βγούμε στον αφρό μέσα από μια κρίση του υφιστάμενου κοινωνικοοικονομικού μοντέλου που ξεπερνά τα εθνικά σύνορα και εκτείνεται στην παγκόσμια σφαίρα.
Φοβάμαι όμως πως σε λίγα χρόνια πάλι εδώ θα καταλήξουμε καθώς όλοι οι μεγαλόσχημοι, οι σωβινιστές, οι συντηρητικοί, οι αριστεριστές, οι πολιτικάντηδες (δηλαδή ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας) επιθυμούν όχι να αμφισβητήσουν τα λάθη του προτύπου παραγωγής και κατανάλωσης, αλλά να "παρθενογεννήσουν" μεσσιανικές προτάσεις.
Όχι να μάθουν από τα δικά τους λάθη, αλλά απλά να τα διαγράψουν. Έτσι ώστε με περισσή ευκολία σε λίγο καιρό να τα ξανακάνουν, ίδια και απαράλλαχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου